Би энэ багштай тийм ч удаан тэсэхгүй байхаа.
Наюүн: Яагаад хоцорчихвоо?
Би: Ааваас болж.
Еэеүн: Цуцуцу.
Би: Битгий ингээд бай. Хантгалттай уур хүрч байна. Дэндүү их байдалд ч орлоо.
Еэеүн: Бид ямар чамайг хоцроогоо юу?
Би: Зүгээр л хол бай. Намайг ганцааранг минь үлдээ.
Еэеүн: Хүссэнээр чинь болъё. гээд Наюүныг аваад явлаа. Сайн л биз.
Тэр хоёрт уурлан дээвэр лүү явах гээд эргээд хартал багш зогсоно.
Багш: Найзуудтайгаа ингэж харьцаж болдог юмуу?
Би: Найз мөн бишийг яаж мэдэж байгаан? Тэд л лав миний найзууд биш.
Багш: Ийм бодолтой байдаг тэнэг ч хүүхэд юм даа. Тараад ирж уулзахаа мартаагүй биз?
Би: Үгүй ээ.
Багш: Тийм бол сайн байна. Хэрвээ ирэхгүй бол би арга хэмжээ авна шүү.
Сүрдүүлээд байгаа юмуу энэ одоо? Пффф. Том том алхан дээвэр дээр гарч ирлээ. Энэ бол миний газар. Учир нь дээврийн түлхүүр ганцхан сурагчид л байдаг. Тэр нь мэдээж хэрэг би. Урт амьсгаа аван арай гайгүй болон анги руугаа яваад хичээлдээ суув. Бөгсөө банз болтол хэдэн цаг сууж арай гэж нэг юм тарлаа. Цүнхэндээ юмнуудаа хийн зогсож байтал ангийн маань алцгар охин найзуудтайгаа хүрч ирээд: Хансолаа, чи арай явах гэж байгаа юм биш биз дээ?
Би: Явбал юу гэж? Явахгүй бол юу гэж?
Тэр: Багш чамайг дуудсан байхаа?
Би: *инээх* Хөөе...
Еэеүн: Энэ чиний асуудал гэж бодохгүй л байна шүү.
Тэр: Би...
Еэеүн: Чи олон юм чалчиж зогсож байхаар яваач. Чамтай унтах залуус чинь хүлээгээд л байгаа байх.
Тэр: Юу?
Наюүн: Ямартайч бид ингээд явлаа.
Тэр хоёр намайг чирсээр гарч ирэв.
Еэеүн: Юундаа муухай харсын?
Би: Хэн муухай харсан гэж?
Еэеүн: Тэнэг амьтан. Одоо хурдан яваа тэгэхгүй бол загнуулна. Бид хоёр хүлээж л байя.
Би: Хэрэггүй ээ. Түрүүлээд явцгааж бай.
Наюүн: Зза тэгвэл баяртай.
Багшийн өрөөний урд ирэн хаалгыг нь тогшвол хүн дуугарсангүй, дахиад тогшсон ч дуугарсангүй. Хэд хэдэн удаа цохисны эцэст тайлж өгөв.
ESTÁS LEYENDO
'My teacher'
RomanceБи: Багшаа та намайг буруу ойлгоод байна. Би муу хүүхэд биш шдээ. Багш: Батла. Би: Би даруухан. Хөвгүүнтэй үнсэлцэх байтугай хөтлөлцөж ч үзээгүй хүн шдээ. Багш: Чамд сурах зүйл их байна. Яана даа энэ хүүхдийг.....
