Тэр охидын хэлсэн зүйлс ямар сайхан мэдээ байваа? Одоо тиймээс сайхан зүйл болноо.
Захирлын өрөөний хаалгыг тогшиход дотроос Ор ор гэв.
Би: Сайн байна уу?
Захирал: Өө, Хансолаа. Сурлага нь сайн уу?
Би: Сайн байгаа.
Захирал: За, ямар хэрэг гарсан?
Би: Манай сургуульд шинэ багш ирсэн байх аа?
Захирал: Тийм ээ. Тэр яасан гэж?
Би: Тэр багш...
Яриаг минь таслан хаалга онгойв. Хаалганы зүг харвал яг ярьж байсан хүн маань зогсож байв.
Захирал: Жэксон. Ийшээ суу.
Тэр яг миний хажууд ирэн суулаа. Одоо яаж ярьж чадах юм бэ?
Жэксон: Ямар хэргээр дуудуулаав?
Захирал: Чамд өгөх шинэ ажил байсан юм. Нэг сурагчийн гэрийн багш.
Жэксон: Ойлголоо.
Захирал: Хансол, яриагаа үргэлжлүүлж болноо.
Би: Айн? Тэр нөгөө..."Энэ аймар харцыг дээ. Бие салганаж байх чинь." Би мартчихлаа санахаараа орж ирье. гээд үсэрч босон гарлаа. Вүүв, үхэхийн даваан дээр байлаа шүү. Хаалганы урд урт амьсгаа аваад зогсож байхад хаалга онгойн тэр гарч ирлээ.
Жэксон: Юу ярих гэж байсан болоод ингэтлээ сандраав?
Би: Танд ямар хамаатайн?
Жэксон: Ёс зүйгүй бүдүүлэг хүүхэн.
Би: Юу гэнээ? Хүүхээн? Би юу? Би бол охин. Охин шүү!
Жэксон: *ёжтой инээмсэглэх* Охин байна уу хүүхэн байна уу чи бол бүдүүлэг.
Би: Харин та өөрөө ямар юм? Ёс суртахуунгүй, сээтэгнүүр, тэгээд...
Жэксон: Тэгээд?
Би: Тэгээд............та бол........*нүдээ эргэлдүүлэх* тэнэг!
Жэксон: Би чиний багш. Тиймээс, чамаас л ухаантай байх.
Би: Ухаантай багш сурагчтайгаа унтах уу? *амаа дарах*
Жэксон: Юу? Хэн хэнтэй яасаан? *инээх* Дагаад яв гэсээр тэр намайг чирлээ. Чирсээр нэг хүнгүй буланд ирлээ. Одоо би үнэхээр их айж байна. Яах гэж тэгж хэлэв дээ!
Жэксон: Хэн тэгж хэлсэн?
Би: *буруу тийш харах*
Жэксон: Хэл. Хэн тэгсэн?
Би: Б-би мэдэхгүй.
Жэксон: Тэгээд хэнээс тийм зүйл сонссон юм бэ дээ?
Би: 00-д охидын яриаг сонссон. Тэдний нэг нь л.
Жэксон: Юу гэж хэлсийн?
Би: Бид хэдийн нэг шөнийг өнгөрөөсөн л гэсэн. Ер нь би ямар буруутайн? Задгай амтай охинтой унтсан таны л буруу биз дээ? Одоо яагаад над руу уурлаад байгаан? Тэрэнтэйгээ л уулзаач!
Би айсандаа болоод түүн рүү байдаг чадлаараа орилно. Орилоход нүднээс нулимс урсана. Би ийм зүйлд огт хутгалдаж байгаагүй.
Жэксон: *нулимс арчих* Би уурлаагүй шдээ. *тэврэх* Тайвшир даа.
Хүнийг аргадах тусам уйлдаг болохоор би улам уйлна.
Жэксон: Хүүеээ, болно шдээ. Хүн харвал би чамд гар хүрсэн мэт л санагдах байлгүй.
Би түүнээс холдон нулимсаа арчин түүн рүү харахад тэр над руу ойртон нүдийг минь илээд: Чи их эрх юмаа. Чамайг уйлж байхыг харах эвгүй байна шүү. Хэрэлддэг зан чинь л дээр юм байна. Үгүй бол их эгдүүтэй харагдаад байна. *инээмсэглэх*
Энэ үед л би түүнийг цоо ширтэн, бусад охидын нүдээр түүнийг харсан. Тэр их эелдэг санагдаж, зүрх минь юунд ч юм догдолсон.
Жэксон: Тэр охидын ярьсан зүйлс худлаа болохоор юу ч битгий яриарай. Би тэдэнд арга хэмжээ авна. Дахиж битгий хүний дэргэд нулимсаа харуулаарай. *толгой илэх*
Тэр намайг тэнд минь үлдээн хичээл рүүгээ явсан. Түүний хойноос харсаар би үлдлээ. Тэр яагаад өөр санагдаж эхлээд байгаан бол? Их сонин мэдрэмж байна. Бас их содон.
Энэ бүх мэдрэмжээ мартан хичээлийнхээ зүг хамаг хурдаараа гүйлээ. Багшаас амжиж орж ирээд суудалдаа суулаа. Зүрх минь түрүүнийх шиг хурдан цохилсон ч би ямар ч догдлол мэдэрсэнгүй. Энэ хоёр яг ижил мөртлөө өөр мэдрэгдэж байна.
.....Тэр багш надад таалагдаж байгаа хэрэг үү?
Ene heseg joohon bogino bolchloo. Dragin hesge hurdan oruulnaa.
KAMU SEDANG MEMBACA
'My teacher'
RomansaБи: Багшаа та намайг буруу ойлгоод байна. Би муу хүүхэд биш шдээ. Багш: Батла. Би: Би даруухан. Хөвгүүнтэй үнсэлцэх байтугай хөтлөлцөж ч үзээгүй хүн шдээ. Багш: Чамд сурах зүйл их байна. Яана даа энэ хүүхдийг.....
