'My teacher'

Part 6: Онцгой

Хичээл завсарласны дараа ангиас гаран цээжээ дарсаар энэ мэдрэмжүүдийг гайхан яаж тайлбарлахаа үл ойлгоно.

Наюүн: Хөөе, Хансолаа.

Би: "Энэ мэдрэмжийг дахин мэдрэхийг хүсч байна."

Еэеүн: *цохих*

Би: *цочих* Яагаад хүн цочоогоод бай..."Багш...багш..." Кхм. Дахиж битгий ингэж байгаарай. Хамт өдрийн хоолоо идэцгээх үү?

Наюүн: Айнн?

Еэеүн: *том нүдлэх*

Би тэр хоёрын дунд орон тэднийг сугадаад инээмсэглэн урагш алхахад тэд гайхсандаа чирэгдэнэ. Яг багшийн урд ирэхэд би түүн рүү харан инээмсэглэхэд тэр зөрүүлэн инээмсэглэлээ. Тэр яг юм ярих гээд ам нээхэд хэд хэдэн сурагчид гарч энд тэндээс нь сугадаж, бариад: Багшаа, хоол идэцгээх үү?

Багш: Би ажил...

Сурагч1: Тайлбар сонсохгүй ээ. *хошуугаа унжуулах*

Сурагч2: Заавал явцгаая.

Сурагч3: Ямар ажил байсан хамаагүй шүү. Та гурав ч бас хамт явах уу?

Би: Хэ....

Еэеүн: Тэгье.

Наюүн: Хэдээс үү?

Сурагч2: Хичээлээ тараад шууд явцгаая.

Огиудас хүрч үхэх нь. Тэр охидын яаж шалчигнаж байсан нь хамгийн ихээр дургүйг минь хүргэнэ. Уурандаа будаагаа ам руугаа зай завсаргүй чихэж, халбагаа хугалах нь холгүй атгана.

Наюүн: Яасан бэ?

Би: Шалчигнуур новшнууд. *шүдээ зуун хэлэх*

Еэеүн: *хахаж, цацах* Чи сая хараал хэлсэн үү? Новш оо? Хэн? Аан багш уу?

Би: Хэн ч бишээ.

Хичээлийн цагуудад ч бас үзгээ хугалах шахам барина. Одоо бол хугалахад ч бэлэн байна. Учир нь тэр хичээл орж байгаа болохоор охид түүнд унаж тусан, сээтэн хаяна. Соёлгүй бүдүүлэг амьтад. Завхайрсан юм. Үгүй ээ, ер нь надад ямар хамаа байна? Ганцхан зүйлээс болж ингэтлээ өөрчлөгдөнө гэж үү? Ха, эрхэмсэг, бардам Хансол шүү. Хэзээ ч хэнийг ч яаж ч байсан энэ төрхөө алдахгүй.

Багш: За бүгд ойлгов уу?

Сурагчид: Тиймээ.

Багш: Хансол. Хансол!

Би: Айн?

Багш: Өнөөдрийн хичээлээс та юм ойлгов уу?

Би: Тиймээ.

Багш: Юу?

Би: Тэр...нөгөө.....

Багш: *санаа алдах* Ойлгомжтой.