Top Meester

Hoofdstuk 5

Louis
Ik kijk met open mond de schuur binnen. Overal, maar dan ook echt overal staan mensen. Er zijn meer mannen dan vrouwen.
Ik kijk nerveus om mij heen, moeten wij hier echt door heen lopen?
De vrouw die mijn arm vast heeft, geeft mij een bemoedigend kneepje.
Ik kijk haar aan waardoor ze glimlacht. Ze trekt me mee naar binnen en gaat een stukje voor mij lopen.
De mannen kijken haar allemaal kwijlend aan en gaan aan de kant.
De vrouw, ik weet haar naam niet, maar ik denk ook niet dat ik ga het vragen. Het is zo ongemakkelijk om dat te doen.

We komen aan bij de achterkant van de zaal, de vrouw maakt een 'geheime' deur open. Oké...het is niet echt geheim, eerder verborgen. Alsof er onbevoegde mensen niet van mogen weten.
Aan de zijkant van het podium hangt namelijk een soort gordijn, we lopen er ongemerkt onderdoor en stoppen voor een deur. Het enige wat zichtbaar is, is een kastje.
De vrouw voert een code in waardoor de deur openspingt.
Achter de deur ligt een grote zaal, er staan mannen en vrouwen met elkaar te praten, maar er zijn gelukkig minder mensen als in de vorige zaal.
De vrouw loopt naar Devon toe, ik had hem nog niet zien staan, omdat hij ergens achter in een hoek met iemand staat te praten.
Hij kijkt op als hij ons aan ziet komen. 'Abby, mooi op tijd, goed gedaan.' Hij glimlacht een klein beetje terwijl hij dit zegt.
'Dank u wel meneer.'
'Abby, ik verwacht dat je terug gaat naar Jackson, wees een lief meisje en doe wat hij zegt, goed?'
'Ja meneer.' Glimlacht Abby naar Devon.
Terwijl ze zich omdraait en weg wilt lopen, geeft ze mij ongezien nog een bemoedigd kneepje in mijn hand.
'Louis...' begint Devon duister.
Oja....even vergeten....ik ben nu alleen met hem.
'Ja meneer..?' Antwoord ik twijfelachtig. Ik slik nerveus.
'Vandaag ga jij samen met een andere sub naar je nieuwe dominant toe.'
Ik knik. Ik weet dit al sinds dag één...
Ik kijk nerveus om mij heen en zie een paar andere subs door de zaal rondlopen.
'Veel subs zijn al opgehaald door hun dominant. Jouw dominant komt zometeen. Volg mij.' Ik knik. 'Ja meester.' Mompel ik.
Ik loop achter hem aan en tot mijn grote verbazing gaan wij weer een andere kamer in.
Deze kamer is anders...
De kamer staat vol met subs die vastgebonden zijn aan een paal.
Ik heb eigenlijk de neiging om weg te rennen.
Devon duwt me naar binnen en knipt met zijn vingers.
Uit het niets pakken twee mannen mij vast en trekken mij naar een paal. Één man houd mij vast en de andere man bind mijn handen bijeen met touw. Vervolgens bins hij het touw aan de paal vast.
De andere man heeft inmiddels een gag gepakt... jammer genoeg voor mij word mijn mond open getrokken, de balk gag naar binnen geduwd en achter mijn hoofd vast gemaakt.
Ik zucht diep en rol mijn ogen.
Waarom is dit nodig? Ik kan toch nergens heen.
De mannen willen net weer weglopen, totdat eentje zich nog omdraait.
Hij trekt het tuniek van mijn lijf af en probeert de sandalen van mijn voeten af te kraken. 'Een onderdanige verdiend dit niet. Je bent waardeloos.' Hij spuugt nog op mij voordat hij zich omdraait en luid lachend samen met de andere man de kamer uitloopt.

Ik kijk de kamer rond en zie dat alle subs er hetzelfde bij staan als mij.
Ik ben benieuwd waar Jackie terecht gaat komen.
Zou zij een relatie met Chris hebben?

Na een hele tijd stil gestaan te hebben, word de deur weer geopend. Ik hoor sommige subs angstig piepen. Er komt een straaltje licht de kamer binnen, waardoor ik pijn aan mijn ogen krijg.
Devon staat midden in de deuropening.
Hij loopt ontzettend langzaam naar binnen en gaat aan de zijkant staan.  'Toe maar jongens, haal ze maar op.'
De mannen komen hongerig naar binnen rennen. Ik voel me net een prooi dat zo aangevallen gaat worden. Verschillende mannen lopen langs mij heen en schudden hun hoofd.
'He Harry' roept opeens iemand.
'Deze angsthaas is van jou.'
'Oh kom op, niet weer zo'n eentje.' De man die waarschijnlijk Harry heet, gooit zijn hoofd naar achter.
'Oh laat maar.' Grinnikt de andere man. Er stond een andere naam.' Vervolgens barst hij in lachen uit.
'Geweldig Josh, heel fijn.' Bromt Harry.
Blijkbaar hangen ergens in de kamer bordjes met namen, het was me nog niet eerder opgevallen. Maar het is nu helaas onmogelijk om op te kijken. Dan weet ik zeker dat mijn tanden eruit liggen.'
Plots komen er schoenen voor mij te staan.
'Kijk eens op.' Ik twijfel even... ik mag een dominant nooit of te nimmer aankijken. Dus waarom wilt hij dat nu wel?
Ik voel opeens vingers onder mijn kin, heel zachtjes tilt de dominant mijn gezicht op.
Ik houd mijn ogen nog naar beneden gericht en probeer er alles aan te doen om geen oogcontact te maken. 'Kijk me aan.' Bromt de man.
Heel voorzichtig kijk ik omhoog.  De man die voor mij staat, is zeker, drie koppen groter als mij.
'Jij bent van mij.' Fluisterd de man.
Pas nu komt hij me een beetje bekend voor... is, is dit Harry?
Ik heb het afgelopen jaar, hier in de kamp, al zoveel over hem gehoord. Hij zou wreed zijn, hij zou geen genade kennen. En nu...nu word hij mijn dominant.
De man streelt nog even mijn wang voordat hij wegloopt.
Hij loopt een half rondje door de zaal en doet vervolgens precies hetzelfde als bij een andere sub. Gelukkig zijn we de eerste tijd samen. Zo is niet alle aandacht op mij gericht.
'He Devon, ik heb ze, maar ze maar los.' Devon steekt zijn duim op in de lucht, knipt met zijn vingers en uit het niets verschijnen twee mannen, die naar Harry toe lopen.
Ze maken de jongen los van de paal en trekken de balk gag uit zijn mond.
Oh oh, ze komen mijn kant op... ik schuif nerveus heen en weer en houd van de spanning mijn adem in als de het touw van de paal afsnijden. Net zoals bij de andere jongen blijven ook mijn handen aan elkaar gebonden.
We krijgen een blinddoek voor, omdat we niet mogen zien waar we het afgelopen jaar hebben doorgebracht, en Harry, als het Harry is, houd ons stevig vast.

Na een tijdje, wat voelt als een paar uur, zijn we denk ik buiten het gebouw.
Ik voel iets zachts onder mijn voeten en fel licht schijnt op de blinddoek.
Harry trekt ons beide mee als we even stilstaan om van de zon te genieten.
We zijn al ruim een jaar niet buiten gekomen.
Harry blijft maar lopen en ik moet eigenlijk toegegeven, dat mijn benen het er maar moeilijk mee hebben. Ik heb niet zulke lange benen en dit kost mij erg veel energie.
De striemen op mijn rug doen pijn als er een koude windvlaag voorbij komt.
Plots staat Harry stil, ik knal bijna tegen hem op,  er gaat een deur open en de andere onderdanige word de limousine in geleid.
Harry gaat ook alvast zitten, op de bank tegenover ons en trekt mij plotseling naar binnen. Ik val bijna op zijn schoot, maar krabbel snel terug.
Ik hoor Harry zachtjes grinniken.

Ondanks de ontspannen sfeer in de limousine, gaat mijn hart tekeer. Ik wil de blinddoek af doen, ik wil naar huis, naar het thuis met mijn ouders die ik ver voor het trainingsjaar heb gehad.
De limousine begint plots te rijden en neemt al gauw een scherpe bocht.
Doordat ik, zo'n klungel ben, leun ik net de andere kant op, en verlies ik mijn evenwicht. Oops, inschattingsfoutje. Mijn hoofd valt bijna tegen Harry aan waardoor ik snel mijn hoofd optrek, maar oops, ik deed het zo raar dat ik mijn hoofd ergens tegen aan stootte.
'Auw' Mompel ik.
Ik durf te wedden dat de andere sub zich af vraagt wat hier gebeurt.
Plots word de blinddoek van mijn ogen af getrokken en knipper ik tegen het felle licht.
Ik kijk onmiddellijk naar beneden, wantja, kijk nooit, maar dan ook echt nooit een dominant recht in zijn ogen.
Ik kijk vanonder mijn wimpers naar de andere sub. Ergens komt hij mij bekend voor, ik zal hem weleens gezien hebben, ook hij kijkt naar beneden en heeft zijn blinddoek af.

Ik vraag mij veel af nu, maar op één vraag wil ik zo snel mogelijk antwoord hebben... waar gaan wij terecht komen?

Jeej dit boek heeft meer dan 11k views. Heel erg bedankt😊
Een stem of een reactie zou ik erg prettig vinden.

Bijgewerkt op 15 april 2020.

xXx Rooms-n-oes
1463 woorden.