Top Meester

Hoofdstuk 6

Louis
Na een lange doodstille rit stopt de limousine. 'We gaan even pauze houden.' Mompelt Harry, oké oké, ik weet nog steeds niet of het Harry is, maar ik het daar nog even op.
De chauffeur stapt uit en trekt het portier aan mijn kant open.
Harry staat al op en duwt me zachtjes in mijn rug, als teken dat ik uit kan stappen.
Ik blijf dicht bij de limousine. Ik vind dit niet prettig. Ik sta gewoon naakt, naast een limousine, op een parkeerplaats, naast een snelweg.
Harry stapt nu zelf ook uit en helpt de andere sub ook uit de limousine.
Doordat onze handen nog vastgebonden zijn gaat het uitstappen wat minder soepel, oké oké...minder soepel.... het ziet er ontzettend hilarisch, voor andere, uit waardoor ik me dood schaam.
Harry heeft opeens twee korte broeken vast en gooit naar ons allebei een korte broek. 'ik kan niet met twee naakte mensen op stap.'
We knikken als teken dat we het begrijpen en trekken de broek aan.
'We houden tien minuten pauze en gaan dan door, anders komen we te laat.'
Te laat? Waarvoor te laat? Voordat ik het weet, zijn mijn gedachten weer op hol geslagen. Het is zelfs zo erg dat ik denk dat ik zo een paniekaanval ga krijgen.
Ik wil het weten....ik wil alleen maar weten waar we heen gaan en waarvoor we optijd moeten zijn.
Straks geeft hij me weg? Straks gaan we naar een feest? Oh nee...straks besluit Harry om mij te laten gebruiken door andere domimenten..... ik wil dat niet....
Ik adem diep en in en weer diep uit. Er gaat een rilling over mijn rug. Harry kijkt me bezorgt aan. 'Gaat het wel?' Vraagt hij. Ik knik mijn hoofd. Hij mag niet weten wat er in mijn hoofd gebeurt.
'Moeten jullie naar de wc?' Ik schud mijn hoofd. Tijdens de training heb ik geleerd om niet zo snel gebruik te maken van de wc.... en dan zeg ik het nu nog netjes... eigenlijk bedoel ik te zeggen, we mochten niet naar de wc, voor een bepaalde tijd. En geloof me.... de straf was extreem als je wel was gegaan of als je in je broek plaste.

Plots word ik uit mijn gedachten gehaald. 'Louis, schiet op.' Zegt Harry dwingend. Ik kijk op en zie de andere sub alweer in de limousine zitten. Harry en de chauffeur staan naast het portier te wachten.
'Sorry meneer.'  Harry knikt en gaat in de limousine zitten.
Ik loop hem achterna en ga ook, weer lekker moeizaam, in de limousine zitten. De chauffeur slaat de deur dicht en loopt naar zijn plek, de bestuurdersstoel.

'We moeten nog een half uur rijden naar onze bestemming...' begint Harry.
Ik kijk verschrikt op, het was namelijk weer doodstil.
'Ik ga niet vertellen waar we naartoe gaan, ik kan alleen zeggen dat jullie de regels horen, zodra we er zijn.'
'Ja meneer.' Zeggen de andere sub en ik tegelijkertijd.
Ik kijk uit het raampje en zie dat we nog steeds over de snelweg rijden.
Die ellendige lange weg, zonder ook maar een mooi uitzicht te hebben.
Na wat voelt als een eeuwigheid, komt Harry, die tegenover mij zit, in beweging. Ik kijk vanonder mijn wimpers en zie dat hij rommelt in een zakje en er twee stukken stof uit haalt.
Oh God....niet weer.... ik heb er genoeg van dat ik niet weet waar ik ben en ik niks kan zien.
Ik slik hard.
Ik wil geen blinddoek om, nu niet en ehm eigenlijk.. nooit niet.
Harry buigt zich over de andere sub, waarvan ik nog steeds de naam niet weet, oja, lekker logisch eh, een sub mag niet ongevraagd praten. En tja, als Harry niks zegt,  mogen wij dus ook niet praten, vandaar de stilte tijdens de rit.
Harry bind de blinddoek achter het hoofd van de andere sub vast, hij controleerd even of hij goed zit en komt dan naar mij.
Ik kijk gauw weer naar beneden, in de hoop dat Harry niet heeft gezien dat ik naar hem keek.
Hij buigt zich plots heel dichtbij en Fluisterd in mijn oor. 'Ik zag wel dat je keek, ben ik zo aantrekkelijk voor je? Je zult later wel merken of je me nog aantrekkelijk vind.'
Ik slik nerveus. Wat bedoeld hij?
Harry ziet de verwarring op mijn gezicht en grinnikt. 'Vanavond krijg je straf.'
Ik zucht verslagen. Ik wil geen straf, maar toch heb ik het goed voor elkaar. Op de eerste dag, amper een halve dag ben ik bij Harry en ik heb nu al straf verdient.
Harry vouwt de blinddoek voor mijn ogen en knoopt hem achter op mijn hoofd vast.
Hij kijkt nog even of de blinddoek goed vast zit en geeft me een snelle aai over mijn hoofd.
Fijn...mijn haar zit in de war.... oké goed, het zag er toch al niet uit...maar het gaat om het principe.

Plots stopt de limousine en opent de chauffeur het portier.
Harry klimt er als eerste uit en pakt mijn hand en de hand van de andere sub goed vast, hij helpt ons de auto uit.
'Carl, bedankt voor je dienst.  Het zit er momenteel op, ga terug naar het kantoor, daar ligt een envelop op je bureau. Ik bel je als ik weer terug ben.
De chauffeur knikt en groet Harry.
Hij neemt weer plaats in de limousine en rijd met volle vaart weg. Hij heeft haast om naar de envelop te gaan.
Harry heeft nog steeds onze beide handen vast. Net als ik denk dat we de blinddoek af mogen doen, omdat we er zijn, trekt Harry ons mee.
'Pas op de treden.'
Ik vertrouw dit helemaal niet... het liefste smijt ik de blinddoek op de grond en ren ik zo hard weg als dat kan...
Jammer genoeg is de werkelijkheid anders.
Harry waarschuwt ons voor de treden, wat helaas niet zo lukt. Voordat ik op de helft ben, ben ik al vier keer gestruikeld en gevallen. Volgens mij gebeurt dat met de andere sub hetzelfde. Ik hem hoor af en toe voor mij piepen en een klap.
Hij zou dus ook wel vallen, door de hoge treden.

Net als ik denk dat ik de hoogte van de treden goed heb ingeschat, val ik vol op mijn gezicht.
De laatste grootste stap die ik nam, bleek niet nodig te zijn. Er was immers geen laatste traptrede meer.
Ik grom uit frustratie als ik Harry weer hoor grinniken.
'We zijn boven' meld hij even mee.
Fijn, mag dan nu eindelijk deze blinddoek af?
Maar nee, Harry trekt ons beide weer mee, hij zet ons recht en zegt dat we voorzichtig moeten gaan zitten.
Hij doet ons iets van een riem om en haalt het touw van onze handen af.
Ik zucht van verlichting en wrijf om mijn polsen. De vrijheid was van korte duur, Harry legt mijn armen neer op een armsteun en houd hem stevig vast, vervolgens bind hij het touw om mijn pols en onderarm om de armleuning heen.  Ik krimp ineen bij zijn aanraking en hap gechrokken naar adem, omdat ik niet weet wat er gaat gebeuren.  Is dit mijn straf? Ik begin wat rusteloos te bewegen in de stoel en beweeg mijn, nog vrije, arm naar het touw, misschien krijg ik hem wel los? Ik haal moeilijk adem en begin naar adem te snakken.  Ik weet dat dit hoort bij het sub zijn, maar ik vind het helemaal niks. Ik wil zien, zien waar ik ben en wat er gaat gebeuren.
Harry slaat mijn arm weg en hurkt zich voor mij. 'Sst Louis, het is goed, er gebeurt niks.'
Hij wrijft even over mijn benen heen voordat hij ook mijn andere arm vrij vast maakt.
Hetzelfde doet hij vervolgens bij de andere sub.  Ook hij piept angstig.
Ik hoor nog een derde klik, waardoor ik ervan uit ga dat Harry nu ook is gaan zitten.
'Zitten we weer in een auto of...?'
Plots begint het voertuig onder ons te bewegen. Het voelt net als een auto alleen voelt dit hoger aan en rijd deze veel stiller, je voelt amper de hobbels, als die er zijn tenminste....
Het voertuig staat na een tijd weer stil waardoor ik denk dat we er zijn...
Wat veel werk voor zo'n korte rit....
Helaas denk ik dat verkeerd.  Plots gaat het voertuig steeds harder rijden, nog harder dan het al deed, en steeds een klein beetje harder.
Opeens gaat het hele voertuig omhoog en piep ik van angst.
Wat gebeurt er? Waar zit ik in vredesnaam in?
Harry wrijft gerustellend over mijn been heen.
Ik krijg pijn aan mijn oren en het geluid om mij heen vervaagd.
Ben ik doof?
Harry maakt een pakje sap open en schuift het rietje in mond van de andere sub, zuigen en slikken. Het duurt even maar dan doet hij bij mij precies hetzelfde.  'Zuigen en slikken.'  Ik kijk even met afkeer, omdat het zo vies klikt maar doe het dan toch.
'Beter?' Ik knik mijn hoofd.
Waar ben ik in vredesnaam in beland?

Een stem of reactie zou ik leuk vinden❤

xXx Rooms-n-oes
Bijgewerkt op 15 april 2020.
1526 woorden.