Top Meester

hoofdstuk 9

Louis
Ik verveel me. Ik zit met mijn rug tegen het bed aan in de hoop dat Harry snel terug komt.
Hij gaf mij het bevel, voordat Hij de kamer uit liep, om te gaan slapen. Jammer voor Hem kan ik niet slapen, wil ik niet slapen en ga ik al helemaal niet doen wat Hij wilt.
Hij mag dan wel mijn Meester zijn, maar ik beschrik nog steeds over een klein stukje vrijheid en waardigheid.
Namelijk de vrijheid dat als Harry mij niet wilt, Hij mij terug stuurt naar het slavenkamp en precies tussen die tijd kan ik ontsnappen.
Jullie denken vast nu allemaal ontsnappen? En Larry of dan?
Tja, sorry guys, ik moet hier weg.  Ik moet vechten voor mijn vrijheid. Gelukkig zit ik hier, als het goed is, nog maar 6 nachtjes vast. Harry richt nu vast al zijn aandacht op de andere sub, op Ruben, zo heet hij toch?
Nouja, boeit me niet zoveel hoe hij heet.  Het gaat er nu vooral om dat ik hier weg moet. Harry kan vreselijke dingen met mij gaan doen als Hij besluit om mij te kiezen.
Ik moet dus zorgen dat Harry voor Ruben gaat kiezen... maar hoe? Als een sub tegenwerkt, vind een dom dat leuk en als een sub alleen maar gewillig is vinden ze het ook fijn, Ze hoeven dan minder te doen begrijp je...

Na een hele tijd hoor ik het slot van de deur rammelen. Oh oh, Harry komt terug en ik slaap niet....
Mijn hart gaat flink tekeer. Ik ben net ook al gestraft, begint het dan weer opnieuw?
Ik sluit mijn ogen en haal diep adem, 'rustig Louis, rustig.' Mompel ik in mijzelf. Misschien valt het allemaal wel mee.. misschien begrijpt Harry wel dat je iemand niet zomaar kunt bevelen om te gaan slapen... misschien is die kans er....
De deur gaat open en Harry kijkt voorzichtig om het hoekje. Zijn gezichtsuitdrukking veranderd plots naar een onbeschrijfelijk iets, het lijkt bijna alsof zijn ogen vuur spuwen.
'Louis.' Bromt hij boos. Hij geeft de deur een klap zodat de deur achter hem met een luide klap dicht valt.
Ik schrik en slaak een klein gilletje. 'Ik had toch gezegt dat je moest gaan slapen?' Hij staat dreigend voor mij. 'Ja meneer.' Stamel ik voorzichtig. Misschien was dit toch niet zo'n hele goede keuze... ik slik de brok in mijn keel weg en kijk naar de grond. Wat moet ik nu? Mijn excuses aanbieden, in de hoop dat hij niet gaat straffen?
'Waarom slaap je niet?' Ik open mijn mond, maar die klapt meteen dicht als Harry weer verder snauwt. 'Waarom zit je überhaupt op de grond? Sta op.' Hij pakt mij hard bij mijn bovenarm en trekt me omhoog. Ik sta voor hem en kijk naar beneden. Ik was zo vastbesloten om Harry te kwellen, te pesten om ervoor te zorgen dat Hij mij zou laten gaan. Maar nu... nu weet ik dat niet meer. Ik ben niet meer zo zeker van mijzelf als ik was voordat deze arrogante gast de kamer binnen kwam lopen.
'Ik ehm...' 'Wat ehm? Praat door.' Harry spuugt de woorden zo uit alsof hij iets zegt waar hij het niet mee eens is.
'Ik kon niet slapen.' Zeg ik dapper genoeg. Ik kijk omhoog en haal mijn schouders op.
Harry lijkt hierdoor erg van Zijn stuk te zijn. Een sub die Hem verteld dat hij iets niet kan, Hem recht in Zijn ogen aankijkt en vervolgens zijn schouders optilt.
Neenee, dit klopt totaal niet.
'Louis.' Hoor ik Harry brommen.
'Ja?' Piep ik. Harry zijn gezicht komt dichterbij waardoor ik een klein stukje naar achteren beweeg.
'Blijf stilzitten.' Harry kijkt mij diep in mijn ogen aan en leunt naar voren.
Gaan we kussen? Ik hoop het niet. Ik ben niet gay, ik val niet op jongens...toch? Ik vrees dat ik eerlijk moet toegeven dat ik nu wel twijfel. Harry is knap en door de positie waarin wij nu zitten, krijg ik wel een beetje een raar gevoel in mijn buik.
Ik was zo bezig met de gedachten in mijn hoofd dat hij mij niet eens was opgevallen dat Harry mijn handen achter mijn rug aan elkaar bind met een sterk touw.
'Hey, wat doe je?' Roep ik verbaast en geschrokken uit. Harry trekt zijn gezicht weg en gaat rechtop zitten.
'Je gaat doen wat ik zeg, anders krijg jij zo nog veel meer problemen.' Ik kijk naar de grond, waardoor Harry opstaat en in een kastje rommelt.
Hij komt terug met een rol zwarte tape. Mijn ogen worden groot, 'Neenee, dit kun je niet maken.' Oops.. Blijkbaar zei ik dat hardop. Harry zijn ogen worden groot en kijkt me vol ongeloof aan. 'Je durft wel hé?' Hij legt zijn vinger onder mijn kin en tilt mijn gezicht op. Ik doe zo ontzettend mijn best om naar beneden te kijken... ik wil hem gewoon niet het plezier gunnen. 'Louis.' Bromt hij. Nog steeds weiger ik hem aan te kijken. Hij zucht, laat me los en pakt iets van zijn nachtkastje. 'Louis, laatste kans.' Ik kijk even pissig naar boven, maar dan weer gauw naar beneden. Ik gun hem dit echt niet.
Plots voel ik een harde pets op mijn kont. Ik ben nog steeds naakt, waardoor de klap hard aankomt. Ik spring op, gil het uit van de pijn en kijk Harry boos aan.
'Blijf kijken.' Zegt Harry zijn diepe stem. Ik zucht maar blijf hem toch aankijken.  'Ik houd van subs die zo moeilijk zijn. En weet je wat het leukste is?' Hij wacht even op mijn antwoord, die hij niet krijgt.
'Ik heb gewerkt bij het kamp waar jij bent 'getraind.' Die training heeft niks geholpen, dus ga ik je zelf trainen.' Hij grijnst en plakt een stuk tape op mijn mond.
Hij tilt mij op waardoor ik hem probeer te trappen. 'Oh Louis, ik had zo gehoopt dat je dat niet zou doen, nu moet ik je benen ook nog vastbinden.' Harry zegt het alsof het hem heel veel moeite gaat kosten... eigenlijk doet het dat helemaal niet en kijkt hij mij aan met de grootste grijns die ik ooit gezien heb.
Harry gooit mij op bed, op mijn buik en leunt met zijn hand op mijn rug. Ik probeer onder hem uit te komen maar doordat mijn handen ook vastgebonden zijn kan ik vrij lastig bewegen.
Ik kreun van de pijn als ik voel dat Harry het touw strak om mijn enkels aantrekt.

'Zo schat. Nu ben je helemaal veilig.' Hij lacht om zijn eigen grap... tenminste...was het wel een grap? Zo grappig vond ik hem niet hoor.
Hij tilt mij op, loopt de gang door en stopt plots ergens bij een deur. Hij trekt hem open en laat mij naar binnen kijken.
Het is helemaal donker in de kamer en er staat niks in.
De wanden, plafond, vloer en de deur zijn bedekt met een soort matras. Oh kijk met grote ogen naar de kamer. Dit ga je niet menen. Ik grom angstig in de tape en schud mijn hoofd. Ik kan dit niet geloven.
'Oh ik neem aan dit je herkent?' Ik kijk woest om. Ik had deze straf gekregen op het kamp en geloof me, ik haat het nog steeds. Het went ook nooit.
Ik grom boos naar Harry. Hij wrijft even 'troostend' op mijn rug (ik kan het niet echt trootsen noemen als iemand met een enorme grijns naar je kijkt) en gooit me dan naar binnen. 'Well Louis, denk na over je gedrag en de gevolgen ervan. Ik laat je eruit als ík denk dat je genoeg hebt nagedacht en bereid bent om je als een brave jongen te gedragen.
Harry maakt aanstalten om de deur dicht te doen. Ik zucht en sluit mijn ogen vast.
Dit gaat zo'n vreselijke lange tijd worden.

Jeej weer een hoofdstuk.

xXx rooms-n-oes.
1314 woorden.