Hoofdstuk 10

2.4K 58 17
                                    

Louis
Ik bibber van de kou. Ik weet niet hoelang ik hier al zit, maar volgens mij zit ik hier al ontzettend lang, elke seconde in deze kamer is te lang om hier te zijn. Het is pikkedonker in de kamer en ik zie geen hand voor ogen. Ik voel mij ook helemaal niet veilig hier. Het is zelfs vreselijk om hier te zijn.
Waarom moest ik nou zo moeilijk doen, waarom kon ik nou niet gewoon voor één keertje luisteren naar wat Harry zou willen. Één keertje maar. Maar gosh, wees nou toch eerlijk... Harry, hij is hartstikke knap, maar zijn karakter.. oei. Ik snap niet dat iemand daarvan kan houden. Hij is vanbinnen zo erg verrot, dat het hem niet eens kan boeien dat hij voor altijd alleen zou blijven.
Afgezien van alle mishandelde subs dan...
Nu ik hier toch, heel eenzaam, in deze vervloekte ruimte zit, moet ik iets bekennen. Toen we vanmorgen binnen kwamen, heb ik per ongeluk twee mannen afgeluisterd. Volgens mij waren dat twee bedienden van hem. Ze hadden een vaag gesprek over de hoeveelheid subs en bedienden die Harry heeft gehad en die weggestuurd zijn, op mysterieuze wijze nooit meer terug gekomen zijn of die weggelopen waren.
Het grote aantal liet mij wel schrikken hoor.
Ze hadden het namelijk niet over tientallen mensen.... en nee ook niet over honderden mensen.
Harry is gewoon duizend mensen verloren die voor hem gewerkt hebben.
Ach, dat zegt eigenlijk wel genoeg over zijn karakter.

Jammer genoeg hebben jullie vast mijn afleiding in de gaten. Ik probeer niet over deze akelige ruimte te praten, zo vergeet ik misschien dat ik hierin vast zit. Door nu over mijn gedachten over Harry te praten, valt deze kamer ook nog wel mee.
Nee het is nog steeds niet prettig en ja ik wil hier ontzettend graag uit.

Huilen werkt niet. Toen Harry de deur dicht deed, lag ik huilend op de vloer. Het enige wat de huilbui mij opgeleverd had, was een langere tijd in deze vervloekte kamer.
Schoppen, slaan en stampen tegen de deur aan werkte ook niet. Ook dat heeft mij een langere tijd opgeleverd in deze rot kamer.
Ik heb de kamer, het donker en eigenlijk alles wat er mis is aan deze situatie nu al meerdere keren uit gescholden. En ja hoor, je raad het al... Door de speakers, geen idee waar ze zitten, ze zijn ergens verstopt in deze kamer, was de luide, boze stem van Harry te horen. Hij beval niet zo heel vriendelijk dat ik per direct moest stoppen met mijn absurde gedrag en als ik dat niet zou doen, ik de gevolgen wel zou merken. Ik voelde veel op dat moment, maar geen angst. Nee ik ben niet bang voor Harry. Het enige wat voel is haat. Haat aan Harry. Ik ga hem zo erg tegenwerken dat hij niet meer weet wat hij met mij zou moeten doen.
Wat interesseerd mij het of ik terug gestuurd ga worden naar dat kamp. Helemaal niks. Een leven samen met Harry is vele malen erger.

Ik zit hier nu dan wel in het donker.
Ergens in het midden van de kamer omdat ik te bang ben om mij te bewegen. Straks voel ik iets wat hier niet thuis hoord.... I know.. een hoek is veiliger. Ik verlang zo erg terug naar het kamp. Ik mis het echt.

Ik zal jullie niet langer vervelen met mijn vermoeide gedachtes en mijn angst voor het donker en deze kamer.
Het plan die ik eerder had gemaakt, om mij zo erg te misdragen dat Harry mij terug zou sturen, ga ik uit stellen.
Een traan glijd over mijn wang en ik veeg hem gefrustreerd weg. Harry zal hier vast camera's hebben opgehangen en ik gun hem het plezier niet dat hij niet mij ziet huilen. Een dom wilt het liefste zijn sub breken. Zo erg breken dat hij hem daarna weer kan opbouwen zoals hij zelf wilt. Een sub personaliseren, zodanig naar zijn eigen hand zetten dat het alles voor zijn dom wilt doen. Ik heb genoeg subs gezien die braken. Op verschillende manieren. Sommige nog erger dan de andere.
Ik wil niet gebroken worden. Ik wil geen sub zijn. Ik wil.... tja, Wat wil ik eigenlijk? Ik wil gewoon mijzelf kunnen zijn, zonder dat mensen vooroordelen over mij hebben of mijn gedrag corrigeren op pijnlijke manieren.
In het kamp werd er weleens gesproken over hoop, een lieve dom en een goed leven na het kamp. Geloof me. Dat is niet mogelijk. Geen enkele dom is lief. Een dom is zo gemaakt dat het altijd zijn zin krijgt, het zijn hebberige mensen. Mensen die nooit genoeg hebben aan hetgeen wat ze al hebben. Het moet precies zo gaan als de dom wilt. En als het niet zo gaat als de dom het wilt.... Oh dan is er geen twijfel mogelijk over de gevolgen. Degene die niet doet wat de dom wilt, gaat spijt krijgen. Ze worden 'heropvoed' op een vreselijke manier.

Gelukkig is Harry mijn eerste dom. Niemand heeft mij nog kunnen helemaal kunnen breken. Ja, natuurlijk lag ik weleens huilend op de vloer van de pijn. Pijn omdat mijn hart gebroken was, ik snap niet hoe mensen andere mensen zo kunnen kwetsen, naar beneden halen of voor schut kunnen zetten om hun zin te krijgen. Mensen die ik vertrouwde, werden heel anders, ze waren veranderd in vreselijke harteloze mensen.
In het kamp heb ik geregeld op de vloer moeten slapen, kreeg ik geen eten als ik het eten niet luste wat er gegeten werd of de vorige maaltijd niet helemaal op kon, wegens de grote hoeveelheid.
Oh en laten we dan niet de tijd vergeten dat wij, submissives, onze dominant moesten gehoorzamen in het openbaar.
Verplicht handje vasthouden omdat ze bang zijn dat ze de sub verliezen. De controle over de sub. Alles draait in deze vreselijke mislukte wereld om controle.
Maar wat als een dominant de controle over een submissive zou verliezen? Wat als een submissive zich niet meer laat kwetsen, pijnigen of kleineren door een dominant? Wat als Harry geen controle meer over mij heeft en hij zelf voor schut word gezet, publiekelijk word gekleineerd of gekwetst?

Ja lieve lezers, dit gaat het nieuwe plan worden. Ik, Louis Tomlinson, beloof hierbij dat ik mij niet meer laat raken door Harry Styles. Niemand kan mij meer breken. Ik moet sterk blijven en voor mijzelf opkomen. Dat is de enige optie in deze bizarre situatie. De vreemde situatie waarin alle subs zitten.
Ik ga zorgen dat de rollen omgedraaid gaan worden. Als de kans er is, ga ik Harry Styles als een sub behandelen.
Ik, Louis Tomlinson ben een veel betere dom dan deze mislukkeling die zich Harry Styles noemt. Kuch, we moesten hem Meester noemen toch? Nou oké dan, door mij goed te gedragen kom ik hier eerder weg.

Tja mensen, hoe gaat dit aflopen? Zal Louis wraak nemen op Harry? En zal hij nog uit de donkere kamer komen?

Een reactie of stem is fijn.

xXx Rooms-n-oes
1174 woorden.

Top MeesterWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu