Top Meester

Hoofdstuk 17

Ik kijk ontzet naar de lange lijst van klusjes, die ik vast heb in mijn handen.
Je denkt toch zeker niet dat ik dit ga doen? Sportoefeningen... blugh. Echt niet. Laat het hem maar lekker zelf doen. Überhaupt kan Meneer Harry best zelf zijn kamer stofzuigen en een stofdoekje over de voorwerpen halen.
Ik kreukel het lijstje op tot een balletje. Steek mijn tong er naar uit en laat het dan heel voorzichtig op de vloer vallen. Zo, ik ben verlost van deze klusjes en Harry vind het lijstje niet.
Ik zucht. Nu heb ik wel alle tijd van de wereld. Wat zou ik gaan doen? Harry had mij 6 uur de tijd gegeven om dit te doen. Maarja, ik doe het lekker niet. Ik ben lekker badass. Als ik mij nu zou gaan verstoppen dan zal Harry mij ook niet kunnen zo snel kunnen vinden om mij te straffen.
Ik grinnik. Badass zijn bevalt me best wel goed. Ik heb nog geen idee wat ik zal gaan doen als Harry mij gaat vinden, zijn boze gezicht tegen het van mij drukt en mij vervolgens zal meeslepen naar de strafkamer. Maar geloof me, deze gedachte bevalt mij best wel goed. Ik houd ervan om mensen uit te dagen, vooral Harry.
Zijn reactie is altijd zo leuk. Het is echt de moeite waard om zijn gezicht straks te zien. Als hij erachter komt dat ik geen enkele taak van het lijstje heb gedaan. Ik vind het nu al mooi.

Ik huppel door de gangen. Ik voel mij even bevrijd van alles wat er om mij heen gebeurt. De gangen leiden tot een grote balkondeur waar een zonnestraaltje op schijnt. Zal ik? Ik hou van de zomer. Ik loop zachtjes naar de deur toe en open het voorzichtig. Met een luide klik springt het slot van de deur open.
De zon schijnt recht in mijn gezicht waardoor ik genietend mijn ogen sluit. Het voelt hierbuiten meteen al veel warmer dan binnen. Daar is het koud. Koud omdat het hele huis gevult is met haat, koude, ijskoude gevoelens en geen vrolijke emoties.
Alle bedienden lopen in het zwart en kijken angstig. Bang voor Harry. Hij kan elk moment weer uit zijn slof schieten en de arme bedienden zodanig kapot slaan, dat het bloed langs hun lichte huid stroomt.

Ik ga in een lekkere lui stoel zitten en sluit mijn ogen. Het is hier zo vredig. Het geluid van het geruis van de wind, het sjilpen van de vogels en het ritsellen van de bladeren vult mijn oren. Het is zo lekker rustig hier. Ik zou hier altijd wel willen blijven zitten. Heerlijk zonder zorgen in het zonnetje zitten. Het is en blijft rustig totdat Harry thuiskomt. En oei, als hij dan ziet dat zijn enorme takenlijst niet is gedaan, word ik meteen naar de strafkamer gestuurd. Weg rust....

481 woorden.
xXx Rooms-n-oes