Top Meester

Hoofdstuk 13

Louis
Harry en ik kijken elkaar recht in de ogen aan.
Ik vind het ontzettend ongemakkelijk maar probeer geen enkele emotie te tonen. Als ik mijn angst, twijfels en onzerheden aan Harry zou laten zien zou hij mij harder breken dan ooit.

Net als ik denk dat ik Harry niet veel langer meer in zijn ogen kan aankijken, gromt hij gefrustreerd en staat hij op. Hij slaat met zijn vuist op de bank, net naast mij, waardoor ik hem met grote ogen aankijk en hij de kamer uit loopt.
Mijn ademhaling is onrustig. Ik weet dat dominanten alles mogen doen wat ze willen, maar iemand slaan zonder dat diegene fout zit? Dat gaat wel heel ver.
Was hij eigenlijk wel van plan om mij te slaan of is dit zijn manier om mij bang te maken? Het bang maken is in ieder geval goed gelukt. Ik tril helemaal en kijk nog van schrik met grote ogen naar de plek op de bank waar zojuist zijn grote, harde vuist terecht kwam.
Ik weet niet hoelang ik bevroren naar de bank heb gekeken, maar ik schrik op uit mijn gedachten als ik een deur hard hoor dicht slaan. Ik kijk verward om mij heen en merk nu pas op dat Harry echt uit de kamer is verdwenen.
Ik neem een grote hap adem en adem weer diep uit. Even rustig worden Louis, Harry is weg en er is geen gevaar meer.
Oke oké, Harry is geen gevaar...nou ja... misschien. Alle doms zijn gevaarlijk.

Wat moet ik nu doen? Moet ik hier blijven zitten en wachten totdat Harry terug is? Of moet ik deze kamer uit strompelen en mijzelf verstoppen voor zijn boosheid? Een derde optie is om het goed te maken mmet Harry. dat zou betekenen dat ik op mijn knieën heel nederig mijn excuses zou moeten aanbieden. Nou nee dankje, laat het hem maar uitzoeken. Ik ben een sub met eigenwaarde, zeer eigenwijs en koppig en nee. Ik laat dat niet zomaar verdwijnen. Ik ga vanaf nu mijn sterke kant laten zien. Harry heeft zojuist met zijn woede alles verpest. Ik was bereid om mijn best voor hem te gaan doen, voor hem te kruipen, hem te aanbidden en hem misschien liefde te tonen. Maar nu?
Nee, nu gaat hij dat niet meer krijgen. Ik ben pas onderdanig voor hem als hij zijn aardige, eerlijke en rechtvaardige kant kan tonen.

Ik sta voorzichtig op van de bank en klem mijn hand om het verband heen. Met een beetje druk op het verband, klopt de wond minder en heb ik meer kans om niet gepakt te worden.
Zo kan ik rustig op zoek gaan naar Ruben.

Harry
Ik loop gefrustreerd de kamer uit. De deur valt met een harde klap achter mij dicht. Waarom? Waarom kon ik niet normaal tegen Louis doen? Hij leed pijn en ik, ik deed niet eens moeite om hem te troosten. Nee het enige wat ik deed was hem afkraken en afsnauwen omdat hij zich kwetsbaar opstelde. Ik grom gefrustreerd en sla in het voorbij lopen een muur. Er klinkt een luide bons gevolgd door een beetje gekraak. Er zit een gat in de muur en mijn knokkels zijn rood. Ik sla nogmaals tegen de muur. Nu met twee vuisten. Dit werkt niet. Ik word hier alleen maar gefrustreerder van. Ik moet echt aan mezelf gaan werken voordat ik een keuze kan maken welke sub ik ga nemen. Ruben of toch Louis?
Ik neig heel erg naar Louis. Hij is sterk, koppig en doet niet altijd wat ik zeg. Dat maakt in mijn ogen een dom/sub relatie levendiger en leuker. Dan heb ik, als dom, een uitdaging en heeft de sub iets om aan te werken.
Aan de andere kant, ik heb al twee submissives gehad die koppig en eigenwijs waren en oei, dat ging niet helemaal goed. Één sub is na een jaar weggelopen en is nooit meer terug gezien en de andere sub wou van wanhoop terug naar het Kamp. Dat zegt denk ik al wel genoeg?

Als ik voor Ruben zou kiezen, zou dat erg gemakkelijk zijn. Niks geen uitdaging. Ik denk dat Ruben zo goed is afgericht in het kamp dat hij alles zou doen wat elke doominant zou willen. Maar... het kan een goede mogelijkheid zijn dat hij bang is. Bang voor mij. Angst dat hij een dom zou teleurstellen. Bang dat hij een dom boos zou maken.
Hij is precies het tegenovergestelde van Louis. Maar beide zijn ze een uitdaging. Louis word een uitdaging omdat hij zijn koppigheid zal moeten beheersen en zal moeten leren dat hij niet altijd een dom zou kunnen uitdagen.
Ruben daarin tegen moet iets meer lef krijgen.  Beide zullen ze hun persoonlijkheid moeten terug vinden en het is mijn taak om één van hun daarbij te helpen.
Maar wie van de twee gaat het worden? Dat is de grote vraag die nu door mijn hoofd heen speelt.
Gelukkig zijn er nog twee dagen om een keuze te maken.

Louis
Ik laat me vermoeid op een bed vallen.
Ik heb geen idee in welk deel van het huis ik ben en ook geen enkel idee van wie dit bed is.
Doordat ik vannacht in die vreselijke isolatie kamer heb moeten slapen, heb ik nog geen kamer van Harry gekregen. En ernaar vragen? Nee dank je wel.
Nog maar twee dagen en ik kan hier weg. Gelukkig maar.  Ik haal opgelucht adem en zucht tevreden. Helaas maakt de opluchting al snel plaats voor een bezorgt gevoel. Straks wikt hij Ruben niet... straks kiest hij voor mij. Voor Mij!
Ik wil niet dat hij voor mij kiest. Tranen glijden geluidloos over mijn wangen heen. Straks kiest hij voor mij omdat hij mijn koppigheid leuk vind? Ik schud ongemerkt mijn hoofd.
Hoe moet ik mij nu gaan gedragen?Moet ik mij tegen alles verzetten of zal ik toch echt alles moeten doen wat hij wilt? Ik rol snikkend over het bed heen in de hoop dat er zo een oplossing ontstaat. Helaas blijft mijn hoofd gevult met de zorgen.
Ik kan geen sub van Harry worden. Hij is zo onvoorspelbaar waardoor ik nooit aan zijn verwachtingen zal voldoen.
Langzaamaan val ik in een diepe slaap.
De tranen laten een nat spoor achter op mijn wangen en mijn ogen zijn rood van het huilen.

Jeejj dit boek heeft iets meer dan 16k views.
Hopelijk kunnen we hier meer van maken😉
Een stem of reactie zou ik leuk vinden.

xXx Rooms-n-oes.
1086 woorden.