Top Meester

Hoofdstuk 2

Louis
Ik kijk snikkend naar mijn pols.
Er staat een grote zwarte 'O' op. Ik vind het echt lelijk. Mijn hele pols is verminkt. Ik ben na het plaatsen van de tatoeage flauwgevallen en nu... nu lig ik in een kooi...
Het laatste wat ik meegekregen heb is dat de dominanten straks met z'n alle gaan bespreken wat voor een straf ik ga krijgen van de gebeurtenis net in de tatoeer ruimte.

Het koude staal van de kooi drukt tegen mijn huid.
Ik lig helemaal in een bolletje opgerold omdat er geen ruimte is om mij uit te rekken.
Ik ril van de kou en trek mijn gescheurde tuniek naar beneden.
Ik heb zo ontzettend veel vragen, namelijk, wat zou er zo gaan gebeuren? Wat voor een straf krijg ik?  Bij wat voor een dominant word ik morgen geplaatst? Kan ik ontsnappen?
Ik probeer de ruimte waar ik ben door de tralies van de kooi te bekijken. Het is erg donker maar ik zie aan de overkant van de ruimte vaag kooien die op elkaar gestapelt zijn. Ik gok dat we in de kelder van het gebouw zijn, in het hele gebouw was het nooit zo koud.

Net als ik bijna in slaap val, hoor ik stemmen in de gang. Ik schrik op, stoot mijn hoofd aan de bovenkant van de kooi en kreun van de pijn.
Er komen drie mannen de kamer binnen en doen het licht in de kamer aan, nouja licht... er hangt een klein peertje waardoor de kamer nog steeds erg donker is, en mijn vermoeden word bevestigt.
Drie wanden van de vierkante kamer staan van onder tot boven vol met kooien. In bijna elke kooi zit wel iemand.
Ik snak naar adem. Zo kun je niet zijn, zelfs de vreselijkste dominant kan zo niet zijn.
In het midden van de kamer hangen allemaal touwen aan het plafond.
Ook staat er een soort bok die je bij gym gebruikt. Aan de overige wand hangen allemaal vreemde dingen.

De mannen blijven in het midden van de ruimte stilstaan en kijken even de kamer rond.
Het ziet eruit alsof ze iets of iemand zoeken.
Ze mompelen iets naar elkaar en gaan staan bij een kooi in de hoek.
Ik kan niet zien wat er gebeurt maar ik kan wel iemand horen huilen.
'Nee, nee niet doen, het spijt me!'
'Jij hebt niks te willen, kom die kooi uit.'
Het geluid van een slot die openspringt galmt in de kamer.
De mannen gaan opzij en trekken het deurtje van de kooi open.
Ze grijpen het haar van een klein meisje vast en trekken haar uit de kooi.
'Sta op.' Schreeuwt een man.
Het meisje huilt harder en probeert op te staan.
'Nee, laat mij los.' Jammerd ze.
Als ze rechtop staat trekt een man haar mee naar het midden van de kamer.
Er staat inderdaad een klein meisje, ik gok dat ze ongeveer 16 jaar oud is. Ze heeft een klein, fragiel lichaam, net als mij.
Één man pakt haar armen en wikkelt er een touw omheen, een andere man houd haar stevig vast en de derde man waarschijnlijk de 'baas' blijft voor haar staan.
'Je weet wat je gedaan hebt?' Snauwt hij tegen haar.
'Ja, maar het was ee fout.' 'Straf me niet alsjeblieft.'
'Te laat kleine meid, dat had je moeten bedenken voordat je probeerde te ontsnappen.'
De armen van het meisje worden omhoog getrokken en aan een ketting vast gemaakt. Ze raakt alleen met haar tenen nog de grond en staat helemaal uitgestrekt.
'We moesten je zweepslagen geven, net zoveel totdat je zou inzien dat je niet mag ontsnappen.'
'Hoeveel zullen we eens doen Jackson?' Een andere man die erbij staat kijkt bedenkelijk. 'Ik denk dat 20 wel een mooi aantal is.'
'Nee, alsjeblieft niet!' Het meisje barst weer in huilen uit.

Ik wil eigenlijk wegkijken. Dit is allemaal zo ziek wat hier gebeurt.
Toch blijf ik kijken, ik hoop echt dat zij er minder krijgt. 20 is echt veel. Misschien staat mij straks hetzelfde te wachten...?
'Nee man, 20 is echt teveel, kijk dan naar haar lichaam, 20 overleeft ze nooit.'
'Ze mocht geen schade hebben toch?' Voegt een ander eraan toe.
'Nee, dan is ze minder waard.'
'We maken er wel 15 van dan.'
De mannen knikken als teken dat ze het ermee eens zijn.
'Oké schat, je krijgt er 5 met de hand, 5 met de zweep en nog eens 5 naar keuze.'
Het meisje knikt verslagen en kijkt naar de grond.
'Greg, geef de bullwhip maar.'
De man loopt naar de wand toe en haalt er een ronde, lange zweep uit.
Hij geeft hem aan de man die blijkbaar Chris heet.
Chris gaat van een afstandje van het meisje afstaan en maakt zichzelf en de zweep klaar om te slaan.
Ik knijp mijn ogen dicht. Ik zou dit echt niet willen zien. Angst gaat even door mijn lichaam heen, wat als ze nou zo hard slaan dat ze niet meer wakker word?
'Auwwww' hoor ik het meisje schreeuw.
Meteen daarna hoor ik het geluid van de zweep en een doffe klap op haar lichaam.
Ik kan dan wel mijn ogen dicht hebben, ik zie het nog steeds voor mij gebeuren.
Het geschreeuw van het meisje wordt steeds harder totdat het plots stil is. Ik hoor het zachte gehijg van het meisje en de kettingen waar ze aan hangt rammelen.
'Dat is een braaf meisje, zo goed je straf nemen.' De stem van Chris is opeens niet meer zo dreigend. Hij meent dit echt...
'Je krijgt er nog 5 met de hand en daarna mag je kiezen hoe je de laatste 5 wat krijgen.'
'Ja meester.' Zegt het meisje zachtjes.
Haar stem klinkt gebroken en vermoeid.
'Gaan ze dit bij iedereen zo doen?' Mompel ik stil in mijzelf.
De mannen halen de armen van het meisje los en laten haar zakken. Ze zakt meteen door haar benen heen maar gelukkig vangt Chris haar op.
Ze huilt weer zachtjes als ze over de bok word gelegt.
Chris wrijft met zijn hand over haar rug en billen terwijl Jackson haar handen vastmaakt.
Het ziet ernaar uit alsof hij haar troost.
Zou Chris dan toch een hart hebben?
Ik pak zachtjes de tralies vast en trek mij iets dichterbij. Het is zo donker dat ik amper iets kan zien. Ik wil zo graag zien of het goed met haar gaat.
Plots stappen de mannen opzij en zie ik dat Chris nog over haar billen wrijft.
Hij slaat haar vijf keer snel achter elkaar waardoor ze aan één stuk door schreeuwt.
'Sst..het is bijna voorbij.' Sust Jackson haar.
Greg maar haar los en Chris trekt haar op schoot.
'We laten de laatste vijf wel zitten. Je was zo'n goed meisje voor Daddy.'
Het meisje slaat snikkend haar armen om Chris zijn nek.
'Ze kennen elkaar? Ze zijn een stel?'
'Als het kan koopt Daddy je morgen.'
Ze knikt haar hoofd en samen knuffelen ze nog even.
'Chris, we hebben nog een andere onderdanige die we moeten straffen.'
'Oja?'
'Ja baas, hij heeft een dominante gegijzeld, zichzelf verzet tegen de tatoeage en volgde geen commando's op van de hogere rang.'
'Oh shit... nu ben ik aan de beurt...'
'Weetje jongens... Ik wil nog even tijd met mijn babygirl hebben. Gun me een half uur en dan zullen we die jongen gaan straffen.'
Ik verstik mezelf bijna in mijn eigen speeksel.
Nog een half uur... en dan...en dan ben ik aan de beurt...

Bijgewerkt op 11 april 2020.
xXx Rooms-n-oes
1257 woorden.