Meeting Mr. Mendoza

CHAPTER 25

ZACHYRIE RUS MENDOZA

"Honey... Come with me. Let's go to the mall." Ani Levin.

Nababanas na ako sa babaeng 'to. Pero mas nababanas na ako kahihintay, ni hindi ko na nga maalagaan ang sarili ko. Sa tingin ko'y kaunting katangahan nalang ay makikita ko na si pedro. Sinusundo na ako.

 

Sa limang taon na wala siya ay wala rin akong balita sa kanya. Nakagraduate ako ng hindi siya nakikita. Limang taong pangungulila sa kanya, limang taong hindi ko siya nahahawakan, nayayakap, at nahahalikan. Pati ang boses niya ay miss na miss ko na. Lahat nang tungkol sakaniya ay namimiss ko.

"Honey..." Tawag sakin ni Levin. Nasa bahay namin kaming dalawa.

Oo, Bahay namin.

Bida bida kasi siya.

Gusto ko na siyang sakalin at ipamukha sa kaniya na kahit kailanman ay hindi ko siya mamahalin! Naiinip na ako kahihintay malapit na akong mabaliw.

Dahil sa sobrang pagiisip ay hindi ko na namalayang nakayakap na pala siya saakin. Naiinis na natulak ko siya.

Hindi ko naman sinasadya 'yon, pero hayaan niyo nalang. Gusto ko na siyang mawala sa buhay ko, inip na inip na akong mamatay 'tong tanginang 'to e.

"Honey! You're crying again! Don't tell me dahil na naman yan kay Dashii?!" akala ko ba matalino 'to? Bakit parang hindi niya  alam, tanga amputa. Hindi ko nalamang siya sinagot dahil panay pa rin ang tulo ng luha ko.

Nakakabakla na, gg putek.

Para akong pinapatay nang paulit ulit sa tuwing naiisip ko na maghahantay nanaman ako ng isang taon o marami pang taon bago ko muling makita si Dashii. Gusto ko lang naman siyang ilayo sa babaeng abnormal na 'to.

"Stop crying honey... Hindi ka na babalikan ni Dashii. Ako na lang... Ako nalang Zach."

"Ano ba Levin! Lubayan mo na ang kahibangan mo! Pwede ba? Leave me alone! Hindi ko kayang palitan sa puso ko si Dashii! Siya ang mahal ko! Get out!" sigaw ko sakaniya.

"How about our—" hindi ko na siya pinatapos dahil ayoko nang marinig pa 'yon mula sa kaniya.

"Oh crap it! Levin!" Tapos binalibag ko na sa kaniya ang isang babasaging bote ng beer. Sarap patayin nito amputek, kaso hindi ako siya.

"Honey! Ano ba argh!" sigaw niya fapos lumabas na siya ng kwarto ko.

Parehas kaming nakatira sa iisang bubong pero magkahiwalay naman kami ng kwarto. Hindi ko hahayaan na magkatabi kaming matulog ni Levin. Nandidiri na kaagad ako.

Ang dumi dumi niya. Walang hiyang immaturity kasi ni Levin, kung saan ay marunong siyang magisip edi sana pareho kaming may matitibong buhay.

Pinunasan ko ang mukha ko. Kinuha ang laptop at gumawa ng account.

I send message to Dashii by via email at social media. All block ako sa kaniya kaya hindi ko siya maichat o maimessage.

Dashii Yas

Hi.

Seen✔

Hello.

Ahmmm. How are you?

I am perfectly fine.

Damn! Dashii I miss you

Seen✔