Meeting Mr. Mendoza

CHAPTER 16

WARNING: Medyo spg, pero medyo lang naman, promise.

Chapter 16: Love

DASHII YAS WHITE

Hindi ako nagpalit nang suot na bikini. Eto pa  rin yung suot ko hanggang ngayon.

"Zach!" naiinis na sigaw ko dahil nakikipaglandian pa siya. May kausap siyang babae pero hindi ako nagseselos, nagugutom lang ako!

"What?" tanong niya, umirap ako at pumunta sa cottage. Bahala siya sa buhay niya.

"Baby!" sigaw niya pero hindi ko pinansin nagugutom na ako e.

"Baby! Bat hindi mo ko pinapansin?Nagseselos ka nanaman ba?" sabi niya kaya napangiwi at napaharap ako sakaniya.

"Nagugutom na ako!" naiinis na sigaw ko at tinakbo ang cottage namin. Gutom na gutom na ako!

"I'm sorry baby, sorry." sabi niya at kinuha ako ng kanin at ulam para lagyan ang plato ko.

"Tsk, bakit hindi mo tinuloy pakikipaglandian mo? Kaya kong kumain mag-isa." sabi ko at sumubo ng pagkain.

"Nagseselos ka no?" nakangisi niyang sabi.

"Ako kaya ang makipaglandian?" sigaw ko sakaniya.

Hindi ako nagseselos, promise. Mamatay man yung kausap niya kanina.

"Sabi ko nga hehehe, selosa. " sabi niya at tumawa pa kahit wala namang nakakatawa roon.

"Tsk bahala ka nga dyan!" naiinis na sabi ko at nagpatuloy sa pagkain, kausap siya ng kausap sakin pero hindi ko siya pinapansin. Malay ko ba sa sarili ko tsk, duh.

"Baby naman! Ayaw mo ako kausapin. Are you mad at me?" Hindi ko parin siya pinansin. Kain lang ako ng kain. Bahala siya, makipaglandian nalang siya.

"Hayst! Baby, sorry na." sabi niya ulit at kumamot sakaniyang ulo.

"Dun ka na! Makipaglandian kana. Nakakainis ka naman eh! Wag ka na dito! Leave me alone! Pumunta kana sa babae mo! Hindi na ki—" hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahul hinalikan niya ako. Alam niyo yung feeling na kinikilig ako sa kanya, pero aaminin ko na ngayon ay mas kinilig pa ako.

Hindi ko na nga rin alam na tumutugon na pala ako sa halik niya.

"Baby, don't say that again. Mahal mo ko diba? And I promise, mamahalin kita habang buhay." Siniil niya muli ako ng halik. Huminto kami at hinigit niya ako papunta sa kung saan.

"Baby, saan tayo pupunta?" Tanong ko sakaniya.

"Shh, stay ka lang diyan baby." bago siya umalis ay hinalikan niya muli ako. Hilig niya talagang humalik. Piniringan niya ako para walang makita, malamang.

Anong pakulo naman 'to?

"Huwag kang aalis. Huwag mong aalisin ang piring. Mahal na mahal kita." ramdam ko ang pagtakbo niya kung saan.

Ilang minuto akong naghintay sa kanya. Saan kaya nag punta ang lintek na yon?

Ang sarap pala sa feeling na magkaroon ng boyfriend na katulad ng isang Zachyrie Rus Mendoza.

Kinikilig nanaman ang malalanding organs ko. Dahil sa nababagot narin ako, tatanggalin ko na sana ang piring ng may narinig akong pag-strum sa gitara.

Unti-unti kong tinatanggal ang piring.  And there he is, my boyfriend. Sitting in front while holding a guitar and a bouquet of flowers.

Tangina pre, legit yung kilig what the fuck. Feeling ko ay hihimatayin ako dahil sa sobrang init ng pagmumukha ko.

Nag-umpisa siyang kumanta at putangina, hindi kinakaya ng tenga ko ang mala anghel niyang boses. Lord, maaari mo na po akong kunin. Charot.