Kahraman Kim?

-16-

"Emma?" İşaret parmağımı '1 dakika' der gibi havaya kaldırdım ve arkamı döndüm. Uzaklaşan ayak seslerini duyabiliyordum.

Kafeden çıkan Tiffany'i, yanımdan geçip gitmeden hemen önce kolundan tuttum. Elimi kolunda hissedince bir an yerinde zıplasa da beni görünce tuttuğunun farkında olmadığı derin bir nefesi bıraktı.

"Emma! Beni korkuttun." diyince sırıttım.

"Özür dilerim." derken hala sırıtıyordum.

"Noldu? Neden grupla gitmedin?"

"Son anda senin yokluğunu farkedince bekleyeyim dedim. E tabi seni kıpkırmızı ve sırıtan bir suratla görünce de merakım kabarmadı değil." Tiffany gözlerini kaçırsa da benden kaçamazdı.

"Eee kim seni domatese çevirdi bakalım?"

"Ne?! Ne domatesi?"

"Kızaran bir surat artı," biraz daha suratına doğru yaklaştım ve yüzünü inceledim "parlayan gözler ve bekle, senin dudakların bir de şişmiş mi yoksa?!" Pekala. Mutfakta bir erkek olduğu kesindi. Tiffany'nin hoşlandığı bir erkek. Ama bu kadarını beklemiyordum açıkçası.

"Bunu yarın açıklamama ne dersin?"

"Söz mü?" Gözlerini devirse de ellerini teslim olurcasına kaldırdı ve onaylarcasına kafasını sallarken ekledi.

"Söz."

"Pekala. Şimdi seni azat ediyorum." diyip kıkırdayınca o da daha rahatlamış gözüktü ve kıkırdamaya başladı.

"Tamam daha fazla bekletmeyelim de gidelim yanlarına." diyince Tiffany kol kola girip ilerlemeye başladık.

"Bir planınız var mı?" sorusu Elena'dan gelmişti.

"İsterseniz her zamanki bara gidebiliriz?" Valentina'dan gelen öneri kafama yatmıştı yani boş boş durmaktan iyiydi ama üstümdeki kıyafetlerle oraya gidemezdim.

"Eğer oraya gideceksek benim eve uğramam lazım." Bütün kızlar onaylarcasına başını salladı.

"O zaman biz önce evlerimize uğrayalım ve sonra hepimiz barda buluşabiliriz." bir an duraksasa da devam etti.

"Hey Aiden! Sizin gruptakileri çağırsana hem biz gelene kadar sıkılmazsınız?"

"Uhm tamam."

"Aiden, sizin programınız yok muydu? Yani biz size engel olmayalım."

"Yoo zaten bizde oraya gidicektik."

"Pekiii."

"Emma? Hadi gidelim." diyince Braden'ı unutmuş olduğumu farkettim ve hemen yanına gittim.

"Barda görüşürüz o zaman?" dediğimde herkes kafasını sallayınca arkamı dönüp Braden'ın beni beklediği motora bindim. Sırtımda kısılmış gözler hissediyordum ama şu an motora binmiştim ve motora bindiğimde her zaman yaptığım gibi ayağa kalkmaya hazırdım. Braden sürmeye başladığı an ayağa kalkmak için yapmam gereken hamleyi yaptım ve dizlerimi Braden'in kalçalarına bastırıp ellerimi omuzlarına koydum ve Braden'ın iyice hızlanmasından hemen önce tamamen ayağa kalkıp ellerimi iki yana açtım. Özgür olduğumu hissederken hassas kulaklarım bir insanın duyamayacağı o endişe ve korku dolu sesleri duydu.

''Emma?!''

''Bu kız deli!'' Kısa bir süreliğine arkamı dönüp bakınca hiçbirinin kıpırdamadan bana kocaman açılmış gözlerle baktıklarını gördüm. Kahkaha atıp önüme döndüm ve motoru son hızla kullanan Braden'ın omuzlarındaki ellerimi tekrardan serbest bıraktım. Bu... böyle hissetmek harikaydı. Bu yüzden bağırdım.