Wypadek motorowy Martyny obraca życie Michaela do góry nogami. Opieka nad nowo narodzoną córeczką, odwiedzanie żony w szpitalu, walka o jej życie, nowe problemy, kolejne dramaty... Czy Jacksonowie sprostają tym wyzwaniom? Przekonacie się, czytając d...
Po zażyciu leków miałem bardzo twardy sen, lecz płacz mojej niedawno narodzonej córeczki usłyszałbym nawet na końcu świata. Powoli wstałem z łóżka, wciąż czując niewyobrażalne zmęczenie i udałem się w stronę pokoju Susie. Zająłem miejsce na miękkim fotelu przy łóżeczku malutkiej Królewny i chwyciłem grzechotkę, leżącą najbliżej. Zauważyłem, że mała była bardzo niespokojna, odkąd jej mama leżała w szpitalu. Czyżby więź noworodka z kobietą, która nosiła go dziewięć miesięcy pod sercem, mogła być aż tak silna? Susie płakała nieustannie, wiercąc się przy tym niemiłosiernie, a ja bezskutecznie próbowałem przykuć jej uwagę zabawką. Dopiero wprawiałem się w roli ojca. Starałem się sprostać nowemu zadaniu, co było o wiele trudniejsze, niż mogłoby się wydawać, szczególnie gdy musisz zajmować się niemowlakiem samodzielnie. Twarzyczka Susie powoli czerwieniała pod wpływem płaczu, jednak ja nie zamierzałem się poddawać. Ostrożnie wyjąłem córeczkę z łóżeczka i ułożyłem na swoich rękach. Zacząłem kołysać ją w ramionach, nucąc cicho spokojną melodię. Dziewczynka powoli wyciszała się, przymykając przy tym swoje zielone oczy. Uśmiechnąłem się lekko i pogładziłem ją po delikatnej skórze na policzkach.
- Jesteś moim Słoneczkiem, wiesz? - wyszeptałem. - Sprawiasz, że w mojej duszy gości odrobina radości, pojedynczy błysk szczęścia i nadziei. Mamusia niedługo wróci, zobaczysz. Ona bardzo cię kocha, tak jak i ja. Jesteś naszą Perełką, naszą Gwiazdeczką, Królewną.
Ostrożnie pochyliłem się nad córeczką i złożyłem delikatny pocałunek na jej czółku. Susie drgnęła lekko, lecz nadal leżała spokojnie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
W tym momencie usłyszałem, że ktoś wchodzi do pokoju. Odwróciłem się w stronę drzwi i ujrzałem zmieszaną Susan.
- Wybacz, słyszałam płacz małej i chciałam zobaczyć, co się dzieje - wytłumaczyła niepewnie.
- Już wszystko dobrze. - Uśmiechnąłem się lekko. - Mogłabyś przynieść dla niej mleko z kuchni?
- Ale...
- Coś nie tak?
- Michael, mleko się już skończyło - wyjąkała niepewnie.
Zbladłem, momentalnie wpadając w panikę.
- Jak to?! Chcesz powiedzieć, że... Moja córka potrzebuje mleka!
- Spokojnie, Mike. Za chwilę wyślemy kogoś do sklepu po mleko dla niemowląt i...
- Nie ma mowy! Susie ma pić jakieś sproszkowane nie wiadomo i co?! Dostanie uczulenia! Przecież jej organizm może źle zareagować na tą chemię!
- Uspokój się, bo ją wystraszysz. - Ledwie wypowiedziała to zdanie, Susie zaniosła się głośnym płaczem. Widząc to, zacząłem ponownie kołysać ją w swoich ramionach.
- Przepraszam, Królewno - wyszeptałem. - Nie chciałem cię przestraszyć.
Susie łkała jeszcze kilka minut, lecz ostatecznie, jakby dała za wygraną i ponownie wtuliła się w moje ciało.
