lanet gelmesin her yerim tutulmuş. önce kocaman bir esniyorum ve uykusuzluk başımı ağrıtıyor üstüne üstlük çok açım sanırım bugün ters tarafımdan uyandım önce okula gideceğim sonra emreyle buluşmak isterdim ama eski eve gidip eşyalarımı topladıktan sonra annemin verdiği adrese gideceğim kim bilir orada oturan kişi nasıl biridir. bu kadar düşünmek yeter şimdi hazırlanmalıyım . okul kıyafetim sanırım evde kalmış of bir de bu çıktı başıma bizim okul maalesef disiplinli yani muhtemelen ceza alacağım ama devamsızlıktan okulda kalmaktan iyidir.
çantamı da alıp kapıdan çıktım. kitaplarımı da evden almam gerekecek. her neyse şimdi eliflere gitmem gerek üstelik anneme görünmeden eliflerde olduğumu zannediyor okul buradan biraz uzak o yüzden otobüs durağında bekliyorum.
otobüs gelince bir yer seçip oturuyorum.
tam o an elif arıyor ne demişler kalp kalbe karşı.
"efendim elif?"
"annen bana mesaj atmış gizem orada mı diye yine ne işler karıştırıyorsun lan."
"bir şey karıştırmıyorum sen kankalık görevini yap idare edersin ben zaten on dakikaya oradayım."
"çabuk gel geçen sefer ki gibi olmasın."
"tamam."
geçen sefer dediği annem babam konsere gitmeme izin vermemişti ve bu teoman konseriydi. düşünsenize teoman geliyor ve siz anne babanız yüzünden teomanın konserine gidemiyorsunuz sizce de saçmalık değil mi bende eliflere gidiyorum diyerek konsere gitmiştim elifin annesi nevin teyze de benim anneyi çağırmasın mı güne . tabi anacım beni okul dışında iki ay boyunca eve kapattı
yani konser faciayla sonlandı anlayacağınız.
farkettimde annemi özlemişim ben. bazı insanlardan ne kadar sizden bir şey saklasa da yalan atsa da nefret edemezsiniz. bu da gerçekten kötü birduygu.
düşüncelere dalmışken elifin evinin olduğu durak geçiyor ve ben kendi salaklığım yüzünden beşdakikalık yolu yürüyorum.
eliflerin kapısını çalıyorum. onun yedek okul kıyafeti varmış onu giyiyorum ve tam dışarı çıkacakken elif odaya sürüklüyor eyvah çapraz sorgu.
"gizem dün nereye gittin."
"eski evimdeydim amma da sorun yaptın elif."
"kızım sen salak mısın ya o evde tek başına durunur mu inşallah kafayı sıyırmamışsındır o evden mine teyze gülyabaniler görüyordu diye çıktı."
kıkırdamaya başladık. annem cidden de gülyabani görüyormuş diye çıktıydı. aklıma gelince hala da gülerim.
"hadi çıkalım okula geç kalıyoruz kuzum."
dışarı çıktık. yolda yürürken aklıma annemin verdiği kağıt aklıma geldi cebimi yokladım hala orada duruyordu. açıp bakıınca annemin yazısını okumakta zorlandım aceleyle yazmıştı çünkü.
adres ve cep telefonu yazıyordu en altında da sümeyra yazıyordu . bu ismi gözüm tutmadı ama yapacak bir şey yok eve geri dönemem benimde bir gururum var sonuçta. babamın attığı tokatı öyle kolay kolay affedemem.
elif kağıdı elimden aldı okumaya başladı kaşlarını çatıp bana bakınca bende ne oldu bakışı attım.
"ben bunu tanıyorum gizem."
"nereden tanıyorsun."
"bu bizim sümeyra teyze kız her sene bir kaç kez güne gelir bizim eve annemle o kadar samimi değiller ama eski dostlarmış."
"iyi mi peki?"
"pek tanımam annemle biraz soğuktur araları."
"anladım. annemde bana bu adresi verdi. sanırım bir kaç gün orada kalacağım ama açıkçası çekiniyorum ben ya sonuçta hiç görmedim."
"çekinme sessiz sakin biridir. hem duyduğuma göre kızı ölmüş kaç sene önce."
"üzüldüm ya. unuttum ben. beni emre alacaktı."
"ara gelsin işte beraber yürürüz."
arkamdan gelenb sesle döndüm.
"aramanıza gerek yok ben geldim."
"emre ben unuttum ya seni aramayı."
"sorun değil."
"gizem görüşürüz ben alinin yanına gidiyorum."
"tamam."
emreyle yan yana yürüken özlediğimi farkettim. umarım hep yanımda olur çünkü o iyi hissettiriyor.
"emre senin gamzen mi var?"
" tabi kızım yeni mi farkettin."
ön plana çıkarmak için daha çok gülünce kendimi tutamadım.
"benimde gamzem var havalanma hemen."
"allah allah ben niye göremiyorum."
bende daha fazla gülümsedim ama ben yüz felci geçirene kadar gülümsediğimde ortaya çıktığı için görünmüyor.
yine de elini yanağıma koydu ve
"burada işte"
dedi. o an kalbim küt küt atarken duyacak diye endişelenmeye başladım.
"geç kalıyoruz hadi derse."
sınıfıma girdim ve belki de yaşayacağım kötü şeylere rağmen tesellim olacak tek kişi emredir diye düşünmeden edemedim.
edebiyat ilk ders seviyorum bu dersi. belki de dün yaşadıklarımın aksine güzel bir gün olur. ama ben ilk darbeyi öz olmasalarda anne babamdan yediğim için kimseye güvenemeyeceğim. içimde hep bir boşluk olacak çünkü gerçek ailemi bilmiyor olacağım anne babamın seneler boyunca yalan attığını bile bile hayatımda bazı kararlar alacağım. ve en önemlisi hep bir şeyler eksik kalacak umarım emre bunu tamamlar ve güvenimi boşa çıkarmaz.
ama ben yine de öz ailemin peşini bırakmayacağım ve o kadının yanına yerleşir yrleşmez eski evime gidip araştırma yapacağım. kim bilir belki de bir şeyler bulurum. belki de benimle oyun oynayan her kimse yüzleşme fırsatı bulurum. arka sıradayım hoca pek umursamıyor açıkçası ve aklıma gelen bir fikirle defterimden bir kağıt çıkarıp yazıyorum. açıkçası o eski evde oyunları kuran kimse onu gaza getirecek şeyler yazıyorum. bunu ders bittikten sonra o eve götürüp uygun bir yere koyduktan sonra planımı gerçekleştireceğim umarım başarılı olurum kim diye merak ediyorum ama önce emreyle elifi başımdan savmam gerekecek okulun çıkış saati geliyor ve ben emreyle elifi işlerim var bahanesiyle başımdan savıyorum önce biraz tereddüt ediyorlar ama sonra ikna ediyorum şimdi yine eski evime doğru yürüyorum evet takıntı yaptığımın farkındayım ama sanki bir seyler beni çekiyor ve hayatım boyunca bilmediğim gerçekleri öğrenmek için yanıp tutuşuyorum. umarım bu işin sonu iyi biter
