Ben Aşıkken

Bölüm 9

Ali Mirza'yı arkamda bıraktıktan sonra bende Beyza ve Bahar'ın ardından içeriye girdim. Kim bilir genç kadın ne kadar korkmuştu. Ama ben burada olduğum ve gücüm yettiği müddetçe daha fazla korkuya yer yoktu. Her şeye birlikte çözüm bulacak, bu baskıdan kadınları kurtaracaktık. Zor olacaktı, belki bedeli büyük olacaktı ama olacaktı. Onlar beni tehdit ettikçe, korkutmaya çalıştıkça ben korkup sinmiyor daha da hırslanıyordum. Yardım etme isteğiyle daha fazla yanıp tutuşuyordum.

Buradaki insanlar beklediğim gibiydi. Ancak bugün gördüğüm olay hayal ettiğimden ve beklediğimden çok çok öteydi. 

İçeriye girdikten sonra Bahar'ı salonumda ağlarken bulmuştum yanında da Beyza vardı.

Beni görünce ikisinin de başı kalktı. Yanına yaklaşıp diğer tarafına da ben oturdum. ''Şş ağlama. Bak her şey hallolacak.''

Genç kadın başını iki yana salladı. ''Ebe Hanım beni öldürecekler. Jandarma ile Ali Mirza Beyim işin içine girdi beni mahvedecekler. Olay bu kadar büyümeyecekti.''

Kaşlarımı çattım. ''Büyüyecekti tabi Bahar. O adam senin ve bebeğinin canına kast etti. Aklı başına gelecek anladın mı? Bu cezasız kalmayacak.''

Olmamalıydı. Şikayetçi olduğundan dolayı pişman da olmamalıydı. 

''Bunun üstesinden geleceğiz Bahar tamam mı? Sen yeter ki iste ve bize yardımcı ol.''

Bu işin içinden çıkacaktık. Başka koşullarda olsak boşanmalarını destekler, elimden geleni yapardım. Ama burada bu kadın böyle bir olayı kaldıramazdı. Boşanma söz konusu dahi olamazdı. Bu nedenle yapıcı olmaya çalışmak zorundaydık. Adamın aklının başına gelmesi lazımdı. Artık psikolojik destek mi alırlardı bilmiyordum.

''Ben geliyorum şimdi.'' deyip yanlarından kalktım.

Bu olayda destek alabileceğimiz Ece ve Ege vardı. Onları arayıp buraya gelmelerini isteyebilirdim. Belki psikolog birini de bulurlardı. Çünkü kadınında buna ihtiyacı vardı.

Ece ile kısa bir telefon konuşması yaptıktan sonra yarın geleceklerini söylediler. Yarın hep birlikte jandarmaya gidebilirdik. 

Tüm gece ne ben ne Zehra ne de Beyza uyuyamamıştık. Zehra daha da bitkin görünüyordu. 

''Yarın Ali Mirza ve Akif Miran'da gelecek.''

Gözlerimi köy manzarasından alarak Zehra'ya döndüm. ''Neden?''

''Konuyla ilgililer.''

''Ne demek konuyla ilgililer?'' diye sordum.

''Sana önceden de söyledim Lalin. Ali Mirza ve Akif Miran burada bulabileceğin en ılımlı erkekler. Bu konunun peşini bırakmayacaklar.''

Sinirim tekrar tepeme zıplamıştı. ''Zehra madem bu kadar ılımlılar, pozitifler, harikalar neden burada bu kadar acı var? Neden hala hiçbir şey yapmıyorlar?''

''Ne bekliyorsun Lalin? Bugün yaşanan bir ilkti bunu biliyor musun? Biri ilk defa yaşadığı şeyi açık açık anlattı. Kimse anlatmazsa onlar ne yapsın? Gördükleri duydukları her şeyi düzeltmeye çalışıyorlar. Ama birileri korkmaya devam ederse, destek istemezse o ikisi ne yapabilir?!'' 

Tamam belki anlatmayabilirlerdi. Ama barizdi, yaşanan her şey barizdi.

''Hiçbir şey kolay değil Lalin. Görüyorsun sen de. Ama o ikisinin varlığı gerekiyor. Her ne kadar bundan nefret etsem de eğer biz bir şeyler için çabalayacaksak onların da yanımızda olması gerekiyor. Çünkü buradaki herkes onları dinler.''