Ben Aşıkken

Bölüm 4

Buraya geleli neredeyse 3 ayı geçmişti. İyiden iyiye kendi düzenimi oluşturmaya başlamış neredeyse bütün köy kadınlarını ve bebeklerini elimden geçirmiştim. Çoğu erkeğin baş düşmanı olsam da gizliden gizliye bütün kadınların kalbini fethetmiştim. Çünkü artık onlara kendilerini değerli hissettiren biri vardı. Şimdi ki hedefim ise genç kızların bilinçli birer kadın olmasını sağlamaktı. İşte bu biraz zor olacaktı.

Bana göre her şey aslında kadınlarda bitiyordu. Çünkü erkek çocuklarını büyüten kadınlardı. Sonuçta ne demişler kadınlar insan, erkekler insan oğluydu. Herkesin en azından mantıklı düşünmesini sağlamak en önemli hedefimdi.

Burada kendimi mutlu hissediyordum. Çünkü gerçekten çalışıyor, kendimi daha iyi hissediyordum.

Saçlarımı başımın tepesinde kalemle bir topuz yapıp önlüğümün kollarını sıyırdım. Muayene odasını temizlemem lazımdı. Aslında rica etsem temizlerlerdi ama sonra eşyalarımın yerleri değişiyordu. Ortalığı temizleyip kalemi saçımdan çıkarırken kapıya doğru dönmüştüm ve gördüğüm görüntü ile kalem elimden anında düşmüştü.

Rüya da falan olmalıydım yoksa annemin burada ne işi vardı?!

Bir an kendime gelip hızla koşarak kendimi annemin bana açılan kollarına attım.

"Aşkım, anneciimmm, inanamıyorum gerçeksin!"

Annemi koklayarak öpüyordum. Resmen özlemiştim, deli gibi hemde.

"Prensesim, güzel kızım."

Annem ve babam şimdilik İstanbul içerisinde yaşıyordu. Benim buraya gelmemi bir heves olarak görüyorlar, 2 aya dönmemi bekliyorlardı. Sonra hep birlikte Almanya'ya dönecektik. Elbette Almanya'ya dönecektim ama şimdi değil, 2 yıl sonraydı. Annemle bir süre koyun koyuna dikildikten sonra gözlerim annemin arkasındaki adama takılmıştı. Şaşırmıştım açıkçası, ne işi vardı burada?

Geri çekilip annemin kucağından çıktım ama hala ellerini tutuyordum.

"Ali Mirza Bey?"

Ali Mirza tepki vermeden annem hemen sözü almıştı.

"Ah ben bu ince beyefendiyi unuttum kızımı görüp. Kusura bakmayın olur mu size de çok teşekkür ederim."

Ali Mirza hafifçe tebessüm etmişti ancak ben hala ne olduğunu anlamamıştım.

"Ne teşekkürü annecim?"

Annem gülümsedi. "Ben geldiğimde kayboldum. Sana sürpriz yapmak istediğim için de aramadım. Ancak kaybolduğumu o kadar belli etmişim ki bu ince beyefendi beni görüp nereye gideceğimi sordu ve ardından buraya kadar getirdi."

Duyduklarıma şaşırmıştım gerçekten. Çok ince bir davranıştı.

Tebessüm ederek Ali Mirza'ya baktım. "Gerçekten çok teşekkür ederim. Annemi getirdiğiniz için."

Ali Mirza gözlerini kaçırıp ciddiyetini bozmadan cevap verdi. "Rica ederim. Kim olsa aynı şeyi yapardı."

Ali Mirza arkasına dönüp gidecekken annem durdurdu. "Beni beyefendi ile tanıştırmayacak mısın Lydia?"

Tanışmadığım biri ile annemi nasıl tanıştıracaktım ki? Tereddüt ile tebessüm ettim.

"Yani biz bile tam anlamı ile tanışmadık ama, bu beyefendi doğumuna ilk yardımcı olduğum küçük adamın amcası Ali Mirza Bey" sonra Ali Mirza'ya döndüm. "Bu hanım da tahmin ettiğin üzere annem Hilda."

Ali Mirza şaşırmıştı ancak bir anda yüz ifadesini topladı. Annemin uzattığı eli kibarca sıktı.

"Memnun oldum Hilda Hanım."