TESADÜF

25🌕

-Jimin'in ağzından

MiCha yere çökmüşbağıra bağıra ağlıyordu. ben ise ayakta şokla donakalmış öylece ona bakıyordum ne kadar öylece MiCha'ya baktım bilmiyordum.

Zorlukla kendime geldim hemen bende yere diz çöktüm MiCha'ya sımsıkı sarıldım oda kollarını bana sardı.

Omzumda sayıklaya sayıklaya ağlamaya devam etti hıçkırıkları tüm odada yankılanıyordu . Ben ise o sırada MiCha ya söylediklerimi düşünüyordum. Ona ailen sana terbiye vermedi mi demiştim.

Bunlar aklıma gelince dudaklarımdan küçük bir fısıltı çıktı.

"Özür dilerim."-JM

Yerde öyle birbirimize sarılarak ne kadar durduk bilmiyordum MiCha'nın ağlaması biraz daha hafifleyince onu yerden kaldırdım.

Zar zor ayakta duruyordu yatağına oturtturdum bir bardak su doldurdum ellerim titriyordu.

Zorlukla içti suyunu sonra yanında oturdum gözünün önüne gelen saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdım.

"Bana her şeyi anlat lütfen.."-JM

Sesim pürüzlü çıkmıştı kafasını salladı derin bir nefes aldı ve gözlerinden yaşlar akarak konuşmaya başladı.

"Ben küçükken Koreye geldik babamın işlerinden dolayı burada babaanem ve dedem vardı onların evlerine yakın bir yerde de bizim evimiz vardı."-MV

Duraksadı kendine zaman verdi ellerimi kaldırıp gözyaşlarını sildim ama yenileri ekleniyordu sürekli bir süre sonra devam etti.

"O gü-gün benim doğum günümdü annem bana güzel bir elbise giydirmişti mor renk uçuş uçuç bir elbise.

Bana doğum günümü kutlamak için bir kafeye gideceğimizi söyledi . Kafeye gittik ışıklar kapatıldı bir pasta geldi üstünde annemin babamın ve benim fotoğrafımın olduğu bir pasta, ben tam mumu üfleyecekken babam beni durdurdu. Saçlarımın arasına bir öpücük bırakarak dilek dilemem gerektiğini söyledi.

Gözlerimi kapattım annem ve babamla sonsuza kadar birlikte olmak dedim içimden. Ben çok bağlıyım onlara küçükkende bu böyleydi.

Kafede eğlendik kalkmaya karar verdiler ben arabada arkada tek oturuyordum annemle babam tatlı tatlı sohbet ediyorlardı. Mutluydum Jimin çok mutluydum.

Beyaz bir ışık annemle babamın bağırışlarını duymuştumgerisini hatırlamıyorum.

Uyandığımda annem ve babam yanyana yatıyorlardı yerde her yerleri kandı gidip ağlayarak ortalarına oturdum ellerini tuttum.

Babam gözlerini açıp bana gülümsemiş ardından da gülümsemesi yüzünde donmuştu veda etmişti sanki bana.

Anlamamıştım küçücüktüm Jimin ellerini daha sıkı tutarak daha güçlü ağlamaya devam ettim korkuyordum hayatımda ilk defa o kadar korktuğumu hissettim.

Dakikalar sonra ambulans sireni sesi geldi peşinden de birileri bizim yanımıza doğru koşmaya başladı annemle babama bakmaya başladılar.

Aklımı kaçıracakrım yalvardım onlara yalvardım kurtarsınlar diye yalvardım ağlıyordum sonra annemle babama bakan doktorlar kafalarını kaldırıldıp olumsuz anlamda salladılar ben kadının kucağında çırpınıyordum iki sedye geldi ve annemle babam gitti."-MC

Gözlerindeki yaşlarla bana baktı tekrar dudaklarını araladı.

"Biliyor musun en çabuk reddedilen doğum günü dileği benimkiydi sanırım . Annemle babamı sonra hiç görmedim cenazelerine gitmedim öldüklerine şuana kadar bir kez olsun bile inanmadım.