Safiyae & Safouane

Capitulo 89

Wat vooraf begon:
Ik appte Yassine en Abdel en vroeg ze naar me toe te komen. Ik kan Safiyae niet alleen laten maar ik moet er eerst voor zorgen dat die fking douche spik en span is. Ik belde mijn personeel en alle andere mannen en zei dat ze weer moesten werken. Ook belde ik Jairo om te vragen of hij zijn zusje en haar vriendin Souraya wou sturen zodat Safiyae niet alleen was.

_______________________________________

Perspectief Safouane

Vergeet niet om een stem achter te laten💗 (voor de mensen ide beneden niet lezen: Question of the day: Zou het jullie leuk lijken om een whatsapp groepsgesprek te starten waar we samen gezellig kletsen en vooral lachen? Kunnen we ook elkaar leren kennen enzo💋 Let me know.)

Na een paar minuten kwamen Abdel en Yassine aan. Ik kon me niet meer inhouden en had ondertussen al pistolen geladen en aanstekers klaargelegd. Acid en andere shit heb ik in mijn pand. "Broer wat is er?" Vroeg Abdel. "Volg mij" zei ik enkel en liep de lift in. "Doe zachtjes Safiyae slaapt" voegde ik toe. Ik wees naar de douche en ze liepen naar binnen.

Ik kon simpel weg niet naar binnen gaan, puur om het feit dat ik wist dat ik woedender zou worden en me niet meer zou kunnen inhouden.

Na een minuut of twee kwamen ze agressief naar buiten lopen. "Watte kanker is dat" zei Abdel boos. "Wie zit hier achter?" Gromde Yassine. Ik haalde mijn schouders op en liet ze naar buiten lopen waarna ik voorzichtig de deur een stukje dichtschoof.

"Ik heb de camerabeelden al bekeken, behalve die van vandaag. Ik heb niks gevonden dus het moet vandaag gebeurd zijn. Kom naar de 3e etage" zeg ik zacht. Ik loop met ze naar de lift en blijf even stil staan. "Gaan jullie maar alvast, ik wil dat Sharissa en Souraya er zijn mocht Safiyae al wakker worden" zei ik met ingehouden woedde.

Ik zag een paar werknemers de kamer binnenlopen om de douche te afhandelen wat alweer een last minder was. Niet veel later ging de bel.

Ik liep de trap af en opende de deur. "Meneer er zijn 2 meiden voor uw echtgenote hier, mogen ze doorkomen?" Vroeg hij. "Ja stuur ze naar de 1e etage en dan naar de kamer die een deur heeft waar 'Safiyae & Safouane' opstaat" zeg ik gehaast waarna ik mijn pas naar de 3e etage versnel. Ik word gek hier van woedde.

Ik liep de 3e kamer binnen en ging zitten tussen Yassine en Abdel in, terwijl ik gefrustreerd een sigaret in me mond stak en een aansteker aan het eind hield. Ik pakte 'm vast tussen mijn wijsvinger en middelvinger en inhaleerde. Ik gromde kort en speelde de beelden van vandaag af.

Gefocust keken we alle 3 naar een ander scherm en af en toe op de wat grotere of achter ons. Ik zag een wat kortere man, mogelijk van onze leeftijd de deur openen met een sleutel! (#opsporing verzocht #Schrijfsterxx)

Met een fucking kankerrr hoere sleutel!? Boos sloeg ik een vuist in de muur. "Hij heeft kankerrr sleutels en de kankerrr bewakers hebben geen code, vingerafdruk of laserstralen ingeschakeld. Anders was hij er nooit doorheen gekomen al had hij sleutels mijn beveiliging is te goed!" Gromde ik woedend en schoot overeind.

Ik gooide de stoel richting de deur en ging gefrustreerd door mijn haren heen. "Rustig Safouane" zei Abdel. "Rustigg!?!?!?! Wat als Safiyae thuis was!? Door die tyfus bewakers is hij binnen!" Zei ik en gooide de tafel om.

"Herken je hem?" Vroeg Abdel. Ik schudde mijn hoofd en probeerde mezelf te kalmeren. Al kwam hij me bekend voor. "Hij lijkt op die flikker Oussama" zei Yassine opeens. Gelijk begonnen de bellen bij mij te rinkelen.

"Die teringhond is dood! Ik heb hem met mijn eigen handen onthoofd! Het is vast familie ofzo" siste ik. "We weten tenminste iets" zei Yassine.

"HIJ GAAT DOOD KLAAR!!!" Barste ik uit en liep woedend de kamer uit. Ik hoorde dat ze me achterna liepen "wacht ff Safouane" zei Abdel. Ik draaide me in een ruk om "op wat wachten!?" Gromde ik. "Jairo is goed in het traceren en etc geef hem 20 min en we kunnen hem pakken" zei Abdel. "Maar ik kan niet eens 1 minuut wachten laat staan 20" zei ik en schopte tegen een kastje. "Je moet wat wil je nu doen dan?" Zei hij weer. "Contacteer Jairo snel!! Ik ben 1 etage hoger!" Zei ik en ik liep de trap op.

Ik liep de kamers door tot aan de sport/boks ruimte. Ik uitte me woedde daar wat lang niet genoeg was. Het hielp bijna niks. Ik stak een sigaret aan en liep rondjes door de ruimte. Ik sloeg een gat in de muur. Ik kan dit niet meer aan de woedde vreet me op vanbinnen. Ik stormde de kamer uit naar de begane grond waar ik Yassine, Abdel en Jairo aantrof.

"Gevonden, alleen 1 probleem" zei Jairo. Kil maar vooral vragend keek ik hem aan. "Het is wel bewaakt, dus het kan moeilijk worden" zei hij. "Moeilijk? Nee, ik vertoon ze mijn gezicht, en ze gaan uit de kant. Ik weet zeker dat ze me allemaal kennen daar!" Siste ik. "Ja, niet aangedacht" zei hij instemmend. "Ik kom zo, ik wil even langs Safiyae" zei ik. "Wij gaan dan alles klaarleggen en naar 1 van de panden, tot zo" zei Yassine waarna ze vertrokken.

Ik probeerde mezelf wat te kalmeren, maar geen resultaat. Ondanks dat liep ik toch omhoog.

Perspectief Safiyae

Vermoeid open ik mijn ogen. Ik heb zo een nachtmerrie gehad, niet normaal. Al leek het echt. Ik richt mijn blik op de douche waar werknemers uitkomen en besef me dat het geen droom was. Ik begin wat moeilijk te ademen en bijt losjes op mijn lip terwijl ik de kamer rondkijk.

"Je bent wakker" hoor ik Souraya's stem. Souraya? Niet veel later zie ik Sharissa en Souraya naast het bed staan. "Hoe voel je je, je?" Vraagt Souraya en ze kijkt me bezorgd aan.

"I-ik mag geen kinderen krijgen" fluister ik ongelovig en wrijf over me slapen heen.

Ik voel me zo raar, ik besef me niks. Alles is zo vaag. Ik kan niet beschrijven hoe ik me voel. Ze nemen plek op het bed en rijken me een pijnstiller aan en een flesje water. Ik zet het flesje aan me mond en slik moeizaam de pil door. Wazig kijk ik om me heen. Ik voel me net stoned/dronken.

"Ik mag niet zwanger worden" zeg ik met grote ogen. Sharissa wrijft over me rug "stil maar mi dushi die conjo gaat sws dood. Swa hij heeft wel met de vrouw van kip te maken" zegt ze. Ik glimlach zwakjes en ga weer terug liggen als ik duizelig begin te worden. "Het was maar een dom grapje dat in de douche geen zorgen schat" zegt Souraya. De deur gaat open en Safouane verschijnt. Ik merk gelijk dat hij boos is, zegmaar gerust woedend.

Souraya en Sharissa staan op "we laten jullie even alleen" zegt Souraya waarna ze de deur sluiten. Safouane neemt plek op het bed en kijkt me bezorgd aan. "Safouane ik moet de pil slikken, ik wil geen kinderen meer. Ik mag mijn kindje niet verliezen. Sorry maar je krijgt geen kinderen. Het k..." nog voor ik door kan panikeren drukt hij zijn lippen op die van mij. Ik val een beetje achterover en merk hoe mijn hart een sprongetje mist en ik rustiger word. Na een tijdje laat hij los.

"Rustig, Safiyae. Je kent me, je weet dat niemand ooit aan mijn familie zal komen. Geen zorgen er zal jou nooit iets overkomen, daar ben ik voor" zegt hij. Ik merk dat hij steeds zijn woede probeert in te houden wat hem vrijwel niet lukt. Hij heeft gelijk, niemand kan aan zijn vrouw of kinderen komen. Ik voel me niet voor niks veilig bij hem.

Hij opent zijn armen waar ik me maar al te graag in bevind. Ik begraaf mijn hoofd in zijn nek en zonder het besef stromen de tranen. "Niet huilen prinses, dat doet me pijn" zegt Safouane en hij drukt me nog steviger tegen hem aan. "I-k kan er niks aan doen, ik voel me gewoon emotioneel" fluister ik en slik. Met zijn handen gaat hij langzaam heen en weer over mijn rug waarna hij zijn hoofd in mijn nek zet.

"Jij bent echt slecht in verbergen" glimlach ik door mijn tranen heen. "Hmm hoe bedoel je?" Vraagt hij fronsend waarna hij me hoofd tegen zijn borstkas aanlegt. "Je probeert te verbergen dat je woedde heb, maar weet je ik ken je al veel langer dan vandaag" lach ik. Hij kucht even en zegt niks. "En juist daarom weet ik dat dat ik jou als enige rustig kan krijgen" grijns ik.

"Weet ik schatje, maar ik moet nu echt gaan" zegt hij zuctend. De hele tijd zijn zijn kaken stevig opelkaar geklemd. "Safouane, doe je voorzichtig" zeg ik zacht. Hij omvangt mijn hoofd met zijn handen en kijkt me kort aan waarna hij een kus op me voorhoofd drukt. "Geen zorgen" zegt hij.

Hayy my bestfriends❤

Van wie zou dat dood kindje in de douche geweest zijn? En wat stond er op het briefje?

Damnn finally zomervakantie a niffauwww🇲🇦😍 Pfff 't duurde mij veels te lang!!

En laatste tijd alleen maar lekker weer in dit landje, love it. Ik ben zelfs super bruin geworden in Nederland zelf😍

Question of the day:
Zou het jullie leuk lijken om een whatsapp groepsgesprek te starten waar we samen gezellig kletsen en vooral lachen? Kunnen we ook elkaar leren kennen enzo💋 Let me know.

Dikke kus en knuffel Salma