Safiyae & Safouane

Capitulo 101

Wat vooraf begon:
Wacht wat???.....

_____________________________________________

Perspectief Safiyae

Vergeet niet een stem achter te laten en te reager voor dit extra groot deeltje💗💋

Ik knipper een paar keer me ogen en kijk haar aan. Haar gezichtsuitdrukking veranderd naar verdrietig. "Ben je niet blij voor me?" Vraagt ze zacht. Ik glimlach en begin dat te gillen "TUURLIJK WEL!" Gil ik enthousiast waarna ik haar stevig omhels. Dit is zo mooi, hoe is 't mogelijk. Ik ben nu nog blijer dan ik al was.

"Ik ben zo blij voor jou en papa mama" zeg ik glimlachend. Ze wrijft over haar buik "papa weet het ook pas sinds vandaag" zegt ze stralend van geluk. Ze trekt me naar zich toe en zucht waarna ze me diep in de ogen aankijkt.

"Na alles wat ik heb meegemaakt wat betreft baby's heb ik er een trauma aan overgehouden. Ik wou geen kinderen meer de angst was te groot. Ik kon 't gewoon niet. Maar ik weet dat papa graag een kind wou en dat wil ik 'm niet afnemen. Nu ik eenmaal zwanger ben, ben ik blij dat het is gebeurd en ik weet dat papa hem of haar met heel zijn hart zou beschermen" komt er zacht uit haar mond.

"Ik ben trots op je mama, echt waar! Je bent gewoon zwanger" gil ik enthousiast. Het leukste is dat ik gewoon tegelijk een zwangerschap met me ma heb!!! "Nu jij habiba" zegt me moeder met twinkelende ogen. Haar hand leg ik op mijn buik, en gelukkig kijk ik haar aan. Haar ogen vergroten.

"Nee? Je meent 't!?" Zegt ze. Als ik knik val ik achterover omdat ze me helemaal plat knuffelt. "Wesh je bent zwanger!" Gilt ze blij en ze bombardeert me met kusjes. "Haha rustig yemma" lach ik. Ze komt overeind en trekt me omhoog. "Qa menna shway shway (rustig) qa we zijn tegelijk zwanger!!!" Zegt ze blij. Ik glimlach en knik. "Weet Safouane 't al?" Vraagt ze. Ik schud me hoofd en grijns "straks wel."

"Schatje, wees een beetje lief tegen hem hé, hij is waardevol net zoals jij. Jullie zijn allebei mijn kroonjuwelen" zegt mijn moeder. "Tuurlijk, hoezo dat opeens?" Vraag ik verbaast. "Zwangerschaps hormonen zijn enorm sterk lieverd, je zal om de kleinste dingetjes boos worden of zelfs om niks. Soms zul je zomaar huilen en dan weer blij zijn. Ik denk niet dat Safouane altijd weet wat hij moet doen" zegt ze.

"Klopt mama, maar dat hoort er nou eenmaal bij. Jij krijgt ze immers ook" knipoog ik. Ze grijnst en zegt "weet ik, kan ik lekker me man pesten zonder dat hij boos kan doen want ik kan er niks aan doen" grinnikt ze. Ik schiet in de lach en zeg "heks." Ze haalt haar schouders op "hij krijgt er iets voor terug wat 't zeker waard is plus ik draag 't kindje 9maanden he" zegt ze grijnzend.

//

Ik zwaai nog een keer naar de deur waarna Safouane wegrijd. "En?" Vraag ik als we de straat uitzijn. "Anass had vannacht al mensen gestuurd en nu weten we precies waar ze zijn. Hij zei toen 'we kunnen gaan naar ze' waarop ik zei 'je hebt al mensen gestuurd, hun kunnen ze net zo goed naar hier brengen' dus dat doen we nu. Binnen een dag ofso zullen ze er zijn." Ik knikte en mijn gedachtes draaiden volle toeren.

Hoe zullen mijn schoonouders zijn? En hoe zal 't gaan. Opeens 2 zoons, 1 is getrouwd ze worden zelfs oma. Hoe zullen ze reageren? En Safouane, wat betekent dit voor hem?

"We zijn er habibti" haalde Safouane me uit mijn gedachtes. Ik keek naar 't grote gebouw wat voor me stond. Dit is een werelde beroemd gebouw. Hier kom je niet alleen naar de psych om te praten er zijn ook verblijfplaatsen voor de gestoorden etc. Dit is wat ik altijd wou. Mensen helpen.

En weet je wat dit het leukste maakt. Op mijn afdeling heb ik alleen moslima meisjes/jongens. Want wij denken anderser dan ongelovigen en geven ander advies. Op deze manier kan ik ze helpen bijvoorbeeld met schande in de familie of vrouwen die 't huis uitgegooid zijn of mensen met zware verlden, overdosis, crimineel verleden, het leven niet meer zien zitten etcetera. Dit is een droom die uitkomt!