Safiyae & Safouane

Capitulo 95

Wat vooraf begon:
"Ik ga nu kom jij later anders is het te opvallend" zegt hij waarna hij over zijn baardje wrijft. "Is goed ga maar" zeg ik. Hij loopt weg en na een paar minuten besluit ik ook te gaan. Net dat ik weg wil gaan hoor ik een verbaasde stem "Safiyae!?!?" Ik slik, shit...

_____________________________________________

Perspectief Safiyae

Vergeet niet om te stemmen en te reageren habibii💍

Ik draai me om en zet een glimlach op "please niet gillen." Ze zet haar hand voor haar mond en gilt binnensmonds. "O M G!!! Jij bent t echt?!?!" Zegt ze enthousiast en verbaasd tegelijk. Ik pak haar handen vast "alsjeblieft doe zachtjes." Ze knikt hevig. "Mag ik please een selfie" zegt ze smekend. Ik kijk om me heen en knik snel "snel dan ik moet snel weg." Ze draait een rondje en springt van vreugde.

Ik glimlach naar der en zet me zonnebril snel af waarna ik de camera inkijk. Ze maakt een foto en drukt een kusje op mijn wang waarna ze met grote ogen wegrent. Ik grinnik zachtjes en zet me zonnebril direct weer op.

Ik pak iets randoms uit de winkel zodat het niet vreemd is dat ik hier was. Ik reken af en loop snel naar de auto. Ik stap achter in en kijk naast me waar Anass zit. Direct verschuift hij naar het einde van de bank. "Uhm Anass ik bijt niet en ik ben geen monster" zeg ik. Hij wappert met zijn hand voor zijn gezicht en slikt hoorbaar. "Weet ik, ik heb het alleen een beetje warm" zegt hij zonder me aan te kijken.

Zeker omdat hij liegt. Wollah precies Safouane dit. Ik laat het er maar bij. "

Kijk Anass ik ga hem bellen en zeggen dat hij dringend moet komen en daarna ophangen" goddd hij gaat me zo killen. Ik slik en ga door "hij zal gehaast komen en dan vind hij jou hier doe aub snel je verhaal zonder te treuzelen en ik hoop dat hij je zal vergeven" sluit ik af. Hij kijkt me lang aan waarna hij zijn armen opent ik lach en spring in zijn armen die behoorlijk gespierd zijn, maar lang niet zo gespierd als Safouane dat is onmogelijk.

"Dankjewel zussie, ik waardeer het echt en dat meen ik oprecht dat je me helpt om mijn broer terug te krijgen. Me zusje heb ik tenminste terug" zegt hij. Ik glimlach naar hem "het is niks wollah, ik doe het graag voor hem en voor jou want ik weet dat het je echt spijt." Ik wurm mezelf uit zijn armen en pak mijn telefoon waarna ik Safouane bel.

"Safouane ik zit in de auto nog bij de winkel, please kom snel ik heb je nodig" zeg ik en ik hang gelijk op zodat ik mezelf niet verraad en hij dus niet doorheeft dat ik lieg. Ik kan niet tegen hem liegen. Omgg hij gaat zo boos worden hij heeft me na dat gesprek alleen al 12x gebeld in een paar seconde. Ik begin 73 berichten binnen te krijgen en nog meer oproepen achterelkaar. En dit doet hij terwijl hij rijd. Mensen ik ben zo dood.

Ik schakel snel me telefoon uit en ga voorin zitten. Na niet eens een minuut vliegt de deur open en stapt Safouane in. "Wat is er? Ben je gewoond? Heb je iets? Heb je pijn?" Hij kijkt me aan en ziet dat er niks is "maak me niet parra ik heb me de kanker ingestressd, is er iets?" Ik doe voorzichtig de autodeur op slot en hij kijkt me nog altijd dodelijk en boos aan.

Ik zweer als de blikken konden doden dan was ik al 12x gedood. "Safouane rustig please wees niet boos." Zeg ik. Ik wijs naar achter en hij ziet Anass. Zijn blik veranderd direct van boos naar woedend. "Geef me die kanker auto sleutels" sist hij naar mij. "Dit vergeef ik je nooit meer" zegt hij tegen me.

"Doe is normaal en rustig luister 1 fucking keer van je leven naar wat hij de kanker heeft te zeggen. Dit kan van levensbelang zijn" barst ik uit. Ik zie hem verbaasd opkijken van mijn uitbarsting maar zijn gezicht staat al snel weer op onweer. "Praat normaal Safiyae, wollah ik zweer 't je niet zo tegen me praten" gromt hij. Ik rol met ogen "en dat bepaal jij." Hij houd zich duidelijk in en negeert me.

"Ga deze kanker auto uit" zegt hij woedend. "Onze ouders leven nog." Floept Anass er in een keer onverwachts uit.

Uit schrik verbazing van alles door elkaar valllen de autosleutels uit mijn handen. Hoorde ik dat nou goed? Ik zie Safouane net leveloos voor zicht uitstaren met zijn mond die van schrik, verbazing en andere gevoelens door elkaar openstaat. Hij knippert extreem vaak en weet zich niks uit te brengen. Met tranen in mijn ogen pak ik zijn hand vast. "Je ouders, z-z ze leven nog" zeg ik slikkend en stilletjes huilend tegelijk. Het lijkt nog niet tot hem door te dringen en hij is nog steeds in shock.

Perspectief Safouane

"Onze ouders leven nog." Hoor ik onverwachts. Wat is dit? Wat bedoelt hij? Mijn ouders? Geshockeerd blijf ik voor me uit staren. Geen houding wetend. Niet wetend wat ik zojuist heb gehoord, hoe ik me moet voelen of wat ik moet denken. Dit is zeker een droom toch? Het kan niet.

Ik heb alles zelf gedaan, alles wat ik heb bereikt heb ik alleen gedaan. Ik ben opgegroeid zonder vader en zonder moeder. Steun, hulp een luisterend oor en al die andere shit die zelfs emotieloze en gevoelloze mannen nodig hebben heb ik nooit gehad. Wat van levensbelang was heb ik überhaupt nooit gekend. Liefde had ik voor Safiyae nooit gekend noch erin geloofd en nu hoor ik dat mijn moeder mijn vader leven?

De woorden blijven zich telkens maar herhalen in mijn hoofd. Mijn hart klopt als een razende en het voelt telkens als een steek in mijn hart. Waarom doet dit zo een intense pijn? Hebben ze me in de steek gelaten?

Mijn adem stokt in mijn keel en mijn ogen stoppen met knipperen en vergroten zich. Dit is gewoon echt. Alles wat er steeds om me heen gebeurt hoor ik niet of voel ik niet. Niks komt me nu te binnen.

Ik pak de autosleutels van de grond en open de autodeur waarna ik uitstap en wegloop. Dit is teveel in een keer, teveel om te realiseren of te beseffen. Ik heb nog nooit in me hele leven zoveel gevoelens gehad, zoveel gevoeld. Ik voel altijd liefde of haat maar nooit zoveel pijn en zelfs verdriet.

Ik steek een sigaret aan en adem die diep in. Ik loop naar een bankje voor een meertje en ga daar zitten starend naar het water. Ik voel hoe mijn hersenen en gedachten weer op gang komen en lopen te verwerken. Ik zucht diep in en uit.

Me ouders leven nog en ik ga ze vinden. Ik Safouane El (...) ga ze zoeken en ze met mijn eigen ogen aanschouwen. Ik ga geen conclusies trekken over dat ik in de steek ben gelaten of waarom ik ga het live van ze horen met mijn eigen oren uit hun eigen mond. Ik ga het hier niet bij laten ik heet niet voor niks Safouane El (...)

Hellooo lekkere randdebielen❤

Okey mensen allereerst Safouane zijn ouders leven nog!? Wat vinden jullie daarvan? Blij of niet.

Maar waar waren ze al die tijd dan? Misciien heeft hij ze al eerder gezien of liegt Anass?

Eid Mubarak mijn liefste zussen❤ Moge allaah de poorten van het paradijs voor ons allemaal openen. Ameen!

Lang leve Wi-Fi op de boot daardoor kon ik dit plaatsen💎 Ik zit nu op de boot en mensen wat deed het pijn om mijn grond achter te laten vond het zo erg en moeilijk Al houceima is gewoon mijn alles mijn hart mijn trots. Kan het niet uitleggen op de een of andere manier.

Bedankt voor alle lieve reacties op mijn vorige deeltje en op dat meisje die mijn boek steelt. Ik ben onderweg maar zodra ik in Nl ben zal ik alles weer oppakken en op jullie zina's reageren in sha Allah💕

Dikke kus en knuffel Salma