Teach me

•Part 1: Her•

"Julliette, wakker worden!" Ik kreun luid. Als ik me omdraai, voel ik niets meer. Ik gil en bons dan op de harde vloer. Mijn ogen schieten open en ik kijk recht in het boze gezicht van Peter.

"Jezus Julliette, doe even normaal. Je moeder en ik gaan zo trouwen, je moet je klaarmaken." Hij draait zich om en loopt de kamer uit. De deur laat hij met een klap achter zich dichtvallen. Ik sta op en loop naar mijn bureau. Daarop ligt het kleedje al klaar dat ik aanmoet. Ik neem het over mijn arm en loop naar de badkamer. Na een snelle douche doe ik mijn make-up en haar. Ik doe het kleedje aan en wil het dichtritsen als ik merk dat de rits vastzit.

Fuck, ik kan hiermee echt niet naar Peter gaan. Ik loop de badkamer uit op zoek naar mijn moeder en loop dan tegen Blake. "Kan je me even helpen?" Hij knikt en gaat dan achter me staan. Zijn koude handen veroorzaken kippenvel op mijn rug. "Bedankt", mompel ik. Hij heeft zijn pak nog niet aan, ik neem aan dat hij op weg is naar de badkamer. "Je ziet er goed uit", zegt hij dan. Ik glimlach. "Dankje." Hij wijst naar de badkamer en vraagt :"Ben je klaar?" Ik knik en hij loopt me voorbij, de badkamer in.

Ik neem mijn schoenen, handtas en gsm in mijn hand en doe nog snel wat parfum op. Zo loop ik naar beneden, waar ik Peter nergens zie. Des te beter, die hoef ik even niet te zien. Ik weet dat mijn moeder zich is aan het klaarmaken bij haar beste vriendin Anna, die een paar huizen verder woont.

Ik doe mijn schoenen aan en wandel naar het huis. Daar staat de deur open. Mijn moeder zit op een stoel voor een enorme spiegel en als ik aankom staat ze op. Ze is echt prachtig en ze straalt helemaal. Zolang zij gelukkig is, kan ik wel leven met Peter. "Je bent echt prachtig", zeg ik. Ze begint nog harder te stralen en Anna komt aangelopen met een fototoestel. "Kom, ik maak een mooie foto van jullie!" Ik ga naast mijn moeder staan en kijk glimlachend in de lens.

•

De foto was heel mooi, dat is zeker. Ik kijk nog even naar de foto in mijn handen en zet hem dan terug op mijn nachtkastje. Ik heb besloten mijn woorden terug te nemen. Met Peter kan ik niet leven. De dag waarop mijn moeder met hem trouwde is nu exact 1 jaar geleden. En ze houden nog steeds even veel van elkaar. Het bewijs hiervan bevindt zich in de kamer naast mij, waar op dit moment luide kreunen door de muur klinken.

Ik draai me om en druk mijn kussen op mijn oren. Ik kruip helemaal onder mijn laken. Ik zet muziek op en steek mijn oortjes in. Niets helpt. Ik sta met een diepe zucht op en loop naar de badkamer. Ik doe het deksel van het toilet naar beneden en ga er met opgetrokken knieën opzitten. Hier hoor je het tenminste niet zo hard.

Na een tijdje loop ik terug naar mijn kamer, maar nog voor ik die ben binnengegaan besluit ik terug te keren. Dit gaat nog wel even duren, ik kan toch niet slapen. Ik wil naar beneden gaan om even iets te gaan eten, midnightsnacks for life. Wanneer ik voorbij Blake's deur loop, twijfel ik. Ik blijf staan en klop zachtjes 3 keer op de deur.

AN//Het is goed mogelijk dat er in dit boek enkele pikante scenes voorkomen. Er zijn misschien mensen die dit liever niet lezen, daarom duid ik dit aan met *** als begin en einde. Je kan dit stuk dus overslaan.
x writebelt