Teach me

•Part 21: Her•

Kleine wolkjes komen uit mijn mond als ik door het raam naar binnen kijk. Blake kijkt terug, Henri zit naast hem op zijn gsm.

Blake steekt zijn duim op en glimlacht naar me. Ook Henri kijkt even op en zendt me een glimlach. Ik krul mijn mondhoeken zachtjes. Ik ben te zenuwachtig om oprecht vrolijk te zijn.

In de verte zie ik Jack aan komen met Alex naast zich. Als ze dichterbij zijn, herkennen ze me pas.

Alex komt naar me toe gelopen en neemt me in een omhelzing. "Hey liefje, hoe is het met je?"

"Ik ben bang, Alex. En ik heb zenuwen." Ze lacht en brengt zo een glimlach op mijn gezicht. "Ik ben benieuwd, het komt helemaal goed. Ontspan een beetje." En na die woorden laat ze me weer los.

Nu komt Jack naar me toe en drukt hij een kusje op mijn lippen. "Zullen we naar binnen gaan?" Ik knik en begeleid hem naar de deur. Jack's hand glijdt in de mijne.

"Ik hou van je." Zegt hij zacht. Ik glimlach en loop het café binnen, gevolgd door Alex en Jack. Wanneer ik bij de tafel aankom, draai ik me om.

Mijn hart bonkt in mijn borstkas en mijn stem trilt als ik begin te spreken. "Jongens, dit zijn Blake, mijn stiefbroer, en Henri, zijn beste vriend. Jullie kennen hen waarschijnlijk al."

Er valt een stilte. De eerste die iets zegt is Blake. "Kom zitten, dan kunnen we even praten."

Ik ga meteen naast Blake zitten, met Jack naast me. Alex gaat aan de andere kant zitten en begint te praten. "Hi, ik ben Alex, de beste vriendin van Julliette." Ze steekt haar hand uit naar Blake en Henri, die deze ook aannemen.

"Julliette, kan ik je even apart spreken?" Zegt Jack zacht. Ik knik en sta op. Als ik naar zijn gezicht kijk, zie ik een blok staal. Volgens mij wordt dit geen gezellig gesprek.

Als we buiten staan begint Jack te praten. "What the fuck. Jouw broer is een van mijn beste vrienden, en ik mag dat niet weten?" Hij kijkt me doordringend aan.

"Ik wou niet dat je het wist omdat het dan jouw vriendschap met Blake zou veranderen en je waarschijnlijk ook nog eens anders tegen mij zou doen." Ik sla mijn ogen neer. "En ik wou je niet kwijt."

Een eenzame traan rolt over mijn wang als ik die woorden uitspreek. Ik besef nu pas hoe waar ze zijn en dat raakt me.

"Hey, niet huilen. Je hebt me nog, je gaat me daarvoor ook niet kwijtraken. En mijn vriendschap met Blake gaat waarschijnlijk hetzelfde blijven, dus daarover moet je je ook geen zorgen maken." Hij veegt zacht mijn traan weg. "Kom hier." Hij opent zijn armen en ik kruip er meteen in. Zo'n knuffel helpt me echt.

"Lukt het weer?" Vraagt Jack na een minuutje. "Nog heel even" mompel ik in zijn trui. Jack lacht zacht.

"De rest wacht op ons, liefje." Ik zucht eens diep en laat hem dan toch los. Hij pakt meteen mijn hand vast en begeleidt me naar binnen.

Ik zie dat Alex honderduit aan het vertellen is tegen Blake en Henri. Die zitten haar geïnteresseerd aan te kijken. Wanneer ze ons ziet, stopt ze met praten.

Jack zet zich en begint te praten tegen Henri en Blake. "Hey bro's, hoe gaat het?" Ze knikken beiden.

"Goed man, met jou?" Vraagt Blake.

"Fantastisch, jouw stiefzus is echt het prachtigste meisje ter wereld. Wist je dat al?" Mijn wangen worden meteen knalrood. Daardoor beginnen Blake, Henri en Alex te lachen.

Heel relaxed praten we verder, tot Henri een paar drankjes later plots een berichtje krijgt. "Sorry vrienden, ik moet er vandoor. Ik heb een diner met zakenpartners van mijn ouders en ze willen dat ik me kom klaarmaken."