Teach me

•The End•

Julliette loopt door de straat, hand in hand met Jack. Het is een mooie lentemiddag. De zon schijnt en de vogels fluiten, het intense geluk van Julliette kan niet meer op. Ze voelt hoe licht haar hoofd is zonder alle zorgen. Alles klopt. Ze glimlacht.

Jack kijkt haar aan. Hij vindt haar het mooiste meisje dat hij ooit gezien heeft. Hij is hopeloos verliefd.

Julliette beantwoordt zijn blik. Hij is zo ongelooflijk prachtig. Ze heeft het altijd al gezien, maar nu heeft ze het pas door. Ze kan het niet laten en drukt haar lippen even op de zijne. Hij glimlacht en kijkt weer vooruit. Ze zijn er bijna. Julliette ziet het bordje al hangen.

Wanneer ze het naderen, krijgen ze beiden een gelukzalige glimlach op hun gezicht. Het is niet de eerste keer dat ze hier komen, deze plaats draagt veel herinneringen met zich mee. Ze kijken elkaar aan en zoeken naar bevestiging.

Een lichte knik maakt dat Jack de deur opent voor haar. Hij is een echte heer. Julliette lacht en loopt naar binnen.

Ze weet wat haar te wachten staat, maar heeft geen schrik. Ze heeft iemand aan haar zijde die ze zo intens liefheeft dat ze het niet kan verwoorden. Die ze nooit kan missen, maar als ze bij hem is, is zijn aanwezigheid genoeg. Ze moeten geen speciale dingen doen, ze moeten niet klef doen. Gewoon weten dat ze er zijn voor elkaar is genoeg. Gewoon blindelings vertrouwen op de ander, geen jaloersheid. De discussies die ze soms hebben draaien altijd uit op een gezellige babbel tussen de twee, omdat ze stiekem beide weten wie er gelijk heeft. En de echte ruzies die ze al gehad hebben, waren heel normaal voor hen. Soms hadden ze even tijd nodig waarin ze elkaar niet zagen zodat ze beseffen hoeveel ze van elkaar houden. Ze komen altijd terug bij elkaar.

Ze lopen naar een tafel, heel bewust. Er zitten al mensen. Ze begroeten ze allemaal, iedereen heeft een glimlach op zijn gezicht.

Julliette gaat zitten en begint het gesprek. Even later komen er nog mensen bij. Er is een lichte spanning tussen de mensen, maar al snel valt die weg. Ze zijn ten slotte geen vreemden meer van elkaar, nu hun dochter en zoon aan het daten zijn.

Blake is er ook. Hij is ongelooflijk blij met alles wat er gebeurt is. Nu iedereen weet wie zijn stiefzus is, is het veel gemakkelijker. Bovendien is hij ook heel blij voor Julliette. Jack is een goede jongen, hij weet hoeveel Julliette van hem houdt. En hierdoor ziet Blake Jack ook meer. Hun vriendschap is er alleen beter door geworden.

Hij is gelukkig.

Hij heeft door Nora ontdekt dat wat hij deed fout was en is ermee gestopt. Daardoor voelt hij zich goed. Hij heeft nu veel meer liefde in zijn leven. De liefde van Julliette, Alice, zijn vader, Henri en Jack. Dat is voor hem meer dan genoeg.

Julliette neemt zijn hand vast en geeft er een klein kneepje in. Blake glimlacht naar haar, waarop hij een glimlach terug krijgt.

Ze voelt een gevoel opborrelen in haar buik. Het gevoel van liefde, geluk, onbezorgdheid. Hij voelt dat gevoel ook, exact hetzelfde. En ze weten het van elkaar.

Ze zijn oprecht gelukkig.

AN// En dit, beste mensen, is het einde van teach me. Misschien was het verhaal niet zoals je had gehoopt, misschien was het niet zoals je had verwacht en misschien was het niet zoals je graag zou hebben. Toch hoop ik van harte dat jullie ervan genoten hebben want ik vond het geweldig om dit boek te schrijven. Bedankt.
xxx writebelt