Ο καλυτερος μου φιλος

Κεφαλαιο 15

Στην διάρκεια αυτο του παθιασμενου φιλιου ο Άρης την κρατούσε κολλημένη πάνω του! Δεν ήθελε να του φύγει! Ήταν δικια του και μόνο! Η μελινα χαμογέλασε και τον κοίταξε στα ματια! "Μετα απο τόσα χρόνια επιτέλους μπορω να στο πω... Είμαι ερωτευμένη μαζι σου Αρη! Είσαι το μόνο αγόρι που αγάπησα ποτε μου έτσι! Σε αγάπησα σαν φίλο, σαν αδερφο, αλλα και σαν εραστή μου... Τόσα χρόνια περίμενα να έρθει αυτη γ στιγμη! Δεν μπορούσα να σου μιλήσω γιατι ήξερα πως θα κατέστρεφα την φιλία που έχουμε, πως θα σε πληγώνε περισσότερο άμα χωριζαμε επειδη θα έκανες και την φίλη σου, αλλα δεν αντέχω αλλο να το κρατάω μέσα μου. Άρη σε αγαπω με όλη μου την ψυχη.. Με όλο μου το είναι! Είσαι τα πάντα για εμένα!" Τον κοίταξε στα ματια έτος να κλαψει απο ευτυχία που βρισκόταν επιτέλους στην αγκαλια του μεγάλου της έρωτα! Εκείνος δεν είπε τίποτα δεν ήξερε πως να εκφράσει αυτα που νιώθει με λέξεις, ποτε δεν ήταν καλός με αυτές.. αντίθετα της έκανε νόημα χαμογελώντας τρυφερα να περιμένει, άνοιξε το συρτάρι του και της έβγαλε ενα μπλογκ μόνο εκείνη ήξερε για το μεγάλο του πάθος την ζωγραφική εκείνη το άνοιξε και είδε διάφορα σκίτσα όλα με εκείνη! Δεν μπόρεσε να κρατηθει τον κοίταξε στα ματια και του χάρισε ακόμα ενα φιλι! Ο Άρης χαμογέλασε, κατάλαβε οτι της άρεσε, ήξερε πως να του δείξει οτι της άρεσε! Ήταν ο τρόπος της! "Θέλω να είμαι για πάντα δίπλα σου και ΒΑ σε προστατεψω!" Την κοίταξε στα ματια και χάθηκε μέσα τους, πλέον είχε την άδεια να το κανει χωρις να σταματήσει η να φανει περίεργος! Εκείνη έκανε το ιδιο είχε τοσο ανάγκη να τον κοιτάξει επιτέλους στα ματια όπως ακριβώς λαχτάρουσε τοσο καιρο! Ξαπλωσαν στο κρεβάτι και έμειναν εκει αγκαλια για ώρες απλα κοίταζανε ο ένας τον άλλον, χαμένοι και οι δυο στα ματια τους δημιουργώντας μια ησυχία γεμάτη αγαπη κατανόηση ανεση... το επόμενο λεπτο χτύπησε το τηλέφωνο αλλα δεν το σήκωσαν.. Ίσως καλύτερα, θα απολάμβαναν έτσι τις πρώτες και τελευταίες τους ώρες μαζι, γιατι μετα θα έβγαιναν μπροστα τους εμπόδια και ο εγωισμός θα έμπαινε πάνω απο όλα! Κατα το απόγευμα το τηλέφωνο ξαναχτύπησε και αυτη την φορα η Μελινα απάντησε! "παρακαλω?!? ΤΙ?!?!? αυτο... Αυτο δεν γίνετε... Πόσο??? μάλιστα... Ναι ναι... Σας ευχαριστω πολυ" είπε με έναν απογοητευμενο τόνο και έμεινε εκει να κοιτάει το κενο! Ο Άρης μπήκε στο δωμάτιο με τους καφέδες και κάθισε δίπλα της! "Τι έγινε μωρακι μου?" χαμογέλασε και την κοίταξε στα ματια! Εκείνη τοβ κοίταξε με ενα τρομαγμενο σκοτεινιασμενο βλεμμα! "Μελινα τι συμβαίνει?" κοιτάει το κινητο της. "Ποιος ήταν? τι συμβαίνει? είναι όλοι καλα?" εκείνη γύρισε και τον κοίταξε θλιμμένη.. Όλοι.. Εκτός απο εμένα!" Τον κοιτάει έτοιμη να κλαψει! Εκείνος την παίρνει μια σφικτη αγκαλια και δακρύζει! "Τι έγινε?!?! Ζωη μου μίλησε μου! Οτι και να είναι θα το περάσουμε μαζι στο υπόσχομαι" εκείνη τον κοίταξε στην αρχη δίστασε αλλα μετα απο λίγο το αποφάσισε.. "Άρη.. Είμαι... Είμαι εγκυος" ο Άρης την κοίταξε σοκαρισμενος! "ΈΓΚΥΟΣ?!?" φώναξε προσπαθώντας να το συνειδητοποιήσει!! "Πως.. Πως γίνετε να είσαι έγκυος??" την κοίταξε έτοιμος να κλαψει! Εκείνη δεν τον κοίταξε έμεινε με το κεφάλι κάτω να χαϊδεύει την κοιλια της! "Συγνώμη" δάκρυα τρέχουν στα μάγουλα της και προσπαθει να τον κοιτάξει αλλα δεν μπορει! Ο Άρης αρπάζει το παλτο του! "Πάω μια βόλτα! Σε παρακαλω.. Μην με ακολουθήσεις" φόρεσε το παλτο του και βγήκε έξω! περπάτησε για ώρες και ώρες και εκει μπροστα του βρήκε την Τζειν! "Τι κανείς εσυ εδω πάλι?" είπε βουρκωμενος και την κοίταξε! "Τι έγινε? η κοπέλα σου θα κανει ενα ΜΠΆΣΤΑΡΔΟ?!?" άρχισε να γελάει! "Κακομοιρη, μετα απο τόσα χρόνια που περιμένες να είστε μαζι σου βγήκε αυτο! Χαχαχα κρίμα κρίμα και τρ δεν ξέρω κα τι να σας πάρω για δώρο γάμου... Μμμ.. Μια φωτογραφία του Φρανς για μα ξέρει τον πατέρα του! Πάω στοίχημα πως δεν θες το μπασταρδο" εκείνος την κοίταξε θυμωμένος την άρπαξε απο τον λαιμο και την κόλλησε στον τοίχο! "Άκου να δεις! Ναι δεν το θέλω! Δεν θέλω να μεγάλωσω το κολοπαιδο του φρανς! Ακούς εκει να μεγαλώνω το παιδι του αδερφου μου! Ας παει να το ρίξει χεστηκα αλλα το τι θα κανουμε είναι δικη μας δουλεια κατάλαβες παλιο πουτανακι?!?!" Την σφίγγει και αλλο! "Εγω όμως αγαπάω την μελινα και θα αγάπησω και το παιδι της! Και θα το κάνω δικο μου επειδη είναι δικο της! Επειδη την αγαπάω επειδη είναι τα πάντα για εμένα! Οτι είναι δικο της είναι και δικο μπυ κατάλαβες??? οχι οτι θα έπρεπε να το ξέρεις απλα στο λέω! Δεν θα την παρατησω τωρα στην πιο σημαντικη περίοδο της ζωής της! Και μην ξανάπεις το παιδι μπυ ΜΠΆΣΤΑΡΔΟ! Κατάλαβες??" την αφήνει κάτω και τρέχει σπίτι του! Μετο που μπαίνει βλέπει ενα σημείωμα στο κρεβάτι απο την Μελινα:

Άρη μου,

Το ξέρω οτι αυτο που έγινε σε πλήγωσε, και δεν σε κατηγορώ και σε εμένα το ιδιο θα είχε συμβει, όμως θέλω να ξέρεις πως σαγαπαω και θα σε αγαπάω για πάντα οτι και να γίνει! Φεύγω για λίγο καιρο, το παιδι αποφάσισα να το κράτησω, ελπίζω να καταλάβεις την απόφαση μου, ελπίζω μια μέρα να ξανα ειμαστε μαζι γιατι δεν απόλαυση αυτη την σχέση όσο ήθελα! Βέβαια και οι λίγες στιγμές που περάσαμε μαζι με έκαναν να νιώσω μοναδικη και ξεχωριστη. Με έκανες να καταλάβω πως οτι λένε στις ταινίες ίσως να είναι αληθινό! Και με έκανες να περιμένω το happy end! και αυτο θα κάνω με την σχέση μας! Θα σε περιμένω.. Ξέρω μπορει να μην έρθεις σε ενα μην η σε ενα χρόνο όμως.. οπότε κ να έρθεις εγω α είμαι εδω. μπορει οχι σαν κοπέλα σου αλλα θα είμαι πάντα εδω σαν φίλη σου' σε παρακαλω Ορκισου οτι δεν θα αρχίσεις πάλι να πίνεις και να καπνιζεις και δεν θα βάλεις την ζωη σου σε κίνδυνο! Ο Φρανς μου ξεκαθάρισε πως δεν θέλει το παιδι με τίποτα ευτυχώς δηλαδη γιατι ουτε εγω τον ήθελα για πατέρα του παιδιου μου... Εγω θέλω εσένα για αυτο! Και μια μέρα αν με συγχωρεσεις ελπίζω να γίνεις! Και να κανουμε και αλλα παιδια! Μέχρι τότε αντίο αγαπη μπυ! Ελπίζω να σε ξαναδω κάποτε! Και να θυμασε όλα λύνονται στο Παρίσι!

Με αγαπη

Η Μελινα σου!

Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν απο τα ματια του! Το τελευταίο σημείο δεν το είχε καταλαβει.. "Όλα λύνονται στο Παρισς"??? Που να είχε παει?!? άρχισε να ψάχνει παντου, σε όλους τους δρόμους σε όλα τα σπίτια φίλων οικογένειας δεν ήταν πουθενα.. Που θα μπορούσε να είναι?? άρχισε να απελπιζεται μέχρι που κατάλαβε.. Θυμήθηκε τι έλεγε πάντα.. "Όλα θα λυθούν στο Παρίσι!" Εκει ήταν! Το ένιωθε! Τον αγαπούσε και ήξερε οτι την ήθελε κοντα του και φρόντισε να του δώσει ενα στοιχείο! Αλλα η προδοσία τον πόνουσε τον πόνουσε πολυ.. Τι έπρεπε να κανει?! Να τρέξει πίσω απο την γυναίκα της ζωής του ενω είχε το παιδι του αδερφου του μέσα του?! Η να μείνει εδω και να προχωρήσει ξέρωβτας πως δεν θα την ξεχάσει ποτε?