Life Swap//Min YOONGİ

~29~

"Sikeyim...Yoongi..."

****

Jungkook'u bir kenara doğru itip hızlıca yere eğildim. Üstü başı kan olmuştu...

Gözlerimin dolmasına engel olamadan kafamı direk Jungkook'a döndürdüm.

"JUNGKOOK! NE BEKLİYORSUN? BİR ŞEYLER YAP..."

Yanıma eğildi. "Noona... siz gelmeden bir dakika önce ambulansı aradık zaten... yapabileceğimiz daha iyi bir şey yok."

Göz yaşlarım Yoongi'nin kan olmuş bluzuna damlarken elini tuttum.

"Yoongi...ne olur-" hıçkırıklarımı ve göz yaşlarımı engelleyemiyordum.

"Uyan yalvarırım... tamam seni uyurken izlemeyi seviyor olabilirim.. ama böyle uyumanı izleyemem.."

"JUNGKOOK LANET OLASI AMBULANS DAHA HIZLI GELEMEZ Mİ?"

"Noona...ben bil-miyorum.."

"DİĞERLERİ NEDEN BURADA DEĞİL NEDEN ONUNLA İLGİLENMİYORSUNUZ, TANRIM AKLIMI MI KAÇIRDIM YOKSA!" Sinirle bağırdığımda Jungkook'un tek yaptığının kendini kasmak olduğunu fark ettiğimde bakışlarımı Yoongi'ye çevirdim.

Göz yaşlarımı silsemde, durmak bilmiyorlardı... onu bu şekilde görmek biri kalbimi sökmüş gibi hissettiriyordu...

Elini daha sıkı tuttum.. sanki daha sıkı tutarsam uyanırmış gibi... hiç bir şey olmuyordu ve delirecek gibi hissediyordum.

Tanrım sadece... onu benden alma. Çünkü yapamam. Cidden yapamam. Ve şu an yavaş yavaş ölüyormuş gibi hissediyorum.

"AMBULANS NEDEN HALA YOK? TEKRAR ARAYIN... Ben burada onu öylece izleyemem..."

İçeri giren Hoseok'a baktım. "TANRIM HOSEOK NEREDEYDİNİZ?"

Yoongi'yi görünce dudaklarını dişlemişti. Kafamı tekrar Yoongi'ye döndüğümde, Hoseok'tan boğuk bir ses çıkmıştı.

"NE olu-"

"K-kyung ri-m..." Hızlıca Yoongi'nin elini güven verircesine sıktım.

"Burdayım sevgilim söyle?"

"Yaklaş...bir.. ş-ey söy-leye-ceğim..."

Derin bir nefes alıp ona yaklaştım. Ve gözlerimi kapadım.

"Her şey... şakaydı sevgilim." Birden dediği ve kulağıma gelen kahkahalar beynimin işlevini durdurmuştu.

"NE?" bağırmama engel olamadan ağzımdan kaçan kelimeyle herkes katıla katıla gülmeye devam etmişti.

Tanrım... sadece beni yanına almanı diliyorum. Çok şey mi istiyorum?

Yüzümü buruşturdum.
"Şakanızı sikeyim..."

***

"EVET EVET BAYAĞI KOMİK GÜLMEYE DEVAM EDİN TABİ!"

Kollarımı göğsümde bağlayıp oturduğum koltuğa gömülmeye çalıştım.

Aptal gereksiz şakalar. Pardon da! Yüreğim ağzıma geldi benim bilmem farkında mısınız?

"Çok güldünüz yeter.." deyip suratımı astım. Cidden, şakaların boyutları vardır değil mi? Ama bizimkilerde yoktu.

Herkes gülme komasından yavaş yavaş çıkarken Yoongi'nin omzuma yerleştirdiği kolunu üstümden çektim.

"Yah! Neden böyle yapıyorsun sevgilim?"

"Nasıl olurda bana hala sevgilim diyebilirsin? İnsan sevgilisine böyle şakalar yapar mı hiç? Yapmaz!"

"Her neyse hepiniz artık evinize gidin bizim evde fazla kaldınız." deyip odağımı başka yerlere yönlendirdim.