Ανεπιθύμητοι άνθρωποι σε μέρη με ανθρώπους ποθητούς.
Μη πονάτε πιά,
Μη κρύβετε το ξένο πρόσωπο σας
στον κόσμο των οικείων.
Μόνοι είμαστε φίλοι μου,
μείναμε με τις χούφτες μας αδειανές
καθώς από μέσα τους ξεγλίστρησε η ψευδαίσθηση
πως κάποιος μας πόθησε
για την πραγματικότητα μας.
Μια πραγματικότητα
πέρα από το πραγματικό.
Και εμείς που κλάψαμε πρώτη φορά,
που εκτεθειμένοι μείναμε
μες τη γύμνια της αγνής μας ψυχής,
που τολμήσαμε να ξεριζώσουμε τα άνθη του εαυτού μας
και να τα κάψουμε στη φλόγα του μανιασμένου έρωτα
εμείς
ναι,εμείς
θα βάλουμε πάλι το μπλε μας, το γνωστό σακάκι,
θα καλύψουμε της ψυχής τη γύμνια
και ύστερα αργά θα περπατήσουμε
στην ησυχία της πραγματικότητας.
μην ελπίζετε πια γλυκοί μου φίλοι
ο έρωτας κείτεται νεκρός
και μεις αργά θα περπατήσουμε προς την κηδεία του,
θα του προσφέρουμε το τελευταίο άνθος
του εαυτού μας.
Θα δακρύσουμε μα κανείς δε θα μας δεί
γιατί με το γνωστό το μπλέ σακάκι μας
θα συνεχίσουμε την πορεία μας
προς μια πραγματικότητα
πέρα απο το πραγματικό.
Σε κανέναν δε θα λείψουμε..
ω, άνθρωποι ανεπιθύμητοι
στον κόσμο των ποθητών.
