Love Behind Facade (BTS JUNGKOOK FANFIC)

FACADE 4: Memory Card

Opo. Currently Editing po siya haha :)

Yvonne's POV

Nakakainis. Badtrip. Nakaurat. Ugh di ko madescribe kung gano ako naiinis ngayon, promise. No words can describe how angry i am today. I lost my memory card and i dont know why, when i woke up to put my memory card to my another phone in one snap, boom! Wala na!

Ang rami pa namang importanteng files doon mga music, videos nang bts at kung ano ano pa. (Totoo pong nangyayari ito kay author pasensiyahan)

Anyway andito na ako malapit nasa school namin at inis na inis parin ako hanggang ngayon. Ang raming kamalasan nangyayari sa buhay ko. Ang sarap mag mura pero hindi ako marunong nun. Tinuruan kasi ako nina mommy na wag daw mag mumura, bad yun. Good girl ako so yea.

"Para pa manong,"   Sabi ko sabay baba nang jeep. Naiinis parin ako hanggang ngayon. Ramdam na ramdam ko pa ang inis ko ngayon.

Kaya pag punta ko nang locker ko para mag ready na nang gagamitin ko para sa first subject namin andyan nanaman. Yung letter.

Dear Yvonne,

Bat ka galit? Nakita palang kita kanina nang bumaba ka nang jeep (Oo inaabangan kita) kaso nakasimagot kana bakit? Wag kana man masyadong simangot dyan oh. Sayang nang maganda mong mukha :)

P.s pasensiya kung magulo gulo sulat ko ngayon wala kasi talaga sana ako mag letter ngayon pero feeling ko kailangan... malungkot ka eh.

From,
Secret Admirer

I frowned. Ang creepy naman nito. Kahit letter niya sa totoo lang hindi parin nakakagaan nang loob. FOR PETE'S SAKE! ANDOON ANG MGA KANTA AT VIDEOS NANG BTS MGA PICTURE TAPOS TAPOS UGHH!!

I sighed. Wala na akong magagawa dahil nawala na pero nakakahinayang parin eh. Alam mo yung feeling na iniingatan mo tapos nabigla ka nalang na wala na. Hindi mo naman alam kung pano nawala. It just happened.

"Oh anyare dyan sa mukhang yan?"   Pagka pasok ko sa classroom mas lalo akong nairita. Dahil unang una masyado pala akong maaga. Pangalawa ako palang at si Xhaiden ang andito, nakalimutan kong late pala dumating ang mga kaklase ko. Oh sadyang maaga palang talaga ako?

"Wala kang pakealam,"   Pagtataray ko sakanya. Please not now. Wala ako sa mood.

"May pakealam kaya ako,"  Pagkasabi niya nun tinitigan ko siya nang why-do-u-care look.

"Dahil bestfriend ka nang kapatid ko?"   It's not a statement more like a question to me. Tinitigan ko siya nang ilang minuto at hindi ko alam pero bigla ko nalang naramdaman na lumalabo na ang mata ko... dahil maya'y maya maramdaman ko na nahulog na ang mga luhang kanina pa gustong lumabas.

Tumakbo ako papunta sakanya at niyakap siya. Hindi ko alam kung bakit pero may feeling ako na kahit kaunti kapag sinabi ko sakanya ang problema ko magiging masaya ulit ako.

"Yung memory card ko kasi eh. Importante yun sakin. Simula grade eight ako andito na yun sa cellphone ko tapos ngayong fourth year na ako akala ko saakin pa yun hanggang college pero hindi pala. Andoon ang mga pictures nang bangtan! Lalo na ni jimin tapos marami pa doong mga music tsaka videos nila. Nakakahinayang lang."

Alam ko ang babaw nang problema ko pero ganuon kasi akong tao. Kahit simpleng bagay lang yan kapag importante saakin mahalaga nayan. Lalo na kung laman nito importanteng tao.

"Sshh it's okay. Pwede ka naman nang magbili nang bago ah? Tapos pwede kana ulit mag download nang mga music at videos nang ano yun? Bangtan. Oo, bangtan. Ayos lang yan."  Niyakap ako ni Xhaiden habang sinasabi yan and i cant help to feel u know kilig inside.

What did i say? I cant help to feel kilig? What the? Am i serious?

"HOLY MOTHER OF COW! ANONG GINAGAWA NIYO?! PIA! PIA HONEY! SINA XHAIDEN AT YVONNE!! PIA!! MAGKAYAKAP SILAA!!!"