⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫
Δύο διαφορετικοί χαρακτήρες. Εκείνος βίαιος και μπλεγμένος. Εκείνη ήρεμη και γλυκια, πότε δεν τσακώνεται ή δημιουργεί εντάσεις. Οι δυσκολίες της ζωής θα χτυπήσουν απλόχερα και τη δική τους πόρτα. Μεγάλες αλλαγές. Πάθος. Αγάπη. Πόνος. Αλ...
Come and lie to me Lie to me, oh baby come a little closer Lie to me Lie to me, oh baby lean upon my shoulder Lie to me
- Ηλίθιο ξυπνητήρι. Πραγματικά αν δεν ήταν στο κινητό μου θα το πέταγα από το παράθυρο, το ορκίζομαι. Όχι πάλι Δευτέρα..... Όχι πάλι σχολείο.....Γαμωτο όχι πάλι τα ίδια. Αααα δε σας συστήθηκα. Είμαι η Αλέξια Παπαϊωάννου. -Εεεε το ξέρουμε (Σκάσε φωνούλα) Ναι αγνοήστε την. Πάω 3η λυκείου. Και το ότι διαβάζω δε σημαίνει ότι δε μισώ το σχολείο για πολλούς λόγους. Ένα όμως είναι το χειρότερος.... Ο Χριστός, ο Γιάννης και βασικότερα ο Μάριος. Ναι καλά καταλάβατε είναι τα badboys. Και όχι μόνο αυτό. Με χτυπούν και με ρεζιλευουν πιστεύοντας πως κάνουν κάποιο σπουδαίο κατόρθωμα...Ειμαι ξερετε σαν τη διασκεδαση τους μεσα στη βαρετη και ανουσια καθημερινοτητα τους... Μα πλέον το έχω συνηθίσει και προσπαθώ απλα να το αγνοω. Οπ Οπ άργησα μάλλον πάλι. -Αντε ρε Αλέξια που είσαι; Θα αργήσουμε πάλι ,μου φώναξε με τσιριχτή και δυνατή φωνή απ' το τηλέφωνο. -Έλα βρε αγάπη μου, μωρό μου, ζωή μου, λατρεία μου περιμενε λίγο ακόμα. -Καλα καλά αντε γρήγορα όμως. Όχι δεν μιλαω με το αγόρι μου αν αυτό νομίζετε. Με τη Ζωή μιλάω, την κολλητή μου καλέ. Και μόνη μου φίλη δηλαδή. -Θα ήθελες ομως να είναι κάποιος (σκάσε πάλι φωνούλα 😶) -Έλα παραδέξου του το ντε (Σου είπαμε εσένα να μιλήσεις φωνούλα?) -Αντε τελείωνε (Πωωωω μπλέξαμε) Σταμάτα επιτέλους πρέπει να ετοιμαστώ. Δεν έδωσα άλλη σημασία. Ετοιμάστηκα γρήγορα γιατι η Ζωή θα με έβριζε , θα με χτυπούσε ίσως και να με δολοφονούσε ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Έβαλα αυτά. Πήρα γρήγορα κλειδιά, λεφτά και κινητό, την τσάντα μου και άρχισα να τρέχω. -Καλημέρα μαμά, καλημέρα μπαμπά -Καλημέρα αγάπη μου, καλημέρα πριγκίπισσα μου, μου είπαν και έφυγα γρήγορα. Έξω με περίμενε η Ζωή -Άντε θα την χάσουμε την πρώτη ώρα, μου φώναξε τραβώντας μου δυνατά τον δεξί μου αγκώνα. -Καλημέρα και σε σένα, της είπα και αρχίσαμε και οι δύο να γελάμε Μετά από μια χαζό συζήτηση στον δρόμο φτάσαμε επιτέλους στο σχολείο. Πλησιασαμε και..... Όχι ρε φίλε βλέπω καλά;;; Τι κάνουν αυτοί εδώ πρωινιάτικα. Συνήθως αργούν. Πλησιασαμε την πόρτα. Είχα κακό προαίσθημα. Μόνο κακές σκέψεις διακατέχονταν απ' το μυαλό μου, οι οποίες δεν φάνηκαν λανθασμένες.. -Οπ Αλέξια, είπε και με κλοτσησε στον αστράγαλο. -Μαλάκα, είπα αρκετά σιγά όμως για κακή μου τύχη εκείνος το ακουσε. -Μην τολμήσεις και με ξαναπείς έτσι, ειπε και με έπιασε με δύναμη από την μπλούζα. -Παράτα με του φώναξα και τον έσπρωξα βάζοντας τα δυνατά μου προς τα πίσω,με αποτέλεσμα να πέσει στο πέτρινο πάτωμα του προαυλίου..... Όπα όπα τι έγινε μόλις τώρα; Τι έκανα;;; Αααα σε κάνα χαντάκι θα με βρουν, τη βλέπω τη δουλειά. Εκείνος σηκώθηκε ύστερα από κάποια δευτερόλεπτα πλησιάζοντας με με ένα απειλητικό βλέμμα στο πρόσωπο του. -Μικρή πρόσεχε γιατί δε σε βλέπω καλά, είπε με άγριο ύφος. Τα μάτια του είχαν μεταμορφωθεί από άγγελοι σε δαίμονες γεμάτοι θυμό....Το μπλε των ματιών του είχε κυριευτεί απ' το μαύρο που κυριαρχούσε.... Εδω για να λέμε την αλήθεια έχει πολύ ωραία μάτια ... Είναι διαφορετικά...Μπορείς να χαθείς μέσα τους....Σε υπνωτίζουν με έναν περίεργο μα τόσο όμορφο τρόπο. Είναι και αρκετά εμφανισημος δεν μπορείς να πεις... Όχι δηλαδή απλά εμφανισημος ......τι λέω δεν πάω καλά. Με έσωσε για άλλη μια φορά το κουδούνι που χτύπησε.... -Ευτυχώς, είπα στην Ζωή -Ειναι μεγάλος μαλακας τελικα, είπε και μπήκαμε και οι δύο στην τάξη
Οι επόμενες ώρες πέρασαν σχετικά καλά, ή και όχι ,όπως πάντα.Φυσικά και οι άλλοι με πείραζαν και με έβριζαν όλη μέρα αλλά προσπάθησα να μη δώσω σημασία. Το είχα αποδεχτεί. Ήταν συνηθισμένο πια...
⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫ Heyyyy. Γεια σας πιγκουνακια μου. Είναι η πρώτη μου ιστορία να ξέρετε. Ελπίζω να σας αρέσει. (Μην ξεχάσετε να πάτησε αστεράκι και να γράψετε comment. Ρωτήστε ότι θέλετε ☺️❤️).
