Don't mess with MY badboy

°Part 10°

Ζωής POV
Αυτός. Αυτός φταίει για ολα. Έπρεπε να της εξηγήσω... Ίσως δεν έπρεπε να υποκιπτω στις απειλές του.... Ήμουν χαζή... Έπρεπε να της έχω μιλήσει
(Δονείται το τηλέφωνο)
Ζ- Ναι;
Μ- Τι θα κάνουμε; Γαμωτο Ζωή ξέρω ότι φταίω και ότι πληρώνει τα δικά μου λάθη αλλά...
Ζ- Μάριε σταματά τώρα. Σκάσε και αντί να λες σκέψου κάτι...
Μ- Μου είπε ότι θα τη σκοτώσει αν δεν πάω να δώσω σε δύο τύπους σήμερα... Αλλά εγώ φταίω και εκείνη η κωλογαμημενη πρώτη φορά που πήγα... Αν δεν είχα δεχτεί τότε, τώρα τίποτα δεν θα πάθαινε η μικρ...η Αλέξια...
Ζ- Άκου ο Αλεξ δεν πρέπει να μάθει τίποτα....
Μ- Ααα για το χαλβά λες; Μην ανησυχείς
Ζ- 1.Δεν είναι χαλβάς 2. Έχω σκεφτεί κάτι αλλά θα χρειαστώ ενισχύσεις... Θα είναι επικίνδυνο. Πρέπει να προσέχουμε αλλιώς....
Μ- Θα κάνω οτιδήποτε. Για εκείνη μόνο.... Κατάλαβες επειδή εγώ φταίω για όλα και...
Ζ- Το ξερω ότι την αγαπάς ..... Απλα ίσως δεν πρέπει ρε Μάριε.... Τέλος πάντων άστα αυτά τώρα.... Λοιπόν άκου.....
Αριας POV
Δεν ξέρω αν είναι μέρα ή νύχτα, δε με νοιάζει κιόλας. Όλα εδώ είναι μαύρα και μελαγχολικά...
( Ακούγεται το τρίξιμο της πόρτας)
Μία φιγούρα εμφανίστηκε στο χώρο. Την ήξερα.... Ήταν... Το αγόρι από πριν.
- Κοιμάσαι μικρή, ψέλλισε σιγανά
- Όχι, ξύπνια είμαι, του απάντησα εγώ.
- Κυριάκος, είπε μετά από κάποια δευτερόλεπτα σιγής.
- Αλέξια ...
- Κοίτα το ξερω... Δεν καταλαβαίνεις  μα... Εγώ δεν μπορώ να σου πω τίποτα, κάποιοι άλλοι πρέπει να το κάνουν αυτό. Λογικό θα είναι να θυμώσεις μα να ξέρεις.... Σε αγαπάνε πολύ.
-Ποιοι, ποιοι ρε γαμωτο πια, ποιοι; είπα πεφτοντας στην αγκαλιά του
-Ααα ρε μικρή μου... Σου έφερα γάζες για το χέρι... Ήταν χάλια πριν και αιμορραγουσε συνέχεια. Έλα να στο δέσω, είπε. Έβγαλε πολύ προσεχτικά τη χειροπεδα. Η πληγή ήταν πολύ βαθιά και το αίμα κυλούσε ακόμη.. Ο Κυριάκος πήρε τις γάζες και με προσοχή άρχισε να τις τυλίγει στον πληγωμένο μου καρπό. Πονούσε πολύ.
- Το ξερω ότι πονάει.. Θα δεις σε λίγο θα είναι καλύτερα, είπε φιλωντας  απαλά τα δάχτυλα του χεριού μου.
- Ευχαριστώ.... Για όλα αυτά που κάνεις για εμένα... Σου χρωστάω πολλα.
- Μη το ξαναπείς μικρή μου... Δε μου χρωστάς τίποτα... Και να ξέρεις αξίζεις πολλά περισσότερα από αυτά που νομίζεις, είπε. Το μόνο που μπορούσα να διακρίνω σε όλο αυτό το σκοτάδι καθαρα ήταν τα μάτια του. Ήταν μπλε, όμορφα, σαν μια φουρτουνιασμενη, βαθιά θαλασσα. Ένιωθα το βλέμμα του να με καίει μα εγώ δεν μπορούσα να τον κοιτάξω. Το κεφάλι μου ήταν σκυμμένο.
- Πρέπει να φύγω, είπε μετά από κάποια λεπτά. Άρχισε ξανά να περπατά. Τα βήματα του ξαφνικά σταμάτησαν.  
- Ααα και να ξες... Έχεις πανέμορφα ματιά, είπε κλείνοντας αργά την πόρτα.
......................................................................
(MY POV)
- Λοιπόν Κλοι είσαι έτοιμη; είπε ο Μάριος
- Έτοιμη
-Αναστασία έτοιμη;
-Έτοιμη
- Τζακ;
-Έτοιμος
-Μόνικα;
-Έτοιμη
-Πάρη έτοιμος;
- Έτοιμος
-Γιώργο έτοιμος;
-Έτοιμος
- Ζωή.... Έτοιμη;
-Έτοιμη
- Μάριε έτοιμος; ρώτησε η Ζωή
......................................................................
ΜΑΡΙΟΣ POV
- Μάριε έτοιμος; ρώτησε η Ζωή
Ήμουν έτοιμος; Το έκανα μονο για εκείνη... Της το χρωστούσα... Έπρεπε
-Ετοιμος, είπα αποφασιστηκα σταματώντας απότομα το αυτοκίνητο.
Βήμα 1ο :Αντιπερισπασμος
Οι δύο φυλακές κάθονταν έξω από το εγκαταλελημενο κτήριο
Κ- Γειά σας όμορφοι, είπε η Κλοι πηγαίνοντας προς τη μεριά του ενός
Α - Μπορώ; ρώτησε η Αναστασία με μια σεξι φωνή τον γεροδεμενο άνδρα ζητώντας του το πουρο του.
Φυλ. 1-  Εξαρτάται απ το ποια θα είναι η αμοιβή μου, είπε εκείνος κοιτώντας την πονηρά.
Η Αναστασία τον τράβηξε αμέσως κοντά της. Άρχισε να τον φυλάει "παθιασμενα" κι αυτός να επιτίθεται βίαια στο κορμί της . Το ίδιο και η Κλοι. Πέρασαν κάποια λεπτά ώσπου έδωσα το σήμα. Με δύο δυνατές αγκωνιες οι φυλακές έπεσαν κάτω. Πήγαν να πυροβολησουν, μα ήταν ήδη πολύ αργά καθώς ένας βαθύς, πολύ βαθύς ύπνος τους είχε ήδη χαριστει απλόχερα..
-Πάρτε τα όπλα, είπα σιγανά στα κορίτσια τα οποία υπακουσαν...
Βήμα 2ο:Βασικα απλά περάστε από τους φλώρους που βρίσκονται στο κτήριο
Αυτό ειναι και το πιο δύσκολο... Πρέπει όμως να πετύχει έτσι;
Μπήκαμε όσο πιο αθόρυβα γίνεται μεσα.
Ποιός ζει στη θάλασσα σε ανανά, ο Μπομπ Σφουγγαράκης!
Κίτρινος είναι και είναι μπελάς, ο Μπομπ Σφουγγαράκης!
Πάρε ένα ψάρι και πάμε κοντά, Μπομπ Σφουγγαράκης!
Να δεις ένα σπόγγο μες τα νερά, Μπομπ Σφουγγαράκης!
Μπομπ Σφουγγαράκης! Μπομπ Σφουγγαράκης!
Μπομπ Σφουγγαράκης Τετραγωνοπαντελονήηηης!
Γαμημενο κωλοτηλέφωνο γιατί τα καταστρέφεις πάντα όλα; Οκ το τραγούδι πάντως δε το έβαλα εγώ... Να βασικά κατά κάποιο τρόπο... Είναι περίπλοκο.. Η αδερφή μου μου το είχε πάρει... Με ρώτησε... Αλλά.. Βασικά εγω... Όχι είναι που....
-Μπακ του δε στόρι πλιζ
-Εεεε ρε φωνούλα εσύ μας έλειπες τώρα
- Heyyy τόσο καιρό ούτε το όνομα μου δεν ξέρεις έτσι;
-Θα έπρεπε;
- Χρυσταλλα με λένε ανόητε
- Τι όνομα είναι αυτό.... Χρυσταλλα... Αλήθεια τώρα;;; 😂😂😂
-Ναι και μην κοροϊδεύεις... Αντε Εφρονιε...
-Μη με ξαναπείς έτσι.... Αυτό το ξέρουν μόνο αυτοί που ήταν στην εκκλησία.
-Και τώρα και οι αναγνώστες
-Ποιοι αναγνώστες πάλι;
-Στο γουοτπαντ καλέ.... Γιατί σίγουρα γουοτπαντ θα γίνει
-Καλά καλα
-Αντε συνέχισε
Ευτυχώς δεν ήταν κανείς κοντά .. Νομίζω δηλαδή...
-Επ Επ να τα τα πουλάκια μου, ακούστηκε μια φωνή. Ήταν αυτός. Πάλι αυτός. Πάντα αυτός. Χωρίς να το σκεφτώ έβγαλα το όπλο από την  τσέπη μου. Μου είχε καταστρέψει τη ζωή.
-Που την έχεις, λεγε
Γέλασε. Δεν είπε τίποτα. Δεν έκανε τίποτα. Γιατί όμως; Μου φάνηκε αρκετά παράξενο
- Λεγε, του ξαναείπα ενώ η αδρεναλίνη ήταν στο φουλ.
- Σε λίγο αυτό που αγαπάς τόσο πολύ δε θα το ξαναδείς ποτέ... Πότε, είπε και γέλασε σατανικά
Είχα μπλοκάρει.... Χωρίς να το σκεφτώ πάτησα τη σκανδάλη...

Αριας POV
-Ή εσύ ή εκείνος, μου είπε
Τον κοίταξα με μίσος... Πώς μπορεί να το κάνει αυτό;
-Εκείνος, πάντα εκείνος είπα ενώ δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους για άλλη μια φορά.
Ξαφνικά έφυγε. Ένιωθα περίεργα αυτά ήταν τα τελευταία λεπτά... Κενό, ένα μεγάλο κενό. Αυτό που ακούστηκε ήταν πυροβολισμός;;; Ή αγωνία μου μεγάλωνε κάθε δευτερόλεπτο
-Μάριεεεεεεε, φώναξα με όλη μου τη δύναμη, όταν δύο μεγαλόσωμοι άντρες άρχισαν να με τραβούν
-Μαριεεεεεε, ξαναείπα. Ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Ήταν η πρώτη φορά που μπορούσα να το πω με σιγουριά... Τον αγαπάω.

Μάριος POV
-Μάριεεεε, ακούστηκε... Ήταν εκείνη..... Ήταν ζωντανή.... Άρχισα να τρέχω... Η φωνή ξανά ακούστηκε.. Με καθοδήγησε... Την βρήκα.... Έσπρωξα την πόρτα με όλη τη δύναμη μου... Και τότε τα είδα.... Είδα αυτά τα τόσο όμορφα μάτια. Η ζωή μου... Ήταν ζωντανή... Είδα δύο τύπους να γυρνούν προς το μέρος μου... Οπλοφορουσαν... Χωρίς να το σκεφτώ καθώς το μυαλό μου ήταν θωλομενο πυροβολησα... Η σφαίρα τους πέτυχε στην καρδιά.... Ήξερα πως αυτό που έκανα ήταν λάθος μα εκείνη τη στιγμή έμοιαζε τόσο σωστό.....

Αλεξίας POV
Τους σκότωσε... Ήταν λάθος του.... Εκείνη τη στιγμή όμως έμοιαζε τόσο σωστο... Τον κοίταξα... Έτρεξα στην αγκαλιά του... Δάκρυα εμφανίστηκαν στα μάτια μου
- Μην κλαις μάτια μου, μου είπε δινοντας μου ένα φιλί στο μέτωπο
-Σ αγαπαω, του ψιθυρισα στο αυτί
-Κι εγώ σ αγαπαω μου είπε, σφιγκοντας με περισσότερο στην αγκαλιά του.
⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫
Καιιιι κατ
Πως σας φάνηκε; Είμαι ον βακεισον οπότε δεν είναι και πολύ εύκολο να γράφω παρτ αλλά θα προσπαθώ να ανεβάζω όσο πιο συχνά μπορώ.
Ελπίζω να σας άρεσε πιγκουινάκια μου και μην ξεχνάτε....
Όσες και όσοι δεν έχετε βρει ακόμη την αληθινή σας αγάπη μην απογοητευεστε... Υπάρχει λίγη αγάπη για όλους σ αυτόν τον κόσμο... Επίσης η εξωτερική εμφάνιση δεν έχει τόση μεγάλη σημασία... Να εκτιμάτε τους ανθρώπους που αγαπούν τον εσωτερικό σας κόσμο, αγαπούν αυτό που είστε... Αν έχετε έστω και έναν τέτοιο στη ζωή σας πρέπει να αισθάνεστε τυχεροί... ❤️😘💞
Η Iro_anas αποχωρεί για σήμερα
Btw::φιλάκια μαι λοβς❣️