Don't mess with MY badboy

°Part 5°

Μάριος POV
Δεν γίνεται, θα της τα εξηγήσω όλα. Πρέπει....
Μ- Κοίτα Αλέξια θέλω να σου πω ότι....
Και ναι τότε χτυπάει το τηλέφωνό της. Γαμημενο τηλέφωνο. Την χειρότερη στιγμή βρήκες και συ να χτυπήσεις.
Α- Ναι..... Γεια σας.... Τιιιιιιι;;;; λέει και η λάμψη στο πρόσωπο της σβήνει. Δάκρυα αρχίζουν να κυλούν απ τα όμορφα ματάκια της. Τι έγινε πάλι; Γιατί όλα τώρα;
......................................................................
Αλεξιας POV
Ένιωσα τον κόσμο μου να σβήνει. Το φως λιγοστεψε. Δεν μπορεί. Σίγουρα είναι κάποιο όνειρο, κάποιο κακό όνειρο. Μα γιατί; Γιατί σε μένα; Γιατί; Γιατί τώρα;
Μ- Αλέξια τι έγινε. Αλέξια μιλά μου.
Α- Πέθαναν, είπα ξερά
Μ- Τι; Ποιοι πέθαναν; Πως; Γιατί;
Α- Οι.... Οι-οιιιι-οι γονείς μου, είπα ενώ τα δάκρυα έτρεχαν αδιάκοπα από τα  μάτια μου.
Ξαφνικά μου αγκάλιασε. Ήταν ότι ακριβώς χρειαζόμουν αυτή τη στιγμή. Να νιώθω έστω για λίγο ασφάλεια.
Α- Θα με πας στο νοσοκομείο, είπα ύστερα από λίγα λεπτά.
Μ- Εννοείται, έλα είπε ενώ αρχίσαμε να τρέχουμε προς το αυτοκίνητο
......................................................................
(Στο νοσοκομείο)
Μπήκαμε. Στο δρόμο δεν ανταλλάξαμε ούτε μια λέξη με τον Μάριο. Επικρατούσε μια αμήχανη σιωπή. Ήθελα να ΟΥΡΛΙΑΞΩ, να ξεσπάσω.....
Α- Γιατί, γιατί τους γονείς μου εεεεε, γιατί; είπα σε μια τυχαία κοπέλα
Μ- Ηρέμησε μικρή μου. Θα δεις πως όλα θα πάνε καλύτερα.
Α- Γιατί ρε Μάριε;;;
Μ- Θα δεις. Ηρέμησε τώρα,μου είπε ενώ μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.
Ξαφνικά μας πλησίασε ένας άντρας ψηλός, μελαχρινός γύρω στα 25. Απ ότι φαίνεται είναι γιατρός
- Είσαι η Αλέξια Παπαϊωάννου;
- Μάλιστα, είπα ενώ προσπάθησα να κρύψω τα δάκρυα μου, αλλά μάταια.
- Κοίτα καλή μου ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά θα ήθελες να δεις τους γονείς σου;
Δεν απάντησα αμέσως. Εσκυψα το κεφάλι. Δεν θα το αντεξω αυτό. Θα λυγισω περισσότερο, θα σπάσω σκεφτόμουν.
Α- Καλυ-Καλυτερα όχι. Δεν είμαι έτοιμη ακόμα, δεν μπορώ είπα ενώ ξέσπασα σε αναβλητα.
Γ- Δεν πειράζει γλυκιά μου. Το καταλαβαίνω.... Αυτό που περνάς είναι δύσκολο.... Πολύ δύσκολο... Ήταν μεγάλο σοκ για εσένα το σημερινό. Καλύτερα να ηρεμήσεις.
Α- Αααα γιατρέ να σας ρωτήσω κάτι;
Γ- Φυσικά ότι θες.
Α- Ξέρετε πως συνέβη το ατύχημα;
Γ- Λοιπόν απ ότι καταλάβαμε ήταν αυτοκινιτηστικο δυστύχημα. Το αυτοκίνητο βγήκε κάποια στιγμή απ την πορεία του πέφτοντας πάνω σε ένα άλλο παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Να πάρε και το τηλέφωνο του ζευγαριού που μας τηλεφώνησε,αν θες να μάθεις περισσότερα.
Α- Σας ευχαριστώ.
Γ- Σε ευχαριστώ. Δημήτρης, είπε και μου έδωσε το χέρι του για χειραψία
Α-Ευχαριστώ πολύ Δημήτρη.
Δ- Να πάρε και το τηλέφωνο μου και αν χρειαστείς οτιδήποτε, πάρε με. Και σταμάτα να κλαις. Δεν θέλω να βλέπω αυτά τα τοσο όμορφα ματάκια να κλαίνε. Όλα θα καλυτερεψουν. Ευχαριστώ, είπα, του έκανα μια μεγάλη σφυχτη αγκαλιά και φύγαμε.
Ο Μάριος φαινόταν θυμωμένος. Ειχε αλλάξει 100 διαφορετικές αποχρώσεις.
Μ- Κοίτα μικρή θα κάτσω μαζί σου, δε σε αφήνω μόνη.
Α- Όχι ρε Μάριε. Ευχαριστώ για όλα αυτά που κάνεις, αλλά χρειάζομαι λίγο χρόνο μόνη μου για να σκεφτώ
Μ- Καλά. Αν θες τίποτα πάρε με, είπε ενώ μου έκλεισε το μάτι.
Εγώ εγνεψα και έβγαλα τα κλειδιά του σπιτιού.
Φαινόταν τόσο άδειο. Ησυχία. Όλα ήταν τόσο διαφορετικά. Ούτε φωνές, ούτε γέλια.
Από τις σκέψεις μου με έβγαλε το κουδούνισμα του κινητού μου.
Α- Παρακαλώ;
Άγνωστος - Ναι για σου Αλέξια.
Α- Ποια είσαι και που ξέρεις το όνομα μου;
Αγν- Βάλια. Είμαι η.........
......................................................................
Γειά σας αγάπες. Άλλο ένα πάρτ τελείωσε. Ήταν πιστεύω αρκετά συγκινητικό. Το ατύχημα λέτε να ήταν ένα απλό αυτοκινητιστικο δυστύχημα ή μια άλλη σκληρή αλήθεια να κρύβεται πίσω από αυτό; Ποια λέτε να είναι η κοπέλα στο τηλέφωνο; Αμμμμ.... Δεν ξέρω 😂😂😂. Τα λέμε στο επόμενο πάρτ πιγκουινάκια....... 😘☺️😢. Γεια σαςςς💙.