Don't mess with MY badboy

°Part 12°

Είναι ακόμη 7. Τελείωσα σχετικά νωρίς τα μαθήματα μου. Διάβαζα βέβαια αρκετή ώρα, καθώς έπρεπε να καλύψω και τα κενά των προηγούμενων ημερών, αλλά τώρα βαριέμαι φρικτά....
Μετά από μια πολύωρη σημαντική σύσκεψη στην οποία συνεδρίαζα με τον εαυτό μου (δηλαδή μετά από 1 με 2 δευτερόλεπτα) αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο τη Ζωή
Όπως καταλαβαίνετε σαν ζώο κολλημένο με το κινητό, εμμμ όχι διαγράψτε το αυτό εννοούσα πως απλά η αγαπημένη, αγαπημένη, αγαπημένη μου κολλητούλα απλά ασχολείται λίγο παραπάνω με το κινητό της.... Ναι, το σήκωσε αμέσως
Α- Γειά σου μπουμπουνα μου
Ζ-Γειά σου μπακλαβοχαλβαδακι μου
Α- Τι κάνεις; Τελείωσες;
Ζ- Ναι αλλά βαριέμαι τη ζωή μου
Α- Θες να έρθεις από το σπίτι να δούμε καμιά ταινιούλα, να παραγγείλουμε πίτσα
Ζ- Απλά ξες επειδη αύριο είναι η....
Κοκαλωσα....  Οι αναμνήσεις άρχισαν να στοιχειώνουν ξανά το μυαλό μου, μα είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως έπρεπε να προχωρήσω, να το κάνω για το καλό μου, για εμένα.
Α- Όχι, όχι δεν έχω πρόβλημα
Ζ- Θες τότε να πάμε λίγο έξω, να βγεις κι εσύ; Στο υπόσχομαι θα πάμε κάπου ήσυχα.
Α- Έλα ρε Ζωή όχι πάλι έξω...
Ζ- Εφόσον λες πως ξες δεν σε πειράζει θα πάμε έξω σε μια απόμερη περιοχή για λίγο, μόνο για λίγο...
Α-Όχι
Ζ-Ναι
Α-Όχι
Ζ-Ναι
Α-Όχι
Ζ-Ναι
Α-Όχι
Ζ-Ναι
Α-Όχι
Ζ-Όχι;
Α- Ναι
Ζ- Ααα οκ τότε.. Σε 10 λεπτά να είσαι έτοιμη, μου είπε και χωρίς να προλάβω να πω λέξη μου έκλεισε το τηλέφωνο στη μούρη.
Γαμωτο... Εγώ δεν θα επρεπε να έχω θυμώσει τώρα;; Απλά συμβιβάστηκα αφού ήξερα πως δεν πρόκειται να της άλλαζα γνώμη και  φόρεσα το χουχουλιαρικο μου φούτερ ενα φαρδύ τζιν τα vans μου και ήμουν έτοιμη...
⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫
Έχουν περάσει 10 λεπτά... Δέκα ολόκληρα λεπτά που περιμένω.... Που είναι πια κι αυτή η Ζωή; Ελπίζω να έχει μια καλή δικαιολογία γιατί τα χέρια μου σιγά σιγά αρχίζουν και παγώνουν για τα καλα.
- Μπου, ακούστηκε μια φωνή από πίσω μου, ενώ δύο χέρια με άγγιξαν και μια δυνατή μεγάλης διάρκειας τσιριδα μου βγήκε αυθόρμητα
-Θα σε σφάξω εδώ και τώρα, της είπα  και αρχίσαμε να τρέχουμε γελώντας.... Και ναι είχαμε γίνει το θέαμα  καθως τα γέλια και οι φωνές συνοδευόταν από δύο χαζοχαρούμενα που έτρεχαν μέσα στη μέση του δρόμου εμποδίζοντας τα αυτοκίνητα και τους περαστικούς... Πλέον μπορούσαμε να πάρουμε και επίσημα το βραβείο χαζοηλιθιοβλακειας της χρονιάς.....Στην αρχή τα πήγαινα αρκετά καλά μπορώ να πω, αλλά η Ζωή με πλησιαζε όλο και περισσότερο και ναι τα πράγματα δεν μπορούσαν να γίνουν χειρότερα.... Ή και μπορούσαν απ ότι διαπιστώθηκε έγκυρα, καθώς φάγαμε την πιο fail τούμπα της χρονιάς.
- Αχ, ανάσα παρακάλεσα τη Ζωή, η οποία δεν ήταν καθόλου κουρασμένη... Ρε με τόσα χρόνια στοίβο λογικό.... Ενώ εγώ εχώ να... Ξέρετε κάνω γυμναστική... 
-Νομίζεις ότι τελειώσαμε; με ρώτησε και ένα πονηρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο της... Για άλλη μια φορά λοιπόν το στοματάκι μου ανήμπορο να βγάλει έστω και μια λεξούλα δεν είπε τίποτα ... Η Ζωή  φίλοι μου άρχισε να με γαργαλάει... Ανάθεμα την ώρα που της είπα το ευαίσθητο μου σημείο... Και όχι δεν θα το αποκαλύψω σε κανέναν άλλον... Είναι πολύ μεγάλο ρίσκο
- Στα.. Στα... Σταμάτα, είπα  ενώ έκλεγα κυριολεκτικά από τα γέλια..
- Πες ότι είμαι η καλύτερη κολλητή που θα μπορούσες να έχεις και ότι θα βγαίνουμε οπότε σου λέω
-Εντάξει... Ε... Εντα ... Χάχα... Εντάξει... Θα.. Το, το, το πω... Σταμάτα όμως να, να με γαρ, γαργαλας...., είπα ενώ πραγματικά είχα γίνει κόκκινη. Μπορεί ο κρύος αέρας να χτυπούσε απαλά το πρόσωπο μου, μα εκείνη τη στιγμή η θερμοκρασία του σώματος μου ήταν πολυυυυ ανεβασμένη
- Εισαι η κλτρ κολλητή τ κόσμ και θα πηγ όπου μ λες, είπα μασωντας τις λέξεις καθώς μου ήταν αδύνατον να μιλήσω καθαρά.
-Τώρα μάλιστα, μου είπε γελώντας.
-Λοιπόν που θα πάμε; τη ρώτησα αν και δεν ήθελα...
- Παγωτοοοοοο!!!!! Φώναξε εκείνη σαν μικρο κοριτσάκι.
-Χειμωνιάτικα; τη ρώτησα με ύφος γεμάτο απορία
-Ναιπ.... Θυμήσου κάτι υποσχέθηκε αλλιώς....
- Καλά εννοείτε πως θα πάμε για παγωτό, της είπα κι εκείνη πέταξε ένα μικρό γελάκι.
..................................................................................
-Τι θα πάρουν οι κούκλες; μας ρώτησε το αγορι κλείνοντας μας πονηρά το μάτι
- Σίγουρα παγωτό, τώρα για κάτι άλλο θα το σκεφτούμε, απάντησε τότε η Ζωή
-Εσύ όμορφη, με ρώτησε κοιτώντας με με ένα πολλά υποσχόμενο βλέμμα
- Μία απ τα ίδια είπα κι εκείνος χαμογέλασε.... Για το παγωτό εννοούσα, του είπα σε φάση duhhhh?
- Οκ λοιπόν εγώ θέλω μια μπάλα bueno, μια στρατσιατελα, μια μπανάνα, σιρόπι καραμέλα αυτά τα μπισκοτάκια με τη σοκολάτα, τρούφα και πουρακια, είπε ενώ και εγώ και ο πωλητής, αγόρι, μανάρι (επειδή είναι και όμορφος) όπως θέλετε πείτε τον, την κοιτάξαμε σε φάση χοντρηηηηη
- Εγώ μια μπάλα σοκολάτα, είπα και για έναν ανεξήγητο λόγο που μάλλον το χαζομυαλουδακι μου δημιούργησε του χαμογέλασα γλυκά δαγκωνοντας το κάτω μου χείλος. Εκείνος, με κοίταξε έκπληκτος και νομίζω πως ένα κύμα ανατριχίλας διαπέρασε το σώμα του... Τι έγινε λέει;; Γιατί μπερδεύονται τόσο πολύ τα πράγματα κάθε φορά... Την αμήχανη σιωπή έσπασε ποιος άλλος.... Φυσικά η Ζωή
- Που πληρώνουμε; ρώτησε
- Κερασμένα, απάντησε εκείνος
Τότε προχώρησε μπροστά
- Εμείς θα τα ξαναπούμε.... μου ψυθιρισε το αγόρι παύλα πωλητής παύλα μανάρι....
Δεν είπα τίποτα... Απλα τον κοίταξα και φύγαμε κλείνοντας την μεγάλη, γυάλινη πόρτα του μαγαζιού.
- Όπα όπα Αλέξια
-Τι μωρέ;
- Νομίζεις δεν φαινόταν πόσο σε γούσταρε ο τύπος... Μαλακά πέθαινε για εσενα
- Το λεξιλόγιο.... ακούνε και άνθρωποι
-Τι άνθρωποι λες μωρή;
-Τίποτα τίποτα άστο
-Καλά ότι πεις
-Και που πάμε τώρα αν μπορώ να ρωτήσω;
- Θαλασσαααα!!
-Θάλασσα;;;;
-Ναιπ και λίγα τα λόγια σου γιατιιι
Δεν είπα κουβέντα.... Απλα σήκωσα το χέρι μου ψηλά δείχνοντας της πως παραιτούμαι και συνέχισα να τρώω το πεντανοστιμο παγωτό μου, που τελικά αποδείχτηκε καλή ιδέα. Περπατάμε αρκετή ώρα... Δεν ήξερα που πηγαίναμε, η Ζωή με καθοδηγουσε.... Φαινόταν κάπως απόμερα, μα και μυστήρια.... Περασαμε από πολλά μικρά δύσβατα μονοπάτια, μα άξιζε τον κόπο.... Τα θροϊσματα των φύλλων από το κρύο αεράκι ακούγονταν έντονα και αμέσως σου κινουσαν την προσοχή.... Η θάλασσα δεν είχε κανένα κοινό με το καλοκαίρι... Τα γαλαζοπράσινα νερά από μια ήρεμη γαλήνια θάλασσα τώρα θύμιζαν περισσότερο ένα φουρτουνιασμενο απέραντο ωκεανό ... Πάντως ένα ήταν το σίγουρο... Πώς ήταν μαγικη η παραλία σε συνδιασμο με την άγρια φύση που συνόδευε το αρκετά εντυπωσιακό τοπίο. Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου... Τα προβλήματα δεν υπήρχαν πλέον κολλημένα στον εγκέφαλο μου... Το μόνο που κυριαρχούσε ήταν η γαλήνη, και όμορφες σκέψεις κατακλειζαν το σώμα και το μυαλό μου....
-Δεν είναι πανέμορφα, με ρώτησε η Ζωή
-Ναι είναι, της απάντησα εγώ με ένα αχνό χαμόγελο.
Ο ουρανός σκοτείνιαζε όλο και περισσότερο και μικρά αστεράκια εμφανίζονταν δίνοντας τη δική τους ξεχωριστή πινελιά μέσα στο σκοτάδι.
-Θες να κοιμηθούμε εδώ, είπα χωρίς καν να το σκεφτώ, καθώς ήμουν μαγεμένη
-Ναι, απάντησε τότε μονολεκτικά η Ζωή
Άρχισα να τρέχω πλησιάζοντας την περιοχή, όπου τα κύματα εγλυφαν τη χρυσαφένιο άμμο. Ένιωθα μετά από πολύ καιρό ξεγνοιαστη, ελεύθερη... Και τότε το θυμήθηκα... Το τραγουδάκι μας... Ήμασταν 8.... Πλησίασα τη Ζωή
Α-Κι όταν θα μεγαλώσουμε
Ζ-Πάλι παιδιά θα νιώσουμε
Α-Και θα πλατσουριζουμε
Ζ-Το κύμα θα διασχιζουμε
Α-Και πάλι θα χορεύουμε
Ζ-Μ αγάπη θα παλεύουμε
Α-Και θ αγκαλιαζομαστε
Ζ-Τραγούδια θα σκαρφιζομαστε
Α-Ποτέ δε θα χωρίσουμε
Ζ-Μαζί θα συνεχίσουμε
Δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια και των δύο μας... Τότε ήταν τόσο ωραία... Όλα ήταν πιο όμορφα, πιο αθώα.... Ξαπλώσαμε στην άμμο και κρατώντας σφυχτα το χέρι ή μια της άλλης  κοιμηθηκαμε με τις καλύτερες παιδικές αναμνήσεις χαραγμενες έντονα στο μυαλό μας.........

⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫⚫
Γειά σας αγαπεςςς ❣️ Βόλτα με την κολλητούλα λοιπον💜🔥... Τι λέτε να συμβεί; Γουέλ γουι γουιλ λερν δις ιν δε νεξτ παρτ..... Μέχρι τότε να παιρνάτε καλα!!
Ντοντ φοργκετ του σμαιλ😉❤️😋
Vote and comment👍⭐