jack's pov
Ik vloog een beetje rond. Het was vroeg, ongeveer rond negen uur in de ochtend. De meeste kinderen waren al wel wakker, maar mochten nog niet naar buiten van hun ouders. Ook waren er geen volwassenen buiten of te gaan pesten. Ik verveelde me een beetje. Ik vloog een stukje verder en zag een schittering in mijn ooghoek. Ik ging er naar toe. Ik vond een blauw kristal met een klein handvat eraan. De bovenkant van het kristal was bervroren. Ik bekeek het en schudde er toen mee. Er verscheen een portaal. Ik keek er naar, ik wist niet wat ik ermee moest doen. Ik keek naar de stad achter me en besloot dat de kinderen wel even konden wachten en ging het portaal binnen. Ik kwam in een koningkrijk binnen. Ik vloog even rond en kwam erachter dat het Arendelle heette en dat het precies twaalf uur eerder of vroeger was dan waar ik vandaan kwam. Het was dus negen uur in de avond. Ik zag een kasteel en besloot daar naartoe te gaan. Ik keek door een van de eerste ramen die ik tegen kwam. Ik zag een slaapkamer van twee jonge meisjes. Een kwam uit haar bed en keek uit het raam. Ze leek blij. Ik keek achter me en zag het noorderlicht. Ik besloot binnen te komen. Ze konden me waarschijnlijk niet zien. Het meisje wat net wakker was geworden ging naar de andere. Zij leek wat ouder. De jongere noemde de oudere Elsa dus ik nam aan dat dat haar naam was. De kleine wilde spelen want de lucht was wakker. Elsa noemde het kleine meisje Anna, dus waarschijnlijk was dat haar naam. Anna wilde spelen, Elsa niet. Maar uiteindelijk wel want Anna zei:" Wil je een sneeuwpop maken?" Ze gingen de kamer uit. Ik volgde ze. Ze gingen een balzaal binnen. Daar ontdekte ik iets geweldigs. Elsa had ijskrachten. Ik keek hoe Elsa en Anna in de sneeuw, die Elsa had gemaakt, speelden. Ik kreeg zin om mee te doen, maar ergens ook niet. Ik wilde ze niet laten schrikken of verstoren. Maar het ging fout. Anna sprong van sneeuwberg naar sneeuwberg, maar was te snel voor Elsa. En Elsa raakte Anna met haar krachten. Hun ouders kwamen binnen en zochten een oplossing. De vader, die koning was dus laten we hem zo noemen, vond een oplossing. Ze gingen er van door. Ik volgde ze. Ze kwamen bij rare stenen. Ik snapte het niet totdat ze bewogen en veranderden in trollen. De oude trol geneesde Anna en liet haar vergeten dat Elsa magie had. Hij zei ook dat de krachten van Elsa gevaarlijk konden worden. Toen nam ik me voor om op Elsa te letten. Overdag in mijn wereld, in de nacht, die bij Elsa dag was, bij Elsa.
En zo was mijn leven, al was ik niet iedere dag bij Elsa.
