Hunting faceless - PRINCESS -

Regret

" The cost of not following your heart is spending the rest of your life wishing you had. "

Nerezza/Ellis pov.

" Lady " bati ni clarice Na agad nagtungo palapit sakin ng makababa ako ng hagdan.

" May lakad ka lady ? " Tinapunan ko agad ng matatalim Na tingin si carina. Alam nilang Di ko gusto Na pinapakialaman ako. " I'm sorry Po " she apologized, with her head a bit bow.

Malamig ang pakitungo ko sakanila dahil ayaw Kong mapalapit sakanila. Kahit Kay clarice Simula ng malaman ko Na may ginagawa siya Di ko alam ay di ko Rin siya pinagkatiwalaan.

Naka-leather sports attire ako cause I won't use a car, I'm going to ride a motorcycle.

Mabilis ko iyon pinaharurot, patungo sa dati naming bahay. Bahay Na naging kulungan para sakin. Ngunit mga alala ng samot sating emosyon with daddy ay naroon.

Napag-alaman ko Kay Nadia Na pinagbibili ang mansion ni Daddy. Kung sino ? Iyon lang Naman si Ang hari ng mga assassin ngayon.

I still don't get it, wala siyang karapatang ipagbili ang ari-arian Na Hindi kanya o maging may share sa property Na iniwan ni Daddy.

Naiinis ako sa kanya, nagkamali ako ng pagkaakala sakanya noon. The grip of my hand was turning into tight and hard because of the hatred.

Pumasok ako sa loob, ang dating makulay ay ngayon naging walang kabuhay-buhay Na tahanan.

Tumataas Na ang mga Damo. Mga dahon na nahuhulog Mula sa Puno. Mga kagamitan Na nakacover ng puting tela.

Malinaw sa memorya ko kung ano ang kadalasan Na ginagawa ni Daddy dito sa living area. I'd never seen him to free himself to relax on couch lagi siyang nakatayo at nakatelebabad sa kanyang cellphone.

Magkasama kami but he never tried to talk to me dahil sa other business niya. But, Everytime n pinaplano kong umalis ay pinipigilan ako ni Daddy.

Gusto niya lagi akong nakikita. Madalas na pinagtatalunan Namin ang bagay Na iyon dahil feeling ko ay Isa pa Rin akong matang kailangan protektahan ng mga Oras Na iyon.

I was upset. Pero huli Na ng marealized ko kung bakit ginagawa ni Daddy ang lahat ng iyon.

I can't help myself but to cry. Dahil Hanggang ngayon ay di ko pa Rin matanggap Na wala Na siya.

Hanggang ngayon ang sakit pa Rin isiping makita ang huling hininga niya sa harap ko.

At sa huli, sa huling pagkakataon ay ako pa Rin ang inaalala niya. Ang munting hikbi ay namuo Na sa puso ko.

Tinanggal ko ang mask Na suot ko. Dahil kahit sandali ay maramdaman ko ang presence ni Daddy sa mga alala naming dalawa.

Humahagolhol Na ang loob ko sa lungkot ngunit pinipigilan ko iyong ilabas. Hindi ako makakapayag Na ibenta sa iba ang bahay Na pinaghirapan ni Daddy. Hinding Hindi ako makakapayag.

Pinunasan ko ang mga luha Na tumulo at sinuot ang mask. Kailangang mapasakit ulit ito.

Lumingon ako sa gawi ng double door ng laking gulat Kong may taong kanina pa nakatitig sakin, ng Di ko man lang naramdaman ang kanyang presensiya.

" Done checking ? " Ani niyang nakaseryuso.

Agad ako nag-iwas ng tingin, nakaramdam din ako ng pangamba Na baka Nakita niya na kung sino ako.