BÖLÜM 6 "YUMRUK"

81 10 112
                                    

Bölüm Şarkısı: Beyoncé-Halo

BÖLÜM 6: "YUMRUK"

"Beni polislerden kaçırıp peşime adam takılmasına sebep oldun ve şimdi öylece bırakmayı mı planlıyorsun yani? Sen bu musun, Kordemir?"

Yankı ve Buğra bakışlarını hızla üzerime çevirdiklerinde toplanan yaşların etkisiyle batan gözlerimi tutmak için hafifçe yutkundum.

"Sen yine mi kapı dinledin?"

Kontrolümden bağımsızca kaşlarım çatıldı.

"Önemi var mı?" Sesim tahmin ettiğimden sert çıkmıştı.

"Tüm bunları başlattığımda amacım yirmi yaşındaki bir kız çocuğuna psikolojik zarar vermek değildi. İşlerin kontrolümden çıktığını hissediyorum."

Yavaş hareketlerle salonun ortasına adımladım. Bu şekilde beni bırakırsa olacakların farkında mıydı?

"Hah, amacı psikolojik zarar vermek değilmiş. Daha gördüğüm şeyler yüzünden geceleri uyuyamazken bir de a hâle benim getirdiğim düşünüldüğünden alnımda katil damgasıyla dolaşıyorum, psikolojik zarar vermeme anlayışın bu mu senin?"

Polislere ifade vermeme izin vermeyerek beni tehlikeye sokmuş, üstüme peşime adamların takılmasını sağlamıştı. Buradan ayrılırsam nefes bile alamadan ya tutuklanacak ya da kaçırılacaktım. Daha tehlikeli birileri tarafından. Derin bir nefes aldım ve tekrardan konuşmaya başladım.

"Ne yani, işler kontrolünden çıktı diye hayatımı tehlikeye mi sokacaksın? Sözlerin bu kadar iki paralık mı senin?"

Dizlerine bastırarak ayağa kalktı ve üzerime doğru yürümeye başladı. Buğra soluk bakışlarla bizi izliyordu. Yankı yaklaştıkça geriliyor, duvara yaklaşıyordum.

"Filmlerde gördüğün o melek adamlardan olmayabilirim ama benim de bir vicdanım var." dedi sırtım duvara çarptığında. Sesinin tonunda karanlık dolanıyordu.

"Eğer istediğin şey tüm bu durumlardan korunup burada kalmaksa, seni engelleyen yok. Ama gitmek istersen yine engellemeyeceğim. Fakat bir ilgin olduğun ortaya çıkarsa anında kendini burada bulursun. Bağlanmış bir şekilde."

Üzerinde birer gemi yüzdürebilecek mavilikteki gözlerine baktım. İfadesi sert, ses tonu kesindi.

"B-ben bilmiyorum." dedim iki elimle saç diplerimi kavrarken. "Böyle bir hayat yaşamak istemiyorum ama buradan gidersem yine yaşayamayacağım."

Göz yaşlarım artık gözümü terkediyordu. Hiçbir zaman şu son haftalarda ağladığım kadar ağlak bir kız olmamıştım. Çoğu zaman ağlayamazdım bile ama bu adam sanki küçük bir kız çocuğuymuşum gibi hissettiriyordu ve tüm hislerimi göz yaşlarımla mühürlememe sebep oluyordu. Beni savunmasız bırakıyordu.

"Anlaşılan o ki kimin yanında ölmek istediğini seçmen gerekecek."

Dudakları kulağımın hemen yanına gelmiş, bu sözleri bir fısıltıyla zihnime üflemişti ve gözlerimi kapatarak soluklandığımda kelimeler o anda asılı kalmış, zamanda bir kare daha ilerlemiştik.

"Selinay'ı bulduğum hâli gözümün önünden gitmiyor." Bakışlarımı gözlerine çıkardım. "Onu o hâle getirenleri bulmak istiyorum."

"O hâlde Tilki," dedi geri çekilirken. "Nerede öleceğine karar vermiş oldun."

SOĞUK BEDENHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin