The Unwanted Woman

Chapter 2

SCARLETTE'S POV

"MA'AM, next meeting niyo po is in 1 hour with Mr.Dizon." Gosh. Another meeting. This day is so tiring, ang dami kong paper works and meetings. Well mas okay na 'yon kesa naman yung wala diba? I almost forgot to eat kaya nga after kong marinig na mamaya pa yung next meeting ko, naisipan ko munang lumabas para kumain.

I held my phone and my purse and went down to the parking lot. Para lang akong super model na tumatakbo sa mga paparazzi. That's why when I got into the restaurant pinagtitinginan ako. I am wearing a pink fitted tube dress na kumikintab na pinatungan ko ng cardigan at black stilettos. I can wear whatever I want anyways. I'm the boss.

I ordered something and called Alexander but he's not picking it up. I was wondering kung nakakain na ba siya. I'm sure he is as busy as me.

Ngayon ko lang na realize, kahit gaano ko pa piliting baguhin ang sarili ko para maging katulad niya wala din akong mapapala kasi hindi naman ako siya. Siguro mamahalin din ako ni Alexander pag naging ako si... Wait , why am I even thinking things like this? I should continue chasing him. Nararamdaman ko malapit niya na din akong mahalin.

Hindi ko napansin na nakatapos na pala akong kumain. Masyado akong lutang. Pagod na pagod talaga ako. Maybe I should spend the night on Alexander's pad? I think it would be good kung makakatabi ko siya matulog.

I AM on my way home and it's already 7 pm. I'm sure nasa bahay na yon. Itutuloy ko pa din 'yung plano kong doon na matulog. Dumaan muna ako sa restaurant para bumili ng dinner in case na hindi pa siya kumakain.

"Hi." May ngiti sa labing pumasok ako sa unit niya at binati siya ng masigla.

"What the hell are you doing here? Di naman kita pinapapunta." He's not even looking at me habang sinasabi niya iyon. Mukhang wrong timing yata ako.

"Oo nga pero, masama bang bisistahin ang boyfriend ko?"

"Boyfriend? You have the guts to say that huh? After what you did?" He looked at me sharply, kailangan ba talagang laging hard sakin? Pinagsisisihan ko naman, yung nangyari eh, but why won't helisten to me?!

"Alexander, hanggang ngayon ba, hindi mo pa din nakakalimutan? Hiniling niya 'yon. Kailan mo ba ako pakikinggan?" Buong pagsusumamo kong ani sa kanya.

"You shoud've done the right thing." Sumulyap siya sakin at umismid.

"Please, ayoko makipag away." Pagod ako at gusto ko lang siyang makatabi matulog. Gusto ko ang comfort na nakukuha ko kapag magkadikit ang katawan namin, not in a dirty way.

"Then leave me alone. I'm busy." Patuloy lang siya sa pag ta type sa kanyang laptop.

I just sighed and went to the kitchen. For me, he's my boyfriend, actually pinipilit ko iyong bagay na 'yon. Sabihin nang makapal ang mukha ko, pero iyon ang alam ng mga kaibigan at business partners namin. Hindi naman niya kino- confirm o dine- deny eh. Malamang ay dahil din sa business.

Bumalik ako sa kwarto niya para tanungin siya kung kumain na ba siya.

"Kumain ka na ba?" Marahang tanong ko.

"Nawalan na ko ng gana. Dumating ka pa kasi eh!" Sanay na akong palaging nasisigawan. Pinilit ko pa ding ngumiti kahit na medyo masakit na.

"You shoud eat. I brought food."

"Tss."

Isinara na niya yung laptop niya, siguro gutom talaga siya. Sinabi niya lang iyon para saktan ako. I'm a tough woman but sometimes, I just wanna be alone for a minute and cry my heart out.

"What is this shit? You know I can't eat red meat." Hindi ko talaga maintindihan kung bakit kailangang laging pagalit siya kung kausapin ako.

"I'm sorry, nawala kasi sa isip ko. Magluluto na lang ako." Nagmamadali akong ligpitin ang mga nakahain sa lamesa nang higitin niya ako.

"No. I want you to do something else. Let me fuck you. That's more better."

Again.

Wala na ba talaga akong papel dito kundi iyon? Every time we're doing that, wala akong nararamdaman kahit kaunting gentleness. He never treated me like the way he treat my bestfriend. How I wish I was her.

"Wait. Can you spare me just for tonight? I'm tired." He's so agressive and I think I can't have sex tonight. Feeling ko mahihimatay ako. Pagod talaga ako.

"Why? I thought you said you're my girlfriend? It's your responsibility." He smirked at me.

"I know, pero please naman. Pagod ako eh." Pakiusap ko pa.

"Don't care." Aniya.

And he started kissing my body again. I guess I can't do anything. Ako lang din ang masasaktan kapag lumaban ako. Malakas siya eh. Ang payat payat ko and knowing him, hindi siya magpapapigil.

HE IS thrusting so hard inside me and it really hurts like hell. It's our third time doing this tonight. Hindi ko na alam kung gaano na katagal na oras ang iginugol namin sa silid na 'to.

"Shit here I come. Take this bitch." Isang madiing galaw at nakaramdam mainit at malapot na likido sa loob ko. Ang sakit. Physically and emotionally. Ang sakit sakit.

Gusto ko nang matulog. Umalis na siya sa ibabaw ko at humiga sa kama covering himself with the sheets. I closed my eyes beause I really wanna sleep.

"Don't sleep yet. Linisin mo muna yung living room and then go back to your pad. I don't wanna see your face pagkagising ko bukas. Baka masira lang ang araw ko."

Sumasakit ang lalamunan ko kakapigil sa mga luha ko. As much as possible ayokong umiyak sa harap niya. Gusto kong makita niya na kaya ko. Kahit ani kakayanin ko para makuha siya.

"Ano pang ginagawa mo? Kilos na. I'm done with you." Pumalakpak pa siya na para akong isang katulong na kaylangang gumalaw ng mabilis.

Tumayo na ako at isa isang pinulot ang mga damit ko sa sahig. Yes, ganon na lang iyon, after using me. Paalisin niya na lang ako. Pero minsan, natutulog pa din ako sa kama niya, hindi niya nga lang alam, dahil bago pa siya gumising, tumatayo na ako at lumilipat sa unit ko.

Lucia, help me please?