Marvel ile hayal et

SEN DE BENİ BIRAKMA ( Part 3 FİNAL )

Peter'ın ağzından

Geri dönüp Y/N ile konuşmalıyım. Olanları anlatıp bir suçum olmadığın kanıtlamak zorundayım...

Y/N'nin ağzından

Kapının çalma sesiyle yatağımdan doğruldum ve en iyi arkadaşım olması umuduyla kapıyı açtım. Ama karşımda Peter'ı bulmayı beklemiyordum. O an pek alakalı değil ama yine de Y/B/F/N yi düşünmeden edemedim. Daha önce hiç akşam gelmemezlik yapmamıştı. Yeğen mi geliyor acaba? Hadi hayırlısı...

Y/N: Neden geldin?
PETER: Sana olanları anlatmam lazım. Bir kerecik anlatmama izin ver ne olur. Bize saçma sapan bir şey için bunu yapma...
Y/N: Konuşmak istemiyorum.
PETER: Sadece 5 dakika. Sana yemin ediyorum inanmazsan 5. dakika nın sonunda evinden defolup giderim. Sadece dinle beni.
Y/N: Geç içeri.

Peter'ın yüzü bir anda aydınlanır ve içeri girer. Salonda bir koltuğa oturur.
Y/N: Süren başladı.
PETER: Y/N, Teyzem dışında bütün ailemin öldüğünü biliyorsun. Ben de o güne kadar öyle sanıyordum. Bana bir mektup geldi... Anne ve babam 18 ime bastığımda yollanması için talimat vermiş. İçinde bir kız kardeşim olduğu yazıyordu. O gün sarıldığım kız benim kardeşimdir. Onun için eve bıraktım onu ve hemen yanına geldim...
Y/N: B-ben... Ne diyeceğimi bilmiyorum. B-ben çok özür dilerim, öyle olduğu aklımın ucundan geçmedi.
PETER: Önemli değil. Aynısı senin başına gelse ben de öyle zannederdim. Ne olursa olsun bir daha bana gerçeği sormadan böyle kararlar verme lütfen. Sen benim tek ailemsin. Kardeşim yokken yanımda sen vardın. Şimdi de olmanı ve hayatımın sonuna kadar yanımda olmanı istiyorum.
Y/N: O-o imkansız.
PETER: Nasıl yani?!
Y/N: Hayır öyle değil... Yani istemediğimden değil.
PETER: ??
Y/N: Ben kanserim ve tedavim gün geçtikçe kötüye gidiyor. Bunu sana böyle söylemek istemezdim... Ama bil ki sayılı günlerim kaldı... Ben- ben öldüğümde sakın üzülme tamam mı? Ben diğer taraftan hep seni izliyor olacağım...
PETER: Y/N, sakın bir daha böyle şeyler söyleme. İyileşeceksin tamam mı? Ah, keşke bana daha önceden söyleseydin...
Y/N: Nasıl söylerim bilemedim.
derken ağlamaya başladım.
PETER: Şşşşşş.
Diyerek bana sarıldı. O akşam benimle kaldı. ( KESİN TEYZE OLUYORUM 2 GECE OLDU YUH ARTIK) ama yeğenimi göremeyecek olmak üzdü. Daha benim de çocuğum olacaktı ve çocuklarımıza BFF tişörtleri giydirecektik. Neyse... ağlamayacağım...Peter'ın kollarında uyudum. Son nefeslerimi onun kollarında verirken çok mutluydum. Sevdiğimin yanında ölmüştüm. Son nefesimi verirken bile yanımda olduğu için yüzümde onu ilk gördüğümdeki gibi masum bir gülümseme vardı. Elveda hayat, elveda Peter... Seni seviyorum.

/////////////
Ayyyyy bunu yazdığım İÇİN kendimi iğrenç hissettim... Kızmayın banaaaa...