ანნის თვალთახედვით:
თავს ვწყევლიდი და თან ჩემს პირდაპირ მდგომ ჯონგინს ვუყურებდი...
ის ოდნავ შეწუხებული და გაოგნებული გამომეტყველებით მიყურებდა.
ცოტა ხანში მის უკან მომო და ბექიონი გამოჩნდნენ , რომლებსაც ლეი მოჰყვებოდათ.
უხერხულად გავსწორდი და გვედზე გავიხედე.
ჯონგინმა ჩემთან ახლოს მოსწია თავი და ჩამჩურჩულა.
-ეგრე უხერხულად ნუ ხარ, არ ინერვიულო არაფერს გკითხავ შენს ცოტახნის წინანდელ წამოძახილზე.-გამიღიმა და საწყის მდგომრეობას დაუბრუნდა.
ღმერთო ჩემო, ეს ადამიანი ანგელოზია!
ლეი, ბექი და აამმმ რავიცი ვინმე სხვაა ნამდვილად გამამეორებინებდა ამ სიტყვებს.....
-ეიი ანნი მალე შედი სახლში და ნივთები ჩაალაგე.
-რა?
-დაიცა , მეც შემოვალ.
-რატომ უნდა ჩავალგო რამე?
-ლაშქრობაზე წასვლა არ გინდა?
-მომო!!!
-რა გინდა? მკითხე და გიპასუხე!
-სერიოზულად?
მომომ თვალები გადაატრიალა და მაჯაში ხელი ჩამავლო.
-ბიჭებო ორი წუთით დამელოდეთ.-დაუყვირა მის ზურგს უკკან მდგომ სხეულებს და სახლში შემათრია.
-მოკლედ gurl მე , შენ და ექსოს წევრები მივდივართ ლაშქრობაში!!
-რა? იქ რა მინდა? კაი რააა!!
-მოკეტე!!! ხო მართლა , დედა სახლშია?
-კი??
ისევ გადაატრიალა თვალები და მისი მშობლების ოთახში შეიხედა.
