უფრო ძლიერად მიმიხუტა და ჩურჩულით ჩაილაპარაკა.
-არ მინდა, რომ შენც დაგკარო...
***
-უკან როდის ბრუნდები?
-ზეგ ან მაზეგ უკვე ჩემს ახალ სახლშო დაგპატიჟეებთ.
-ანიი,, ანუუ დედაშენმა ასე ადვილად დაგთმო?
-როგორც კი ქაი ვუსხსენე დაუფიქრებლად დამთანხმდა , ჰო იცი როგორია, უნდა ვინმე წარმატებულს გამაყოლოს ცოლადდ.
-მერე რაღა გინდა? მაგაზე უკეთესს ვის ნახავს!
-კაი , კაი მომო წავედი უნდა ჩავლაგდე.
-კაი მიდი.
ანიმ ტელეფონი დაკიდა, შემდეგ ტანსაცმლის გროვას მიუბრუნდა.
როგორც იქნა დაიწყო ჩაბარგება, რომ დედამისმა დაუძახა.
-ანიი , ბორაჰი მოვიდაა!მალე გამოდი გოგო ყავა გაგვიკეთე.
-ახლავეე!
*ესღა მაკლდა*
გოგონა ოთახიდან გავიდა და სამზარეულოში შევიდა.
-ვაიმეე ანი ეს შენ ხარ? რამხელა გაზრდილხარ გოგოო, როგორ გალამაზებულხარ, მოდი გვერდზე მომიჯექი შენნაირ გოგოს კაი ბიჭი უნდა გაგირიგო.
-ბორაჰ არ გინდა, უკვე ჰყავს საქმრო.
„სარძლომ“ თავში ხელი შემოირტყა და ყავის მოდუღება დაიწყო.
-მოდი დედიკო , არ გვინდა ყავა, შენი და ჯონგინის ამბები მოგვიყევი.
-მალე მოდუღდება, ბარემ გავაკეთებ და მერე სულ თქვენი ვიქნები-მობეზრებულად გააქნია თავი და ჭიქებში ყავის ჩაყრა დაიწყო.
-გოგო , თურმე შენი კარისმეზობლის ბიჭს ცოლი მოუყვანია.
