ჯონგინის თვალთახედვით.
-როგორც შენ გინდა!!!! მიყვარხარ...
ეს რომ მივაძახე დავინახე როგორ აუსწრაფა სიარულს.
მის ამ მოქმედებაზე გამეცინა.
რის შემდეგაც სასტუმროსკენ გავემართე.
***
-ბექიონ!! მოდი აქ!
გატენილი პირით შემომხედა და მზერით მანიშნა, „ამსიამოვნებას ნუ მომაკლებო“.
-კარგიი, რო მორჩები ჩემს ნომერში ამოდი.
მივაძახე და ოთახისკენ დავიძარი.
***
ანნის თვალთახედვით.
როგორც კი მომომას სახლში მივედი ეგრევე ყვირილი დავიწყე.
-მომოოოო! რა ჩავიცვა? მალეე ამარჩევინე!
-რა გაღრიალებს გოგო! რა ხდება? სად აპირებ წასვლას?
-ჯონგინმაა!!!! მან....მანნ პაემანზე დამპატიჟააა!!!
მომოს ტელეფონი ხელიდან გაუვარდა.
-ეს! ხომ! შესანიშმავია!!!!!
დაიყვირა და შემომეხვია.
-ახლავე წამოდი! მე ვიცი რაც უნდა ჩაიცვა!
მაჯაში ხელი ჩამჭიდა და თავისი ოთახისკენ გამაქანა.
***
ჯონგინის თვალთახედვით.
ბექინმა დიდხანს არ მალოდინა და სადღაც 15-20 წუთში ოთახში შემოვიდა.
-აბა გადამიშალე გული.
-როგორც ყოველთვის ანის გამო დაგიძახე..
-ახლა რაღა დააშავე?
-შემთხვევით....*ჩახველება*...ანი პაემანზე დავპატიჟე.
-რაა??? მართლა? ვაიმე....ჯონგინ...ვაუ...უბრალოდ ბრავო..-ტაში შემოკრა და ჩემს გვერდით ჩამოჯდა.-სად აპირებ მის წაყვანას?
-ვაპ...
-მე ვიცი! იმ რესტორანში წაიყვანე სადაც დღეს ლეის მომო მიჰყავს!
