Varsja e diamantit

XII - Makina

*Serena*

Pas ngjarjes ne kuzhine me Lilianen, per te cilen me vjen pakez keq(edhe pse e meritonte dhe nga njera ane me behet qejfi,hehe)pasi me kapen nervat e momentit, te cilat nuk munda t'i kontrolloj dhe per kete gje me vjen inat, Massimo me coi tek dhoma e ndenjes ku po qendronin te gjithe ata qe ishin me pare ne kuzhine.

Sapo hyme ne te gjithe nderprene bisedat dhe kthyen koken nga ne.
Ne fillim u ndjeva pak ne siklet, pasi po me veshtronin ngultazi me nje buzeqeshje te stermadhe.

"Pra, ti duhet te jesh e famshmja Serena, apo jo? Une jam Ana.Gezohem qe po te takoj!"

"Gjithashtu! Nuk dua te tregohem e pasjellshme apo te fus hundet ne punet tuaja, por a mund te me thoni pse jeni kaq te kenaqur per ate c'ka i bera Lilianes?"

"Te kenaqur eshte pak, ne jemi ne qiell te shtate,hahah!"tha nje nga vajzat dhe me perqafoi.

"Oh, me fal une jam Bianca."

"Gezohem!"

"Njerez pse nuk prezantoheni tek Serena?"tha Massimo i cili iku, pasi mori nje telefonate,nderkohe buzeqeshjet ne fytyrat e tyre u zmadhuan.

"Hej, ckemi une jam Marina dhe ky eshte vellai im binjak Marino."foli Marina e para.

"Ckemi! Ku ke mesuar te rrahesh njerez ashtu?"tha Marino.

"Oh, umm...te jesh me i sakte...eshte vetembrojtje dhe nuk kam mesuar askund, eshte thjesht...refleks."

"Sa super! Kenaqesi qe u takuam. Duam te te takojme me shpesh!"tha Marina dhe me dha nje perqafim.

"Po, do ishte e papare te te shihnim perseri ne aksion, haha.Seriozisht, do na e kishte enda te te takonim perseri."tha Marino dhe shkundem duart.

"Me kenaqesi!"u thashe dhe me pas nje vajze tjeter erdhi e me foli.

"Pershendetje, une jam Amara.Me fal per binjaket, jane shume te lumtur per ate c'ka ndodhi ne kuzhine.E meqe ra fjala, je e papare. E di qe duket shume cuditshem te te pergezojne per dicka te tille, ama nje gje si kjo nuk kishte ndodhur kurre."

"Gezohem Amara.Epo nuk e di c'te them, por dua te te pyes perse jeni kaq te lumtur?"

"Akoma nuk e kuptove?Liliana!"foli Ana.

"Umm...kete e kuptova, por arsyen, jo."

"Liliana i vardisej vellait tone gjate gjithe kohes dhe nuk e linte te qete. Edhe Massimo nuk e toleron shume, por eshte i detyruar ta duroj pakez, per shkak se babai i saj i shpetoi jeten Massimos kur ishte i vogel."

"Pse, cfare ndodhi?"e dija qe po i fusja hundet ca si shume, por kuriozitetit nuk ke c'ti besh. Si thote ajo shprehja: Kurioziteti e vrau macen!

"Kete duhet te ta tregoje vete Massimo. Nuk eshte vendi yne per te folur."

"E kuptoj, nuk dua qe futem ne punet tuaja."

"Atehere, te bejme nje permbledhje. Massimo eshte femija i pare, me pas jam une,Ana,Amara,binjaket me 1 minute diference Marina nga Marino dhe Bianca."tha Sofia

"Kenaqesi qe ju takova te gjitheve."

"Kenaqesia eshte e jona dhe je e mirepritur ne shtepine tone sa here te duash.Te lutem na thuaj qe do te vish, apo jo?"tha Bianca.

"Dakort njerz, boll e bezdiset.Sofia keni ende pune?"

"Uh...sa shkoi ora?8:30!Mos ndoshta je vone per ne ndonje vend? Nese po nuk eshte e nevojshme te qendrosh, projektet mund te presin."tha Sofia

"Jo, asapak.Do me pelqente t'i mbaronim.Nuk kam asnje plan dhe nuk kam njeri qe me pret ne shtepi, prandaj nuk kam pse nxitoj."

"C'projekte?"pyeti Bianca.