Varsja e diamantit

XXI - Garazhdi

*Francesko*

Massimo me la Markun nen kujdes e ai ishte pa ndjenja dhe i plagosur ne parakrah.

Ilaci qe me hodhi Aroni ne plage, po me digjte si dreqi. Nuk besoja te zgjoheshe, prandaj ika tek burimi i ujit aty prane qe ta laja.

Mbarova pune e u ktheva ne makine, vetem qe te gjeja Markun zgjuar dhe me nje arme ne dore.

'Dreqin, po si e mori nje arme ai?'po mendoja me vete.

"Pra, ti je Francesko, apo jo? Kam degjuar shume fjale per ty, nje nder to ishte se, së shpejti do behesh baba."

"Nuk eshte pune per ty."

"Oh, po ja qe eshte!"

Po e shikoja tere nerva dhe nuk po e ndieja dhimbjen e plages.

Nderkohe qe ai trapi llomotiste gjera pa lidhje, po shikoja me kujdes armen ne doren e tij.

Ai eshte trap! Arma qe ka ne dore eshte bosh. Ate e harxhova une, perpara se te vinte Massimo.

Per nje moment do t'ia plasja se qeshuri, por kur permendi gruan dhe vajzn time:

"Nga forma e barkut te Helenës, parashikimi im mund te jete i sakte. Eshte vajze apo jo? Si do i'a vini emrin?..."

"Mos e permend emrin gruas sime dhe  vajzen time! Ose do pendohesh per cdo gje."

"Ashtu? Pa he njehere! Me trego, c'di te besh!"

Kur ishim vetem nje hap larg nga njeri tjetri, ai drejtoi armen nga une, por une i'a mora nga dora dhe e godita me fundin e saj prapa koke, ku i doli gjak. Jo aq shume sa nje e care me thike, por as pak nuk mund te thuhet.

U perpoqa te ngrija e ti pushoja gjakun qe i rridhte, por perfundova duke u vrare vete. Qepja qe me beri Aroni me duket se u keput dhe tani plaga ne shpatull po me digjjte si hithër.

Po rridhte shume gjak nga plaga dhe po fillonte te me merreshin mendte.

Degjoj hapa tek dera. Nese ky eshte fundi im, do te me mbetet peng ne shpirt vajza dhe Helena.

Bie ne toke dhe nuk mbaj me mend asgje, pervec se degjoj Lucan dhe Angelon tek me therrasin:

"Francesko,Frances.."

*Massimo*

Djemte me ndihmuan per tek garazhi, ku gjetem Franceskon te shtrire e te gjakosur.Ne dore mbante nje arme. Te njejten arme qe kishte perpara se ta merrja une e ta coja tek Aroni.

Markut po i rridhte gjak nga mbrapa koke.

"Urgjentisht merr Aronin!"urdherova une.

Angelo u nis si shigjete dhe per me pak se dy minuta ai erdhi se bashku me Aronin.

"Ky djalosh ka vetem nje te gervishtur, asgje qe nuk sherohet."tha per Markun.

"Francesko po humb gjak. Qepja qe do t'i bej tani do ta mbaj, por sapo te arrijme ne shtepi, dikush duhet te dhuroje gjak, me pas ai nuk duhet te ngrihet nga shtrati per me shume se nje muaj. Tani Massimo e ke radhen ti." Francesko ishte ne gjendje serioze, prandaj nuk mund te humbja kohe sa te mjekohesha une.

"Mua do te me mjekosh ne makine, ndersa tani duhet te nisemi sa me shpejt."

Makina jone ishte e fundit qe u nis, pasi te tjereve u dhash urdher te niseshin pa mua.

Gjate rruges Aron e mjekoi plagen time, por ajo dreq te dhimbte aq shume sa nuk mund ta imagjinoje.

"Duro edhe pak Massimo. Edhe nje lidhje dhe mbarova."