Pershendetje, tokesor! Kjo eshte historia ime e pare dhe nuk e kam idene fare se ça do nxjerr nga kjo. Gjithsesi, vendosa te shkruaj sepse shkolla ka mbaruar, eshte vere dhe kam shume kohe te lire [ plus @isaaaabela e cila me date 23.06.2018 e shtun...
Ai nuk shihte me. Syte i ishin erresuar me urrejtje. Cdo gje qe i dilte perpara i shkaterroi. Cdo gje e beri cope e çike dhe duart i kishte shume te gjakosura. Bertiti me sa kishte ne koke dhe nuk po qetesohej.
Vazhdonte te merrte cdo gje qe shihte dhe e coptonte, bertiste si nje njeri i cmendur.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ne ate moment telefoni i tij ra. Ishte gati ta hidhte dhe ate, por pa se ishte numer i panjohur. Njera mendje i thoshte ta hidhte, nuk i hynte ne pune, por po sikur te ishte....
Hapi trlefonin dhe :
"Përshëndetje kushëri!"
"TU, FOTTUTAMENTE FIGLIO DI PUTTANA! DOV'È LEI?"
(Ti bir bushtre! Ku është ajo?)
Calmati cugino! Lei è al sicuro. Non le succederà niente ... per ora.
(Qetesohu kusheri. Ajo eshte e sigurte. Nuk do t'i ndodhe asgje...per tani.)
"Tisfido a toccarlae farò che passi il resto della tua vita in pura sofferenza!"
(Bej prove e preke dhe do te bej qe ta kalosh pjesen tjeter te jetes ne agoni te plote!)
"Nuk je ne pozite te me besh kercenime kushëri."
"KU ESHTE AJO?"
"LORENZOO...!"
E mbylli telefonin.
Ne nerva e siper Massimo e kapi telefonin dhe e hodhi ne anen tjeter te dhomes me sa fuqi kishte.
Iku nga aty dhe hipi ne makine. Menjehere shkoi ne shtepi.
"Figlio, c'u ke bere duarve?"pyeti Maria e shqetesuar.
"Nuk kam gje."tha prere.
Ai u nis menjehere per tek Aroni.
Pas tij menjehere hyri Stefano.
"C'ndodhi?"pyeti Stefano
"Lorenzo..."tha Massimo tere inat.
Stefano menjehere beri nje telefonate dhe dha urdher te fillonin kerkimet per Gabrielin.
"C'tjeter do te bej?"
"Do ikim te kerkojme vete."
"Po iki te bej gati makinat."
"Ose..." Massimo ishte i menduar per disa momente, por me pas foli:
