Varsja e diamantit

XLVII - Dolen

*Serena*

"MASSIMO?"

"Shhh. Une jam." M'u pergjigj duke buzeqeshur.

Akoma nuk po arrija ta besoja. Massimo eshte ketu. Per mua.

"Perendeshe, tani duhet te me degjosh me shume kujdes dhe te veprosh pa rene. ne sy."

Tunda koken ne shenje pohimi dhe po prisja te fliste.

"Ashtu si ne ballon e fundit, maskat jane ajo qe na dallon nga te tjeret, pra kudo qe te shohesh masken time, eshte pjese e familjes."

Nderkohe qe ai fliste po pikasja maskat dhe po hamendesoja kush ishin. Nga nje shikim arrita te pikasja Amadeusin, Franceskon, Anxhelon, Octavius, dhe...Luca.

"Nje pjese e djemve jane te fokusuar vetem tek ti, ndersa pjesa tjeter te shperndare. Pasi Alonso te zbrese nga shkallet ti do te shkosh menjehere tek Anxhelo. Nga aty do te largohesh dhe do niseni per tek shtepia."

"Po ti?"nuk mund te rrija pa pyetur. Ai erdhi deri ketu, ne shtepine e armikut, per te me shpetuar mua dhe tani do te qendroj pas?

"Do jem pas teje. Sapo te dalesh nga ketu, do jem duke te te pritur jashte makine."

Me zor po rrija pa iu hedhur ne qafe dhe pa e puthur. Isha shume e lumtur, por pastaj...

"Cfare ke perendeshe?"

"Mund...te me ndihmosh dhe me dicka tjeter?"

"Cfare te duash."

"Mund te ndihmosh te shpetosh dhe dike tjeter. I kam dhene fjalen per ta ndihmuar."

Massimo nuk u pergjigj ne moment, por me pas foli:

"Ne rregull. Nese e merr tani, mund t'i them Angelos ta marre perpara teje. Ajo do te shkoje tek shtepia perpara nesh aty ku po na presin te gjithe."

Eshte kaq i mire. Nuk mund te gjesh ndokend tjeter si Massimo. Mendoj se...

"Perendeshe, behu gati nga casti ne cast."

Dola nga mendimet e mia dhe avash avash u largova nga Massimo, nderkohe qe ai po largohej nga ana tjeter.

Shkova menjehere poshte, ne kuzhine, aty ku po shpresoja te gjeja Isabelen.

Isha me fat. Kuzhina ishte bosh, pervec saj.

"Isabela!"

"Serena? C'po ben ketu?"

"Eja! Tani!"

"Ku?"

U afrova dhe i thash me peshperime:
"Te ikim nga ketu."

Ajo hapi syte me mosbesim. Buzeqeshi dhe me perqafoi.

"Faleminderit!"

Dhe ashtu te kapura prej dore u nisem per lart.

Burri i pare qe pash ishte me masken Moretti. Ishte Angelo.

"Ketej. Serena ik prane shkalleve. Ndersa shoqja jote pas meje. Sillu sikur po vjen te me sherbesh dhe mos bjer ne sy."

Shtrenguam duart dhe nje here perpara se te ndaheshim.

Isabela me humbi nga syte, kur nje pale krahe me rrethuan belin.

"Cara bambola, credo che ti ho detto di non parlare con nessuno."

(E dashur kukull, mendoj se te thash te mos flisje me askend.)

"Lorenzo. Me lesho."

"Perse kaq e ngrysur kukull? Nuk u gezove qe e pe Massimon?"

Zemra me ndaloi per nje cast. Ku e mori vesh?