Pershendetje, tokesor! Kjo eshte historia ime e pare dhe nuk e kam idene fare se ça do nxjerr nga kjo. Gjithsesi, vendosa te shkruaj sepse shkolla ka mbaruar, eshte vere dhe kam shume kohe te lire [ plus @isaaaabela e cila me date 23.06.2018 e shtun...
Ne fillim pash Massimon me sy mosbesues dhe me pas dola menjehere jashte.
Dera e dhomes se Biances ishte e hapur dhe shume zera njerezish degjoheshin:
"Bianca je mire?" "Bianca si ndihesh?" "Ke nevoje per ndonje gje?" "Kur erdhe?" "Si erdhe?" "Oh, Bianca sa na ka marre malli!"
Hyra ne dhome dhe gjeta te gjithe familjen rreth Biances.
"Jam mire, mos u shqetesoni. Nuk me bene gje."
"Oh, Bianca te lutem me fal!"po qante Marina nen kembet e Biances.
"Nuk kam c'te fal. Ti nuk bere asgje."
"Jo, jo! Eshte faji im qe ty te rrembyen."
"Nuk ke faj. Nga ta dije ti se do te me rrembenin?"
"Te pakten do isha aty duke u perpjekur, por ne vend te kesaj, ndenja shtrire ne shtrat si egoiste qe jam."vazhdonte te ngasherehej Marina.
Bianca u ul ne lartesine e Mariens dhe e perqafoi fort. E keshtu u afruan te gjitha motrat me radhe. Kjo eshte dashuri motrash, te cilen askush nuk mund ta shkaterroj.
Me kishte marre malli shume per Biancen, por ne fillim do ishte mire te ç'mallej me familjen.
Shkoj ne kuzhine dhe filloj te pregatis nje mengjes gjigant.
Me vone, te gjithe fillojne te zbersin pak nga pak, ende duke mos e besuar se Bianca eshte midis tyre.
Te fundit erdhen Bianca, Maria dhe Marina me Marinon. Te gjithe ishin pervec Massimos.
"Serenaaa!" U hodh perpjete Bianca dhe erdhi te me perqafonte.
"Bianca, sa me ka marre malli!"
"Edhe mua!" Dhe ndenjem te perqafuara per ca.
Pasi te gjithe mbaruan mengjesin u zhvendosen ne dhomen e ndenjes.
Ne kuzhine mbeta vetem une. Sherbyeset u ofruan te me ndihmonin, por doja t'i beja vete. Kisha nevoje te rrija vetem e te qartesoja mendimet, nderkohe qe laja enet.
E para: Bianca eshte kthyer serish. Kjo eshte ndodhia me e bukur pas kesaj kohe. Ishte dobesuar ca, por perseri mbetej e bukur.
E dyta: Massimo. Puthja ne mengjes... Oh zot sa me kishte marre malli per ato buze! Por....oh jo! Ai mesazh... nga kush te jete vall? Mund te me shohi ? Oh mos! Po sikur...
"Serena!"
Mendimet e mia u shkeputen nga njetrokitje dere dhe ze i thelle, i cili me trembi dhe pjata me ra nga dora .
"O, më fal!"dhe erdhi me vrap te merrte pjaten.
"Jo, jo, nuk ka problem. E rregulloj une."
Te dy u ulem ne te njejtin nivel dhe filluam te mblidhnim copat.
"Faleminderit!"
"Nuk ka gje dhe...me fal qe te tremba!"
"O, jo! Isha thjesht duke menduar."
"Per cfare?" Pyeti kurioz duke marre nje krepe nga pjata.
"Umm..."fjalet me iken sapo vura re se ishte thjesht me tuta dhe asgje tjeter.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ai e vuri re se ia kisha ngulur syte dhe qeshi lehtshem.
"Ëëëmm....Biancen..."
"Pse nuk ike ta takosh?"
"Jo, me mire te kaloje ca kohe me te tjeret, une ketu jam."
Sapo thashe kete te fundit syte e tij shkelqyen. A thua se mori lajmin me te bukur te jetes!
Perpara se ndonjeri nga ne te thoshte ndonje gje tjeter, Sofia dhe Amara u gjenden tek dera e kuzhines.
"Khë,khëm..." bene nje kollitje false.
Une e ktheva koken ne drejtimin e tyre, ndersa Massimo mbaroi edhe krepen e fundit e doli nga kuzhina.
Ato te dyja po qeshnin si vajza te vogla kopshti.
"Serena, me duket se po te bie telefoni."tha Amara.
Lë copen me te cilen po fshija enet dhe shkoj tek dhoma e miqve. Nuk ishte aty, por zilja e telefonit degjohej.
Po kerkoja neper dhoma por duke ecur zilja behej edhe me e forte drejt dhomes se Massimos.
Po si perfundoi aty?
Trokas ne dere asgje. Futem brenda dhe vetem kur shoh nje Massimo me peshqir, e cila i mbulon vetem pjesen nga beli e deri tek gjunjet.
"Ops, me fal!" dhe dal nga dhoma duke marre telefonin, por degjoj te qeshuren e Massimos pas dere.
Zilja e telefonjt vazhdon te bie.
(Kjo eshte zilja ime.) (Woman-Harry Styles)
Ne telefon ishte emri i Gabrielit.
"Alo!"
"Serena.."zeri i tij ishte si i ngjirur dhe dukej i semure rende.
"Gabriel, ti je? Po c'ke keshtu nga zeri?"
"Nuk kam gje thjesht jam ftohur."
"Sherim te shpejte!"
"Rrofsh, por te mora per te te thene dicka te rendesishme, te lutem mos i thuaj askujt, madje as Teodores!"
Hm, duhet te jete patjeter dicka serioze!
"Sigurtisht!"
"Im ate eshte semurur shume rende."
"Pse? C'i ka ndodhur?"
"Nuk flasim dot ne telefon. Ai do qe ti te vish e ta takosh personalisht sepse ka dicka te rendesishme per te diskutuar me ty."
"Patjeter, me thuaj oren dhe do vi ne shtepine tende."
"Jo, jo ne shtepi. Ai nuk pranoi te shtrohej dhe mendoj se nuk ka edhe shume kohe per te jetuar. Do qe t'i mbaroj te gjitha punet."
"Cfare i ka ndodhur? Perse eshte semurur? Si ka mundesi?" Me vjen shume keq per babain e Gabrielit. Ai mund te jete nje idiot, por i ati eshte nje njeri shume i mire. Eshte fatkeqesi e tmerrshme!
"Serena, te thashe qe jane gjera te cilat nuk bisedohen ne telefon. Te lutem mund te vish?"
