Suddenly

Suddenly 14

This chapter will be on first person POV.



Leigh's



LEIGH decided to meet with Jim before her plan of leaving the country. Kung ayaw niyang makausap si Jeff then ako ang kakausap sa kanya paea malaman niya ang side of story ni Jeff. I decided to do what Mr. Nielson wants me to do. Lalayo at hindi na magpapakita pa kay Jeff.

As usual late na naman sa usapang oras itong si Jim.

"Sorry, I'm late." Casual na umupo sa bakanteng upuan sa tapat ko si Jim.

He's not the usual Jim. Naging visible na ang bigote niya dahil hindi nasi-shave. Mukhang hindi din siya nakakapagpagupit dahil malago na ang buhok niya.

"You gave the real CCTV footage to the press, Al. Why did you do that?" Hindi ko mabasa ang nais iparating na reaksyon ng mukha ni Jim. He's not mad but sadness was written on his eyes.

"I told you about that when we met last time. Gusto ko lang linisin ang pangalan ko sa mga kliyente ko. Alam mong kadikit ng pangalan ko ang aking negosyo, Jim. Pagkasira ng pangalan ko means that my business is also doomed. I'm sorry if I hurt you." Hingi ko ng paumanhin.

Malungkot siya ngumiti.

"I deserved it. I just tasted my own dose of medicine," he said chuckling.

I tried to comfort him by holding his hands.

"Mali ang lahat ng pinaniniwalaan mo, Jim. It wasn't Jeff's fault why you're in that situation."

"I know, Al. He already told me. He also talked to Margaux and I finally know who the real father of Margaux's child," he revealed, leaving her shock.

Nagkausap ito at si Jeff, ibig sabihin ay okay na ang lahat sa pagitan nila. I am ao happy to hear that.

"Jeff talked to you?" gulat kong tanong sa kanya.

He nodded, "Oo. Noong isang araw pumunta siya sa opisina para sabihin ang totoo sa akin. I was wrong all along."

Kaya ba hindi ako sinundan ni Jeff nong araw na nag-walk out ako sa bahay nila? Pinuntahan niya si Jim at kinausap sa halip na sundan ako at kausapin. Asa pa naman ako na ako ang uunahin niya. Umasa na naman ako sa wala.

"Mabuti naman naliwanagan ka na. Now that everything with you and Jeff are okay I can now resr my case." I kidded.

"What will you do now? I heard from Mae that you're planning on closing your business. Kung kailan nalinis mo na ang pangalan mo saka ka naman titigil sa gusto mong gawin simula pa noon."

Napabuntong hininga ako. Hindi ko pwedeng sabihin kay Jim ang totoong dahilan kung bakit ko pinasara ang negosyo ko.

"I want to rest for a while. Gusto kong samahan si ate sa pagpapagaling niya." Pagsisinungaling ko s kanya.

"Your so selfless, Al. No wonder everyone loves you."

Napangiti na lamang ako sa sinabi ni Jim. Not everyone loves me. There this someone na gustong lumayo ako para sa ikabubuti ng anak nito.

"I wish everyone does love me, Jim."

Pagkatapos namin na mag-usap ni Jim ay dumiretso ako sa opisina para kausapin si Mae at ang mga empleyado. Hindi ko naman totally ipapasara ang kompanya, I will let Mae handle may business while I'm away.

"Ms. Leigh, bakit naman po biglaan ang desisyon niyo?" Salubing sa akin ni Mae.

"Mae, alam mo naman ang kalagayan ni ate Vanna 'di ba? Wag kang mag-alala pababalikin ko si Cara dito para maging katulong mo sa pagmamanage ng kompanya. Alam ko naman na kaya mo ihandle ito." Nginitian ko si Mae para palakasin ang loob niya dahil alam kong pinanghihinaan ito ng loob.

Narating namin ang aking opisina. Malinis na ito katulad ng ibinilin ko. Nasa mg kahon na ang mahahalaga kong gamit na dadalhin ko sa America.

"Mae, ano ng nangyari sa mga kliyente natin na pinacancel ko ng appointment last time?" Wala kasi akong natanggap na balita mula kay Mae tungkol sa mga kliyente maliban kay Mr. Yashida.

"Ah 'yon po ba? Si Mr. Yashida po ay hindi na bumalik pa dito after ng ginawa ni Mr. Concorde sa kanya. Hindi niyo naman po sinabi na binastos pala kayo ng Hapon na 'yon."

Puzzled to what Mae said, I asked her what does she mean by what she said.

"Pumunta po kasi dito si Mr. Concorde na galit na galit at tinatanong kung sino ang huli niyong nakasama bago kayo umuwi. Sinabi ko po na si Mr. Yashida. Sinama niya po ako para puntahan itong si Mr. Yashida. Sunod na lang po na nangyari ay binubugbog na po ni Mr. Concorde si Mr. Yashida habang tinatanong don sa Hapon kung anong ginawa sa 'yo. Umamin naman ang Hapon kaya lalong nagalit si Mr. Concorde at pinagbantaan si Mr. Yashida na sa susunod na lalapit sa 'yo ang Hapon na 'yon ay sisiguraduhin ni Mr. Concorde na maghihirap ito dahil mawawalan ng investors ang mga negosyo nito."

Nabigla ako sa mga ibinunyag ni Mae. Kaya ba may mga sugat ang kamao ni Jeff noong magkita sila sa bar? Why would he do that?

"I didn't know he did that. Did you send an apology to Mr. Yashida?" Baka makaapekto ang nangyari sa negosyo ko. Kahit labag sa kalooban ko ay nararapat na humingi siya ng paumanhin dito.

Mae looked at me with disbelief.

"Seriously, Ms. Leigh?! Hihingi pa kayo ng sorry sa Hapon na 'yon pagkatapos ng ginawa niya sa 'yo? If you're worrying that this would affect your business, believe me it won't. Sa takot na lang ng Hapon na 'yon sa sinabi ni Mr. Concorde." Mae smirked at me.

"Why are you smiling like that? You look like a dog," I kidded.

Mae ignored my joke. "Umamin ka, Ms. Leigh. Kayo na ba ni Mr. Concorde?" May panunukso niyang tanong.

I rolled my eyes at her.

"How I wish you're right, Mae." Ayaw kong pag-usapan ang tungkol sa lalaking 'yon dahil mas lalo akong nahihirapan na panindigan ang desisyon ko. "Mae, I have to go. Send these boxes to my place. At ang bilin ko sa 'yo, Mae. Wala kang ibang pagsasabihan ng mg plano ko."

Magkakasunod naman itong tumango. "Makakaasa kayo, Ms. Leigh."

I left the office as soon as I bid my goodbyes to my employees. Nalungkot sila pero hindi naman mababago ang desisyon ko. I went straight home from office.

Magsisimula na ang bagong buhay ko kasama si ate Vanna. Sana makayanan ko na muling mabuhay na wala ang taong tunay na magpapasaya sa akin.

To be contunued...
_______________