My All | Chaelisa

FINAL/Son Kanlı Öpücük

Gerçekten sona geldik. Bu hikayenin bittiğini kabullenmem uzun sürecek gibi görünüyor. Sizden bir ricam olacak, LÜTFEN BU BÖLÜMÜ YARIM BIRAKMAYIN. Son cümlesine, son kelimesine kadar okuyun.

Çünkü olabildiğince hoşunuza gidecek bir şeyler yapmak istedim bu yüzden lütfen pes etmeden sonuna kadar okuyun bu bölümü.

SON KEZ iyi okumalar... ❤️

-------------------

-Chaeyoung-

Soruma karşılık gözlerini hızlı hızlı kırpıştırmaya başladı. Alt dudağı sanki bir şeyler söyleyecekmiş gibi titriyordu.

"Lalisa..." dedim, sesimin olabildiğince yumuşak çıkmasına özen göstererek. "Vampir olup benimle birlikte uzun süre yaşamak ister miydin?"

Yutkunduğunu gördüm. Bunun zor bir karar olduğunun farkındaydım ama onun benimle binlerce yıl yaşaması için her şeyi yapabilirdim.

"Böyle bir konuyu açma bile." dedi yatakta benden uzağa giderek, "Vampir olamam. Bu... bu hiç iyi olmaz. Ben birinin kanıyla beslenmek istemiyorum."

"Düşündüğün kadar zor değil, bu bir içgüdü oluyor. Buna zamanla alışacaksın. Bak, başlarda bana da iğrenç geliyordu fakat sonra anladım ki--" işaret parmağını dudaklarıma yaslayıp beni susturduğunda kaşlarımı çatmış ona bakıyordum.

"Seulgi'nin ölümünü araştıranlar olacak. Bu sarayda onu ölümüne savunan bir sürü bilmediğin kişi var. Buradan gitmene yardımcı olacağım. Buradan git ve bir daha asla gelme. Seulgi'nin tarafında olan soylular sana zarar vermek isteyecektir. İtiraz etme Chaeyoung, Seungyoon bana içlerinde vampirlerin olduğu bir ittifaktan bahsetti. Ne kadar tehlikeli olduklarını bilemezsin. Bu yüzden kaç. Arkana bile bakma."

"Ya sen? Sen ne olacaksın Lalisa? Biz ne olacağız?"

Gülümsedi. Sanki her şey yolundaymış gibi gülümsedi.

"İyi olacağım. Senin uzaklarda bir yerlerde rahat yaşadığını düşündükçe iyi olacağım."

Göğsümdeki sıkışma artıyor ve beni nefessiz bırakıyordu. Onun her kelimesi beni zehirliyordu artık.

"Nasıl iyi olacaksın?" dedim, sesimin titremesine engel olamadan, "Ben olmadan; biz olmadan nasıl iyi olacaksın?"

Cevap vermedi. Yataktan kalkıp masasının üzerindeki rulo yapılmış sarı kağıdı bana uzattı. Mühürlü bir kağıttı.

"Bununla saraydan rahatlıkla çıkabilirsin. Mühürü gördükleri an, seni dışarıya çıkarırlar."

"Bu kağıt neyin nesi?"

"Bunu güvende olduğun bir vakitte oku."

"Bana veda mektubu mu yazdın?"

"Hayır. Veda değil. Biz asla birbirimize veda edemeyiz, Chaeyoung. Bunu al ve git."

Artık onu anlamıyordum. Beni kaçıncı kez kovuyordu bu saraydan, saymayı bırakmıştım. Yataktan kalkıp onun elindeki kağıda uzandığımda ellerimin titrediğini yeni fark etmiştim. Kulaklarım uğulduyordu. Lalisa ve ben imkansızdık. Bunu ne o kabul ediyordu; ne de ben kabullenebiliyordum.

İmkansızdık işte, bir nedime ve bir kraliçenin aşk yaşaması normal değildi. Çocuk değildim, başka birisi benim yaşadıklarımı yaşasaydı ona vazgeçmesini ve hayatın devam ettiğini söylerdim.

Ama kendime karşı söyleyemiyordum. Kendime karşı Lalisa ile olamayacağımı söyleyemiyordum.

Son kez onun gözlerinin içine baktığımda hâlâ kendime dair bir şeyler görüyordum. Beni yalnızlığa iten bu kadına son kez aşkla bakıp son kez ona boyun eğdim.