Kötü Ruh (ARA VERİLDİ ÇÜNKÜ DÜZENLENİYOR)

5. Bölüm

Herkese selam👋Düzenledim. Bence bu daha iyi oldu:")
Medyadaki şarkı : Rihanna - Pon de Replay(Remix)
Medyadaki çılgın kızımız Ashley

Bunu, o yapmıştı.
Beni buraya o kilitlemişti.
Sırf kuralına uymadım diye de bu yapılır mı?

Gözlerimi kapadım. Eğer karanlıktaysanız ve etrafta hissettiğiniz başka bir şeyler varsa yapacağınız en iyi şey gözlerinizi kapatmak olucaktır ; çünkü hiçbir şey görmeyince kendinizi daha güvende hissedebilirsiniz. Yani gözlerinizi kapattığınızda ki güvenlik, yorganın altına girdiğiniz güvenlikle aynı.

Ellerimi kapıya koyup yere eğildim. Yorganın altına girmeliydim.

Derin bir nefes aldım. Emekleyerek yatağın yanına doğru gittim, ellerimle etrafımı kontrol ettim. Yatağın ayağını hissedince ellerimi yukarı kaldırıp yatağa tutunarak ayağa kalktım. Yorganı elimle bulup kenara çektim, yatağa yavaşça yerleştim ve yorganı üstüme çektim. Gözümü açtım. Her yer siyaha bürünmüştü. Daha fazla korkmamı engellemek için gözlerimi kapatıp yorganı kafamı da kaplayacak şekilde örttüm. Beni asıl korkutan şey odanın içinde bir ruh olması değil, her yerin karanlık olmasıydı.

Kendimi biraz da olsun güvende hissettiğim için tuttuğum yorganı bıraktım, ellerimi birleştirdim ve cenin pozisyonuna geçtim.

Yorgan, garip bir ses çıkararak hırçın bir dalga gibi yatağın diğer ucuna gitti.

Korkum gözyaşlarına dönüştü.
Üstümdeki yorgan artık üstümde
değildi, yatağın diğer ucundaydı.

Gözlerini kapa Ashley.

Kolumla yüzümü kapadım. Bir yandan da ağlama sesimi bastırmaya çalışıyordum, bu kadarı da çok fazlaydı.

Hıçkırıklarımla boğuşurken koluma bir şeyin çarptığını hissettim. Gözlerimi kapalı tutarak ellerimle çevremi kontrol ettim. Bir kağıt. Ya da iki kağıt. Ortalama büyüklükte iki kağıt elime gelmişti. Kağıdı iyice sıkıp gözlerimin hizasına getirdim ; ama karanlıktan dolayı hiçbir şey gözükmüyordu. Benim de aklıma o şahane fikirlerimden birisi geldi. Bu odadanın en ucunda bir pencere vardı, eğer o penceredeki perdeyi çekersem ışık gelebilir. Ben de bu yazıyı okuyabilirim.

Tekrar derin bir nefes aldım, boş elimle göz yaşlarımı da sildim, artık hazırdım.

Gözlerimi kapadım ve yataktan indim. Emekleyerek ilerlemeye başladım. Biraz daha emekledim.

"Ah!"kafam bir şeye çarptı. Elimle yine etrafımı kontrol ettim, ahşap bir ayak. Elimi biraz yukarı götürdüm, sanırsam bu bir piyanoydu.

Piyanoyu arkamda bıraktım ve ilerlemeye devam ettim. Biraz daha ilerledikten sonra etrafımı kontrol etmek için elimi bir o yana bir bu yana savurdum."Ah!" elim galiba bir sandalyeye çarptı, bu odada sandalye mi vardı?

Elimi bu sefer önüme doğru götürdüm. Sonunda. Bir duvar. Burada büyük ihtimal pencere vardı.

Bu sefer gözümü açtım, bir şey göremiyordum ama nesnelerin var olup olmadığını görebiliyordum ve burada bir perde vardı. Yavaşça ayağa kalktım. Perdeyi hızlıca açtım ve ay ışığı yüzüme vurunca aklıma babam gelmişti, kim bilir beni nasıl merak etmiştir. Sonra aklıma kağıtlar gelince elimdeki buruşmuş kağıtları pencerenin önüne getirdim. Birinci kağıtta şu yazıyordu : " Ağlarken çok çirkinsin" ne?

Nefret ediyorum senden Aiden. İyiki ölmüşsün. Pekala.

Sözü mü geri alıyorum.

İkinci kağıtta da bu yazıyordu : " Bu gece misafirimsin kural bozan "