The Tree Theory

Hoofdstuk 3

'Als je hier niet vrijwillig bent gekomen vraag ik je om te vertrekken,' zeg ik met een zucht, Moose kijkt me verbaasd aan maar staat toch op. Ik sta ook op en loop naar de deur, Moose glimlacht kort.

'Ik vertrek pas als je me beloofd dat je naar me vraagt,' zegt hij dan, ik twijfel kort maar dan zie ik in dat dat misschien wel goed is. Moose vertrekt waarschijnlijk niet eerder dan dat ik het beloof en ik ben redelijk nieuwsgierig naar hem.

'Dat doe ik pas als je me beloofd dat ik je mag helpen,' zeg ik met een klein glimlachje, ik zie Moose twijfelen. Ik bijt zelf even kort op mijn lip, wat nou als hij hierdoor nooit meer terugkomt?

'Goed, tot morgen.' Moose opent de deur en loopt weg, ik grinnik kort en kijk naar de klok. 5 uur alweer, zo dan is de dag voorbij. Ik pak mijn spullen in en loop naar de deur, ik stap naar buiten en doe de deur opslot. Eigenlijk komt het wel goed uit dat ik bij mijn ouders eet vandaag.

--

 'Pap, mam, hoor ik ene Moose Sevani te kennen?' vraag ik nadat ik mijn vegetarische biefstuk doorslik, mijn ouders kijken elkaar geschrokken aan. Ik kijk ze verbaasd aan, ik leg mijn mes en vork even neer en kijk ze nog eens aan. Mijn moeder bijt op haar lop en mijn vader krabt zichzelf.

'Moose Sevani is niemand,' zegt mijn moeder dan, ik kijk haar verbaasd aan.

'Hoe bedoel je?' vraag ik, mijn vader blijft ondertussen naar zijn voeten staren.

'Je kent hem niet en dat wil je ook niet,' zegt mijn moeder bot. Wat?

'Hoezo?' vraag ik verbaasd, nu kijkt mijn vader me aan.

'Moose Sevani is een gek,' mompelt mijn vader terwijl hij weer naar zijn voeten staart, 'Hij is gek,' herhaalt hij zachtjes.

'Uitleg?'

'Je kent hem niet en je hebt hem ook niet gekend voordat je ziek werd,' zegt mijn moeder bot, wacht eens even.. ziek?

Mijn moeder slaat haar handen voor haar mond, nu ben ik echt verbaasd.

'Ziek? Hoe bedoelen jullie dat?' vraag ik verbaasd.

Mijn ouders kijken elkaar weer aan, dan neemt mijn vader het woord.

'Camille het is beter als je naar huis gaat,' zegt hij, wat gebeurd hier?

'Maar ik heb mijn eten-' 'Nu.'

Ik ben echt stomverbaasd, ik zeg niks terug en loop weg van tafel. Voordat ik de deur uitloop zeg ik nog snel: 'Ik kom er nog wel achter.'

--

Als ik thuis ben pak ik direct een schriftje, vroeger schreef ik altijd mijn gedachtens op in een schriftje als ik wat verward was. Misschien helpt het nu ook wel weer een beetje.

15 juli 2014

Vandaag kwam ene Moose Sevani bij me, hij is mijn nieuwe patiënt. Hij is al bij vele psychologen geweest maar niemand heeft hem kunnen helpen, niemand weet eigenlijk waarom hij depressief is. Bij mij kwam hij niet zo heel erg depressief over, alleen er was wat vreemds met hem.

Hij kwam me zo bekend voor, zijn naam, zijn stem, zijn ogen eigenlijk alles aan hem. Hij vertelde dat hij mij kent en toen ik de Tree Theory toepaste zei hij dat hij mij zag ik de bomen. Ik snap er helemaal niks meer van en ben echt heel erg verbaasd over dit hele voorval.

Ook zei hij dat ik mijn ouders moest vragen naar Moose Sevani.. Nou dat heb ik net gedaan, het ging helemaal mis. De hele sfeer veranderde en mijn ouders wilden er niks over kwijt, maar ze zeiden zoiets vreemds. Mam zei dat ik een ziekte heb gehad, maar daar weet ik helemaal niks van af!

Ik haal mijn pen van het papier af en berg het schriftje weer op, hoe kan ik er achter komen wie Moose is en als ik ziek ben geweest? Wacht eens even, het ziekenhuis! Ik kan het ziekenhuis bellen of er naar toe gaan!