Hoofdstuk 4

129 16 1
                                    

'Hallo, met Camille Stoner,' zeg ik zodra er wordt opgenomen, 'Hallo met het ziekenhuis van Springfield, waarmee kan ik u van dienst zijn?'.

Ik zucht zachtjes en begin te praten: 'Ik zou graag mijn dossier eens willen zien.' Ik hoor een korte zucht, 'Kunt u langs komen en uw ID meenemen?'. 'Oké, ik ga nu weg.', dan hang ik op.

--

Camille Stoner

Kwam op de dag 2 december 2010

Verliet het ziekenhuis 5 december 2011

Amnesia, op een vreemde manier. Eén persoon vergeten: Moose Sevani, voor de rest een uitstekend geheugen.

Niet genezen, ze kan zich nog steeds niks van Moose Sevani herinneren. Niks hielp.

Met mijn ogen scan ik de tekst nog twee keer, ik had Amnesia? Waarom hebben ze me dit nooit verteld? Ik sla de bladzijde om maar er staat niks meer op, oké ik was dus ziek en ben iemand vergeten die waarschijnlijk heel belangrijk voor me was en mijn ouders vertellen me hier helemaal niks over!

'Dank u wel,' mompel ik terwijl ik met grote stappen de kamer uitloop, dit is niet normaal meer. Mijn ouders hebben me dit gewoon niet verteld terwijl dit super belangrijk is! Ik haal mijn  telefoon uit mijn zak, ik ga ze direct bellen.

Eén nieuw bericht van Julie: Camille waar blijf je? Je eerste patiënt komt over een half uur.

2 minuten geleden verzonden, ik loop naar mijn auto toe en stap in. Ondertussen toets ik het huisnummer van mijn ouders in, direct als er wordt opgenomen stel ik dezelfde vraag als gisteravond.

'Wie is Moose Sevani?', 'Niemand.'

Nu ben ik het echt zat, niemand liegt mij voor!

'Mam luister eens goed, het is al heel wat dat je mij niks hebt verteld over dat ik Amnesia had maar je gaat me nu meteen vertellen waar ik Moose Sevani van ken want anders hoef ik jullie nooit meer te zien!' schreeuw ik boos.

Piep.. Piep.. Piep..

Heeft ze nou opgehangen?

The Tree TheoryWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu